Sjómannablaðið Víkingur - 01.09.1996, Blaðsíða 44

sama tíma og hann sagði þetta komu fram
upplýsingar frá LÍÚ um hagnað fiskiskipa-
flotans. Þar kom fram að smábátar skiluðu 8
prósenta hagnaði að meðaltali, ftystiskip 1,5
prósenta hagnaði og afgangurinn af íslenska
flotanum var rekinn með tapi. I ljósi þessara
upplýsinga hlýtur Þorsteinn Pálsson að hafa
verið að segja: Hámörkun hagnaðar er
afturhvarf til miðalda. Sem hægrimaður þá
skil ég þetta ekki, af hverju ættum við að
styrkja fýrirtæki sem rekin eru með tapi?
Trilluútgerð skapar flest störf, mest verð-
mæti, þar er minnstur tilkostnaður, sem er
allur greiddur úr hendi einstaklinga af því
trillukarlar fá ekki eina einustu krónu úr
einum einasta sjóði. Allt mælir með trilluút-
gerð og ekkert á móti henni. Lögin sem gilda
í dag um fiskveiðar eru hræðilega óskynsam-
leg. Þeir sem móta stefnuna hugsa bara um
skammtímahagnað en ekki um að búa í
haginn fyrir börnin okkar í framtíðinni.“
HEPPINN AÐ FÁ RÚNIAR 2 MILLJÓNIR
Næsta skref Ara var að sigla með ferða-
menn á kvótalausa bátnum sínum í kringum
Vestmannaeyjar. Þessi starfsemi hans hafði
ekki verið i gangi nema í tvo mánuði þegar
bát hans var sökkt á dularfullan hátt við bryg-
gju, eina sumarnóttina í Eyjum. „Með kvóta
upp á 100 tonn var báturinn minn 16 milljó-
na króna virði en eftir skerðingu mátti ég tel-
jast heppinn að fá rúmar 2 milljónir fyrir
hann. Þá brá ég á það ráð að nýta bátinn til
að sigla með túrista, enda báturinn í fínu
standi og ákaflega góður í sjó. Ég byrjaði
þessa starfsemi vorið 1992 en um mitt sumar
var bátnum sökkt við bryggjuna í Eyjum.
„Mér þótti það
skrýtið að litla
pennastrikið frá
ráðuneytinu gæti ekki
dugað á skuldirnar
líka. Ég reyndi að
klóra i bakkann,
skrifaði ráðuneytinu
margsinnis og
sömuleiðis
uitiboðsmanni
Alþingis."
Það varð aldrei uppvíst hvað gerðist en
lögreglan í Vestmannaeyjum vildi ekki
rannsaka málið.
Áður en þetta varð höfðu þeir fengið
hringingar frá vissum aðilum í bænum þar
sem hótað var að þessi bátur yrði látinn
hverfa á einhvern hátt. Ég hafði upplýsingar
um þessar hringingar og lögreglan staðfesti
það. En það dugði ekki til þess að viðkom-
andi yrðu teknir til yfirheyrslu og spurðir
spjörunum úr. Lögreglan vildi ekkert að-
hafast. Ég spurði einn lögreglumanninn sem
svo í gegnum síma: „Ef ég hóta því í dag í þín
eyru að skjóta Jón Jónsson bæjarstjóra með
haglabyssu í hausinn í hádeginu á morgun -
og verði hann svo skotinn með haglabyssu á
morgun í hádeginu - teldirðu þá enga ástæðu
til að taka mig til viðtals? Þetta kom eitthvað
óþægilega við lögreglumanninn hinum
megin á línunni og hans svar var þetta: „Þú
stjórnar ekkert lögregiuaðgerðum hér.“ Svo
skellti hann á. Væntanlega hefur hann séð
hvers konar rugli rökfærslur hans voru byg-
gðar á. Málið var þaggað niður, ég reyndi að
fá Rannsóknarlögregluna í Reykjavík til að
þrýsta á um málið en án árangurs.“
Gat ekki verið EINN
Eftir að bátnum var sökkt og útséð um að
haft yrði uppi á sökudólgnum sneri Ari sér til
tryggingafélags síns til að fá tjónið bætt. í
fyrstu neitaði félagið að borga Ara og það var
fyrst nú í sumar sem hann fékk tjónið bætt
eftir að hafa staðið í þrasi og deilum frá árinu
1992. Það var svo skömmu eftir að bátnum
var sökkt að gömul meiðsl Ara fóru að segja
til sín og svo mjög að hann hefur verið
óvinnufær síðan. „Ég hafði fundið fyrir
meiðslum á meðan ég stundaði trilluútgerð-
ina. Þessi tvö sumur sem ég fiskaði varð ég
alltaf að hafa mann með mér. Ég gat ekki
verið einn, því það kom oft fyrir að ég hneig
niður út af bakverkjum. Þegar þarna var
komið gekk ég fyrir lyfjum og var miklu verri
til heilsunnar en áður. Nú fæ ég níu þúsund
krónur í örorkubætur á mánuði og stend í
stappi við Tryggingastofnun um að fá þessar
bætur hækkaðar.“
Þrátt fyrir hrakfarir sínar og örorku deyr
Ari ekki ráðalaus. Hann hefur þekkingu á
tölvum og einhverja viðskiptaþekkingu þar
sem hann stundaði á sínum tíma nám í
viðskiptafræði við Háskóla íslands. Ari er nú
farinn að nýta þekkingu sína til að framfleyta
sér og sínum, en hann á konu og eiga þau sitt
barnið hvort. Hann tekur t.d. að sér að gera
við stýrikerfi, skrifa geisladiska, innslát-
tarverkefni og annað sem til fellur. Ari sinnir
þessum verkefnum heima hjá sér í Garða-
bænum, en verkefnunum fer fjölgandi og ég
spyr hann hvort til greina komi að setja á fót
tölvufyrirtæki.
Með priðju GRÁÐU I REIKI
„Það fer eftir því hvort ég skána til heils-
unnar. f dag get ég ekki ráðið við mikla
vinnu, ég verð að geta lagt mig þegar þreytan
kallar. Suma daga get ég ekki unnið lengur
en til hádegis og stundum kemst ég ekki fram
úr á morgnana. Heilsan hefur verið að skána
aðeins undanfarið og ég vona bara að með
tímanum geti ég beitt mér af meiri krafti.“
Ari lætur ekki staðar numið við tölvu-
verkefni, áhugi hans beinist ekki síður að því
sem nú er þekkt sem heilun eða reiki. Að
sögn Ara er reiki eins konar handayfirlagning
og hefur hann Jagt sig 1 líma við að læra þessa
aðferð eftir að hann sjálfur undirgekkst slíka
handleiðslu. „Ég er með þriðju gráðu í reiki
„Togvír slitnaði og ég fékk hann í mig með þeim afleiðingum að þindin rifnaði,
HRYGGJARLIÐUR BRÁKAÐIST OG ÞAÐ BLÆDDI INN Á HEILANN." FrÁ VESTMANNAEYJUM, EN
ÞAÐAN GERÐI Ar| ÚT.
44
Sjómannablaðið Víkingur