Fálkinn - 30.01.1963, Blaðsíða 36

Oían jarðar og .. .
j Framhald af bls. 13.
andi niður Miklubrautina og beygði inn
á Lönguhlíðina. Þegar bílstjórinn sá
myndavélina stoppaði hann og spurði:
—- Var nokkuð að ske?
— Nei, ekki er okkur kunnugt um
það.
— Ég spurði bara af því að þið voruð
með vélina og flassið. Tókuð þið mynd-
ir niðri?
— Já.
— Það var gott hjá ykkur.
Svo ók hann af stað, og það slettist
vatn útfrá bílnum.
Kvenþjóðm
Framhald á bls. 33.
Va tsk. pipar.
100 gr. smjörlíki.
Síldin hreinsuð, flökuð og roðið tekið
af. Síld, bacon og laukur saxað tvisvar.
Kryddi og kartöflumjöli blandað sam-
an við. Þynnt út með 2—3 msk. af
mjólk. Mótaðar kökur, sem steiktar eru
á pönnu. Bornar fram með góðum
grænmetisj af ningi.
KVIKMYNDIR
Framh. af bls. 33.
(Yul Brynner), sem er foringi þeirra,
Vin (Steve McQueen), sem talar hægt,
en hleypir því hraðar af byssu, O’Reilly
(Charles Bronson), Lee (Robert Vaug-
hn), Harry Luck (Brad Dexter), Britt
(James Coburn), og Chico (Horst Buch-
holz), ungur og óharnaður náungi sem
Chris eftir nokkra yfirvegun tekur með
í hópinn.
Svo þegar Calvera kemur um upp-
skerutímann gengur hann beint í gildru
þá sem sjömenningarnir hafa lagt fyrir
hann, því hann hafði alls ekki búizt við
neinni mótspyrnu í þorpinu frekar en
venjulega, það slær í bardaga og ræn-
ingjarnir hljóta mikið afhroð, en kom-
ast samt undan við illan leik.
En ræningjaforinginn er ekki búinn
að gefast upp, og á ýmsu á eftir að ganga
áður en yfir lýkur, en sjón er sögu rík-
ari og verður því efnið ekki rakið lengra.
jv.
LITLA SAGAN
Framh. af bls. 24.
Moskva. Vy vygljaditje moloosje. Þú
ert 125 ára í dag er það ekki.
Vladimar gamli kinkaði kolli. En þá
heyrðfist aftur þessi ógnarhávaði í
herberginu við hliðina á, svo að svar
hans kafnaði. — Segðu mér nú eitt,
hélt Sergej áfram og tók skrifblokk
sína fram, segðu mér nú eitt, félagi,
hvers vegna heldurðu, að þú hafir
orðið 125 ára?
36 FALKINN
Vladimar gamli hugsaði stíft. Hann
boraði upp í nefið og sagði svo eftir
langa umhugsun:
— Tja, það hlýtur að vera af því
að ég hef lifað svo lengi.
Sergej var ekki ánægður með svar-
ið. Hann varð að fá gamla manninn
til þess að svara spurningunni þannig,
að það hefði uppbyggjandi áhrif á
aðra og öllum fyndist hár aldur eftir-
sóknarverður. — Drekkurðu vodka,
félagi? spurði hann.
Vladimar gamli horfði rannsakandi
á ókunna manninn.
Það- leit ekki út fyrir að hann hefði
flösku á sér, svo að hann varð að svara
vel og gætilega. Maður veit aldrei,
hvað svona strákar búa undir.
Vladimar hristi höfuðuð lítils hátt-
ar.
— Ágætt, sagði Sergej, þá skrifum
við, að aldur þinn sé því að þakka, að
þú hafir aldrei látið dropa af vodka
fara inn fyrir þínar varir. Yfirleitt er
drukkið alltof mikið af vodka hér, en
nú þegar fólk heyrir, að það geti lifað
lengur, ef það aðeins lætur vera að
smakka vodka.......
Sergej komst ekki lengra. Úr hlið-
arherberginu barst honum nú í þriðja
skipti þessi líka ógnar hávaði. Nú
mátti heyra skrollandi, syngjandi karl-
mannsrödd þar inni.
— Hvað gengur eiginlega á þarna
inni? spurði Sergej hvatskeytslega.
Vladimar gamli deplaði augunum
lítils háttar um leið og hann muldr-
aði: — Þetta er svo sem ekki neitt.
Það er bara hann pabbi. Hann verður
alltaf svo skelfing hávær þegar hann
hefur drukkið vodka.
Willy Breinholst.
Illa konn ...
Framhald af bls. 29.
en finnur ekki, að honum sjálfum er
að mestu um að kenna, skapgerð hans
og óbilgirni. Hugur hans er þrunginn
beizku, harmi og biturleik. Kvæðið er
víða allvel ort, og ber þess glöggt vitni,
að skáldið kann vel að ríma og móta
hugsanir sínar í form Ijóðsins.
