Morgunblaðið - 12.06.2008, Page 29

hann gekk í Íþróttafélagið Þór fyr-
ir mín orð, að mig minnir. Þar
kynntist hann góðri stúlku frá Ak-
ureyri, Þórunni Magnúsdóttur,
sem varð dyggur lífsförunautur
hans og var vinkona okkar hjóna.
Hún lést fyrir nokkrum árum.
Frá vettvangi íþróttafélagsins
áttum við bæði góðar minningar og
daprar. Sumarið 1951 fórum við
með stórum íþróttaflokki úr Þór
vestur á Ísafjörð. Það átti að vera
skemmti- og keppnisferð, en end-
aði með stórslysi á Óshlíðarvegi.
Tveir af félögum okkar fórust og
þrír slösuðust, fararstjórinn okkar
lífshættulega.
Að kvöldi þessa sorgardags feng-
um við óvænta hjálp til að dreifa
huganum. Bekkjarbróðir okkar,
Gunnlaugur Finnsson, síðar alþm.,
var þá nýorðinn bóndi á föðurleifð
sinni, Hvilft í Önundarfirði. Nú
kom hann og sótti okkur til Ísa-
fjarðar, bauð okkur fyrst heim og
ók okkur síðan suður í Dýrafjörð.
Þessi bjarta, fagra sumarnótt líður
mér aldrei úr minni, og lífsþróttur
Gunnlaugs hreif nafna minn líka.
Skömmu síðar skrifaði hann bekkj-
arbræðrum sínum og sagði m.a.:
„Það hlýtur að vera örvandi að eiga
sitt eigið bú, vera konungur í ríki
sínu og bera skyldur á herðum,
sem manni er ljúft að rækja. Hann
á engar illa lesnar bækur yfir höfði
sér, enga lærifeður nema reynsl-
una, engin próf nema raunveruleik-
ann, ekkert, sem vekur hjá honum
löngun til undanbragða og augna-
þjónustu“.
Sjálfur hefði Baldur Ingimarsson
notið sín sem óðalsbóndi. Hann var
hæglátur eljumaður, bjó vel að arfi
sínum á Akureyri og kom sér upp
íbúðarhúsi að Bjarmastíg 10 ásamt
garði sem hann hirti vel. Hann var
hógvær maður og lágmæltur, nota-
lega gamansamur og góður heim
að sækja. Gestrisni þeirra hjóna fæ
ég ekki fullþakkað. Hennar naut ég
oft með fjölskyldu minni.
Við bekkjarsystkinin úr MA höf-
um ætíð verið samhent, og svo er
enn, þótt í hópinn komi skörð. Við
minnumst nú látins vinar og bróð-
ur með virðingu og þökk og vottum
börnum hans og fjölskyldum þeirra
samúð okkar.
Baldur Jónsson.
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 12. JÚNÍ 2008 29
✝ Bjarni Ingi-mundarson
fæddist í Hafnarfirði
24. maí 1941. Hann
lést á gjörgæslu-
deild Sjúkrahúss
Reykjavíkur í Foss-
vogi 3. júní síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Ingimundur
Guðmundsson verk-
stjóri, f. á Reykholti
í Ölfushreppi 11.
maí 1912, d. 11. júní
1976 og Ólafía Guð-
björg Bjarnadóttir
húsfreyja frá Vorhúsum í Vatns-
leysustrandarhreppi, f. 9. mars
þeirra eru Helena, f. 11. janúar
1995 og Hlynur, f. 23. okt. 1998. 3)
Haukur, f. 7. febrúar 1975, sam-
býliskona Katrín Guðmundsdóttir,
f. 1. janúar 1973. Börn þeirra eru
Bjarni Hólm, f. 9. nóvember 1999
og Emma Hólm, f. 8. janúar 2005.
Bjarni ólst upp í Skaftafelli 2 v/
Nesveg á Seltjarnanesi. Hann nam
húsasmíði við Iðnskólann í
Reykjavík og útskrifaðist þaðan
1963. 1. maí 1971 hóf Bjarni störf
hjá Slökkviliðinu í Reykjavík og
var settur aðstoðarvarðstjóri 16.
mars 1988, var hann þar við störf
til 8. apríl 1991 en þá fluttist hann
yfir til eldvarnareftirlitsins og
vann hann þar allt til starfsloka
2006.
Útför Bjarna fer fram frá
Garðakirkju á Garðaholti í dag og
hefst athöfnin klukkan 11.
