Sjómannablaðið Víkingur - 01.09.1996, Qupperneq 66

langleiðina að Klapparstíg. Hvað ertu
að gerai Klukkuna vantaði tíu mínútur í
níu og myndin að fara að byrja. Ég átti í
erfiðleikum með sjálfan mig, hvað átti ég
að gera? Hlaupa í bíóið eða hœtta við.
Miðinn kostaði svo sem ekki nema 550
krónur, hafði tapað öðru eins. Akvað að
fara ekki á bíómyndina. Éggekk áfram,
frekar rólega, og nálgaðist Þórsgótuna.
Hvað ætti ég að segja ef hún hitti mig,
hvaða skýringu gat ég hafi á því að vera
í göngutúr á Þórsgötunni, hafði ekki
komiðþangað í mórg ár, jyrr enn ígær.
Ég nálgaðist húsið sem hún býr í, bíll-
inn hennar var ígötunni. Mig langaði
að sjá hvortþað væri Ijós hjá henni, en
húsið sást ekki frá götunni. Ég varð að
sjá hvort það væru Ljós, ég reyndi að telja
í mig kjark, kjark til að fara og banka.
Égþorði það ekki. Þess í stað klifraði ég
yfir vegg á næsta hús og læddist meðfram
runnum þar til ég sá gluggana hjá henni.
Ég sá Ijós í stofunni og í svefitherberginu,
aðra glugga sá ég ekki. Passaði mig á að
sjást ekki ef hún liti út um gluggann.
Það var einhver hjá henni. Égfékk sting
í brjóstið. Ætli það sé karlmaður? Nú
var útilokað að ég bankaði hjá henni.
Það var ekki annað að gera en Láta sig
hverfa. Hugur minn var upptekinn af
því hver var hjá henni, ég vildi ekki trúa
aðþað væri karlmaður, en ég óttaðist
samt að svo væri. Ég óttaðist.
Þegar ég var kominn úr garðinum og
stóð á gangstéttinni sá ég að moLd var á
skónum mínum. Meðan ég virti skóna
fyrir mér heyrði égfótatak í undirgang-
inum sem Lá að húsinu hennar. Ég
heyrði líka samræður, mér létti, hún átti
aðra röddina og hin var kvenrödd. Hún
mátti ekki sjá mig. Það var ein Leið tiL
að koma í vegfyrir það. Fara afiuryfir
vegginn.
Ég heyrði raddirnar fjarUgast. Kíkti
yfir vegginn ogsá aðþær gengu í bæinn,
fóru ekki á bílnum. Ég afráð að elta og
fór í humátt á eftir, í moldugum skónum.
Égpassaði mig aðþær sæu mig ekki,
hafði það langt á milli okkar. Það var
fimmtudagskvöld. Égelti. Þær gengu
niður í miðbæ og égsá á efiir þeim inn á
Kaffi Reykjavík. Mikið langaði mig að
fara þangað inn, það var ekkert athuga-
vert við að birtastþar, vinsælasti staður-
inn í Reykjavík, ogþví gat ég ekki verið
þar sem hver annar, hugsaði ég. Skorti
66
Sjómannablaðið Víkingur