Þó að í kvæðinu komi fram, að Páll
sé í sárum eftir vonsvikið hjónaband,
þá gleymist honum fljótt sú lífspeki
og heilræði, er hann setur þar fram.
Hann stefndi Helgu konu sinni fyrir
héraðsdóm árið 1591 og bar á hana
ýmsar sakir, svo sem samvistaslit og
brottför af heimili, fjáreyðslu og gjafir
á laun: ,,hér með hefur hún verið þrá-
lynd, keppin og óhlýðin og sagt upp á
sig óheyrilega hluti.“ Var málinu vísað
til lögréttu árið 1592, en ekki var unnt
að sinna því þá og ekki heldur árið
eftir. En á alþingi sumarið 1594, áleit
lögrétta ekki löglegan undirbúning,
með því að Helga var ekki kölluð fyrir
og enginn svaramaður viðstaddur fyrir
hana. Lagðist Oddur biskup Einarsson
mjög á móti Páli í þessu máli, taldi
hann ekki hafa við ráð frænda sinna
og venzlamanna . þessu efni, og væri
öðrum til hneykslunar. Þessu svaraði
Páll einarðlega í bréfi til biskups. Þykir
honum lítt sæma, að börn sín og gamal-
menni, eins og síra Sigurður á Grenj-
aðarstöðum og Þórunn á Grund, séu
talin vitrari en hann, og honum boðið
að ráðgast við þau. En um hneykslun-
arefni sitt getur hann þess, að heyrst
hafi, að Oddur biskup hafi sjálfur vald-
ið hneyksli með barneign. Líkur Páll
bréfinu með vísu. þessari, sem er heil-
ræði:
Þeim lyft er neðan úr lágri stétt,
leiddur upp í vald og mekt,
hafi sá lukku í heiðri slétt,
hún sýni honum ekki stærra prett.
Geta má nærri, að biskupi hafi lítt
fallið bréf Páls, enda reyndist hann Páli
óþægur ljár í þúfu.
Eftir málavafstur á alþingi og í hér-
aði, leitaði Páll til konungs, til að fá
að kvænast af nýju. Hélt hann því
fram í beiðninni, að þau væru skilin
með dómi, Helga og hann. Konungur
ákvað í bréfi 3. febrúar árið 1595, að
Páll mætti kvongast aftur, svo fram-
arlega, að hann legði fram dóm um
skilnaðinn. Leitaði Páll á ný til alþing-
is og taldi meðal annars, að ólöglega
hefði verið til hjónabandsins stofnað.
En dómsmenn töldu, að skjöl er fyrir
lægju sýndu hið gagnstæða. En saka-
giftir Páls gegn Helgu, töldu dómsmenn
ósannaðar, enda ekki „skjallega prófað
sakleysi Páls, sem tilheyrir, þar þó orð-
rómur á lék, að hann myndi eigi síður
tilefni gefið hafa til þeirra sundurlynd-
is og þverúðar.“ Sat svo við það, að
Páll fékk ekki leyfi til skilnaðar, og
hreyfði hann ekki málinu framar, enda
kom fleira til eins og brátt verður sagt.
Páll var nefnilega í hjúskaparhug-
leiðingum þessi ár. Hann var búinn að
festa augu á göfugri konu, sem hann
taldi sér samboðna til ráðahags og
myndi jafnframt auka virðingu hans,
auð og völd. Guðbrandur Hólabiskup
Þorláksson átti dóttur gjafvaxta, er
Halldóra hét. Hún var búin flestum
kostum, sem höfðingskonu má prýða,
velmenntuð og eitt bezta og ríkasta
gjaforð landsins. Hún var að vísu miklu
yngri en Páll, en slíkt skipti ekki megin-
máli í þá daga, heldur hitt, að nægur
auður væri í garði. Til Halldóru á Hól-
um felldi Staðarhóls-Páll ástir. Hann
virðist hafa orðið allástfanginn í bisk-
upsdóttur eftir því sem ráða má af ljóð-
unum, sem hann orti til hennar og sendi
henni. Kennir þar allmikillar ástarróm-
antíkur, og er furðu óvenjulegt hjá jafn-
gömlum manni og Páli, kominn um eða
yfir sextugt. Hann ritaði Halldóru nokk-
ur ástarbréf, sendi henni ástarljóð og
fleira, er hann hélt að hrifi hug hennar.
En það kom fyrir ekki, því að biskups-
dóttir hneigðist ekki til ráðsins.
Páll sneri jafnframt til fleiri miða.
Honum var ríkt í muna að ná ráðahag
við Halldóru á Hólum. Hann reit bisk-
Framh. á bls. 38.