1906, d. 8. apríl
1997. Bjarni var
einkasonur þeirra
hjóna. Bjarni Ingi-
mundarson kvæntist
Elínu Gústafsdóttur
húsfreyju 3. júlí
1965. Börn þeirra
hjóna eru: 1) Rósa, f.
21. janúar 1965, gift
Pétri Einari Jóns-
syni, f. 3. sept. 1965.
Börn þeirra eru
Sindri, f. 5. janúar
1996 og Diljá, f. 15.
des. 2001. 2) Inga
Lóa, f. 21. júní 1969, gift Bergi
Konráðssyni, f. 9. des. 1966. Börn
Það er komið að kveðjustund,
því í dag kveðjum við vinnufélaga
okkar, hann Bjarna. Hann hóf ung-
ur störf hjá Slökkviliði Reykjavík-
ur, eftir að hafa lokið námi sem
húsasmiður. Starfaði sem slökkvi-
liðsmaður og varðstjóri í um tutt-
ugu ár, jafnhliða því að vinna sem
smiður í vaktafríum. Eftir þessi
tuttugu ár á vöktum hóf hann störf
í eldvarnaeftirliti slökkviliðsins og
starfaði sem slíkur í ein fimmtán
ár. Við minnumst Bjarna vinnu-
félaga er vann verk sín af alúð og
einstakri snyrtimennsku, allt það
sem hann tók sér fyrir hendur
gerði hann af nákvæmni, skipu-
lagður fram í fingurgóma. Bjarni
var frábær ferðafélagi hvort sem
það var innanlands sem utan. Það
var alltaf gott að vera í návist
Bjarna, góða skapið hans smitaði
út frá sér, hann sá nær alltaf það
jákvæða við alla. Hann fylgdi sín-
um málum eftir af alúð og já-
kvæðni, en þó af festu ef með
þurfti. Sé hann fyrir mér brosa,
ræskja sig lítillega, laga hálsbindið
og taka síðan til máls.
Við kölluðum hann oft Bjarna
hennar Ellu, en eiginkona hans er
kölluð Ella. Þau hjónin voru ein-
staklega samhent, þetta má greini-
lega sjá á sumarbústað þeirra í
Grímsnesinu, já öllu umhverfi þar
um kring. Hann var listasmiður,
það má sjá á öllu sem hann kom
að. Þau hjónin voru höfðingjar
heim að sækja, Ella er ef svo má
að orði komast galdramaður í eld-
húsinu og þar var hollustan í fyr-
irrúmi. Við eigum eftir að sakna fé-
laga okkar og vinar.
Við vottum eiginkonu og fjöl-
skyldu hans okkar dýpstu samúð.
Fyrir hönd vinnufélaga í
Slökkviliði höfuðborgarsvæðisins,
Ólafur R. Magnússon.
Í dag kveðjum við félaga okkar
hann Bjarna, en fregn um andlát
hans barst mér þar sem ég var
staddur erlendis, trúði vart þessum
hörmulegu fréttum, því Bjarni var
ávallt fyrirmynd okkar hinna hvað
varðar heilbrigði. Bjarni var
menntaður húsasmiður og vann
sem slíkur uns hann hóf störf hjá
Slökkviliði Reykjavíkur 1. maí
1971. Auk þess að starfa sem
slökkviliðsmaður og síðar sem að-
stoðarvarðstjóri frá árinu 1988
vann hann við sitt fag sem húsa-
smiður þegar því varð viðkomið.
Bjarni flutti sig um set innan
slökkviliðsins og hóf störf sem eld-
varnaeftirlitsmaður árið 1991 og
vann sem slíkur uns hann lauk
störfum í desember 2006.
Bjarni skilaði hlutverki sínu sem
slökkviliðsmaður og síðar eld-
varnaeftirlitsmaður af mikilli fag-
mennsku og afburða snyrti-
mennsku. Hafði gott skipulag á
öllu sem hann tók sér fyrir hendur.
Var góður vinnufélagi, skipti sjald-
an eða aldrei skapi, sá nær alltaf
jákvæðu hliðarnar á öllu, en fylgdi
þó sínum málum eftir eins og
þurfti. Við eigum eftir að sakna
góðs vinnufélaga sem lagði sitt af
mörkum að gera hvern dag betri
en hinn á undan.
Ég votta hér með eiginkonu
Bjarna og fjölskyldu hans mína
dýpstu samúð.
F.h. Slökkviliðsins,
Jón Viðar Matthíasson,
slökkviliðsstjóri.
