Fálkinn - 30.01.1963, Blaðsíða 35

□TTD DG HRINGUR RDBERTS LAVARÐAR
Danni var ekki vanur að sýna öðrum þann trúnað að láta þá
sjá f.iárs.ióði sína, en pílagrímur var áfjáður i veraldlega fjár-
s’ióði, svo að það var óhætt að sýna honum hringinn. „Ég sá
eitt sinn svona hring, og hann færði öllum þeim sem báru hann
ógæfu.“ Danni var forvitinn og leyfði pílagrimnum að skoða
hringinn nánar. „Hann leit nákvæmlega eins út,“ sagði pila-
grimurinn. „Þetta er sami hringurinn." Og þegar pílagrimur-
inn æstist, varð Danni dálitið óstyrkur: „Fáðu mér hringinn
aftui’,“ æpti hann. „Þetta er sami hringurinn," hrópaði píla-
grímurinn og gaf Danna sitt undir hvorn, svo að hann rotaðist.
„Fyrirgefðu, maður minn,“ tautaði hann um leið og hann
flýtti sér brott.
Danni raknaði við úr rotinu nokkru seinna. Það var byrjað
að rigna. „Hvað kom fyrir?“ sagði hann við sjálfan sig. Hann
áttaði sig brátt og mundi þá hvað gerzt hafði. Hringurinn var
horfinn. Pilagrímurinn hafði tekið hann. Danni stökk á fætur.
Hvar var hann staddur. Hringurinn gæti kostað Ottó lífið. 1
f jarska kom hann auga á kastalann. Hann lagði af stað þngað.
Pílagrímurinn var áreiðanlega einn af þorpurunum. Hann varð
að komast inn í kastalann óséður. Og Danni lét ekki þar við
sitja. Um leið og hann kom að múrnum, hóf hann að klifra upp
eftir veggnum. Þetta var vissulega djarft fyrirtæki.
Hljóðlega sem köttur fikraði Danni sig upp vegginn. Hann hóf
sig með erfiðismunum upp á brjóstvirkið og leit i kringum sig.
„Óveðrið hjálpar" muldraði hann. „Það virðast allir hafa leitað
s'kjóls undan veðrinu. það er ekki varðmann að sjá.“ En nú
var erfiðasti spölurinn eftir. Hann varð að finna leið til ein-
hverrar dyflissunnar, þar sem Ottó var örugglega hafður i
haldi. Þetta varð hann að komast óséður. „Bara að Ottó hefði
hlustað á mig.“ En á meðan þetta gerðist stóð Ottó við klefa-
dyrnar á dyflissunni og hlustaði á ruddalegt gaman varðarins.
Hvers vegna var ég svo heimskur? Hvers vegna fór ég ekki
að ráðum Danna?" sagði Ottó við sjálfan sig. ..
FÁLKINN
35