Látinn er kær vinur okkar,
Bjarni Ingimundarson, langt um
aldur fram. Bjarni var glæsilegur
maður, hár og grannur með dökkt
liðað hár og fallegu brúnu augun
sín. Bjarna er ég búin að þekkja
yfir fjörutíu ár, frá því hún Ella
æskuvinkona mín kynnti hann fyrir
okkur vinkonunum. Þau hjónin
höfðu mikla ánægju af því að dansa
gömlu dansana og var tekið eftir
þeim bæði fyrir glæsileika þeirra
og fótafimi. Það var alltaf hress-
andi að heimsækja þau, tekið vel á
móti okkur og við umvafin af þeim
báðum. Ella og Bjarni hafa alltaf
verið mjög náin og samrýnd og alla
tíð samhent, ég held að þau hafi
verið jafn ástfangin fram til síðasta
dags, maður sá það á þeim þegar
þau horfðu hvort á annað og alltaf
bæði nefnd þegar minnst var á ann-
að þeirra. Bjarni var mjög vand-
virkur maður, trésmiður að mennt,
og unnu þau Ella alla hluti saman á
heimilum sínum. Ég segi heimilum
því þau byggðu sér fallegt heils-
árshús í Grímsnesi og lögðu bæði
natni og kærleik í hvert verk sem
þau unnu, innanhúss sem utan, þau
mundu bæði eftir gróðrinum og
fuglunum og krummi fékk alltaf sitt
líka.
Þau skiptu um húsnæði fyrir
tveimur og hálfu ári og fluttu inn í
fallega íbúð í Garðabæ sem passaði
betur þegar aldurinn færðist yfir
þau bæði. Heimilin þeirra voru fal-
leg og hver hlutur átti sinn stað.
Ella og Bjarni eignuðust þrjú
börn. Fyrst fæddust dömurnar, hún
Rósa, svo Inga Lóa, svo kom prins-
inn hann Haukur, ég man hvað Ella
var hrifin af að fá drenginn. Börnin
þeirra eru allt dugnaðarfólk og
náttúrlega falleg eins og foreldr-
arnir. Bjarni veiktist skyndilega á
miðvikudegi daginn áður en jörð
hristist fyrir austan, og hugsaði ég
mikið til þeirra í skjálftanum en
komst ekki í það að hringja til
þeirra til að vita um þau fyrr en á
föstudegi þegar Ella mín segir mér
þessa sorgarsögu. Þarna hafði hann
fengið heilablóðfall fyrir austan, en
Bjarni hafði greinst með krabba-
mein nokkru áður og var alltaf í
eftirliti vegna þess og var einnig
nýbúinn að fara í aðgerð vegna
gangráðs við hjarta. Talaði ég við
Ellu aftur á laugardag, þá var
Bjarni í leyfi heima til kvölds og
allt leit miklu betur út, en svo al-
varlegt var þetta að hann er látinn
á mánudegi. Þetta voru miklar
sorgarfréttir og manni verður orða
vant, við reiknum öll með því að fá
að vera saman fram á efri ár en
fáum engu ráðið um það.
Bjarna hefur verið ætlað annað
verkefni í háum himnasölum. Við
kveðjum þig kæri góði vinur okkar
með söknuði, þökk og virðingu og
biðjum góðan Guð að gæta þín.
Biðjum algóðan Guð að styrkja Ellu
mína og börnin þeirra stór og smá
og og senda sitt eilífa ljós til þeirra
og lýsa þeim veginn framundan.
Anna og Jón, Grindavík.
Bjarni Ingimundarson
Fallin er frá Helga Björnsdóttir,
fyrrum húsmóðir að Desjarmýri í
Borgarfirði eystra. Ég kynntist
Helgu fyrst þegar ég var sendur í
sveit austur á Desjarmýri til ömmu
og afa. Þá var Helga húsmóðir á
neðri hæðinni en hún var eiginkona
nafna míns og móðurbróður, Ingv-
ars Júlíusar.
Ég var á Desjarmýri þrjú sumur
og mikið óskaplega var það
skemmtilegur tími. Strax hændist
ég að Helgu sem var frábærlega
dugleg og skemmtileg kona. Með
sinn stóra barnahóp hafði hún tíma
til að sinna bústörfum auk hefð-
bundinna heimilisstarfa. Það sem
einkenndi Helgu var dugnaðurinn
og létta skapið. Hún gekk til allra
verka af miklum krafti og kláraði
alltaf þau verk sem hún var byrjuð á.
Hún og Ingi frændi minn voru sam-
hent við að koma barnahópnum upp
og kenna þeim það sem læra þurfti.
Þau bjuggu líka við mikið barna-
lán og eru öll börn þeirra bráðvel
gefin, og Helga var stolt af þeim og
barnabörnum sínum.
Eftir að Ingi féll frá flutti Helga
Helga Björnsdóttir
✝ Helga Björns-dóttir, fyrrver-
andi húsfreyja á
Desjarmýri á Borg-
arfirði eystra, fædd-
ist í Hnefilsdal á
Jökuldal 7. júlí
1919. Hún andaðist
á Heilbrigðisstofn-
uninni á Egils-
stöðum 3. júní síð-
astliðinn og fór
útför hennar fram
frá Egilsstaðakirkju
9. júní.
til Egilsstaða og þang-
að heimsóttum við
Birna hana nokkrum
sinnum og var alltaf
tekið sem höfðingjum.
Vinátta Helgu og
móður minnar var
falleg og farsæl og nú
sér móðir mín eftir
sinni bestu vinkonu og
mun sakna hennar
sárt.
Við hjónið sendum
öllum ástvinum Helgu
okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning sómakonunnar
Helgu Björnsdóttur.
Ingvar Viktorsson.
Elsku amma mín. Það voru mikil
forréttindi að fá að alast upp í næsta
húsi við þig og eiga allar þessar góðu
minningar. Þú varst einstaklega góð
sál, falleg jafnt innan sem utan, og
veittir einlæga og hlýja nærveru. Öll
verk sem þú tókst þér fyrir hendur
voru unnin af natni. Þú varst ákaf-
lega stolt af börnunum þínum og
barnabörnum. Þú varst óspör á hrós
til annarra en sjálf varstu hógvær og
krafðist einskis. Þú varst svo glöð að
verða langamma þegar Lilja Ársól
fæddist, enda allar hinar konurnar
úr vinkvennahópnum löngu komnar
með þann titil eða svo sagðir þú
glettnislega. Þér þótti mjög vænt
um nafnið sem Kristín Guðríður
fékk. Mér þykir vænt um að við
fengum að hitta þig áður en við fór-
um út en það var erfitt að vera svona
langt frá þér þegar þú veiktist.
Þessi sálmur minnir mig á ömmu
og þann veg sem hún valdi sér í líf-
inu.
Ó, faðir, gjör mig lítið ljós
um lífs míns stutta skeið,
til hjálpar hverjum hal og drós,
sem hefur villst af leið.
Ó, faðir, gjör mig blómstur blítt,
sem brosir öllum mót
og kvíðalaust við kalt og hlýtt
er kyrrt á sinni rót.
Ó, faðir, gjör mig ljúflingslag,
sem lífgar hug og sál
og vekur sól og sumardag,
en svæfir storm og bál.
Ó, faðir, gjör mig styrkan staf
að styðja hvern sem þarf,
uns allt það pund, sem Guð mér gaf,
ég gef sem bróðurarf.
Ó, faðir, gjör mig sigursálm,
eitt signað trúarlag,
sem afli blæs í brotinn hálm
og breytir nótt í dag.
(Matthías Jochumsson)
Nóttina fyrir jarðarförina
dreymdi mig að þú komst til mín. Þú
ljómaðir öll af gleði og faðmaðir mig,
aðeins lengur en venjulega, að sjálf-
sögðu bauðstu svo upp á hlaðborð af
kökum. Takk fyrir kveðjuna og ég
bið líka að heilsa. Megi Guðs friður
umlykja þig.
Þín nafna,
Helga Bryndís
Kristbjörnsdóttir og fjölskylda.
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í gegn-
um vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is –
smella á reitinn Senda efni til Morg-
unblaðsins – þá birtist valkosturinn
Minningargreinar ásamt frekari
upplýsingum.
Minningargreinar
✝
Hálfsystir okkar,
JÓHANNA JÓNSDÓTTIR,
andaðist á dvalarheimilinu Hlíð, Akureyri, 3. júní.
Jarðarförin fer fram frá Höfðakapellu mánudaginn
16. júní kl. 13.30.
Þeir sem vilja minnast hennar vinsamlegast láti
dvalarheimilið Hlíð njóta þess.
Guðmundur Stefánsson,
Magnús Stefánsson
og aðrir vandamenn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
KLARA TRYGGVASON,
andaðist á Hrafnistu í Reykjavík mánudaginn
9. júní.
Útförin fer fram frá Fossvogskapellu miðvikudaginn
2. júlí kl. 11.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sigrún Jóhannsdóttir.
✝
Elskuleg eiginkona mín,
ELSE SÖRENSEN BÁRÐARSON,
er látin.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
Hjálmar R. Bárðarson.