Kirkjuritið - 01.04.1947, Qupperneq 27

Kirkjuriti'ð.
Frumgróðinn.
í þessari grein mun ég atliuga sjálft tilefni páskanna,
upprisu Krists, frá ákveðnn sjónarmiði, sem kemur fram
i ákveðnu orði, sem Páll ])ostuli notar á einum stað um
Jesú í sambandi við upprisu lians. Hann segir, að Jesús
sé upprisinn frá dauðum, sem frnmgróði þeirra, sem
iofnaðir eru, og rétt á eftir segir hann: „Kristur sem
frumgróðinn“. Þetta er í 15. kap. I. Korintubréfs, og er
það eini staðurinn í Nýja testamentinu, þar sem orðið
frumgróði er notað í þessu sambandi og um Krist. En
í þessu orði birtist ákveðinn skilningur á upprisu Krists,
skilningur, sem ég býst við, að ekki bafi allir áttað sig'
á, og því sé vert að vekja athygli á honum.
í fáum or'ðum má skýrgreina upprisu Krists frá þessu
sjónarmiði á þennan hátt:
Kristur sýndi mátt lifsins með upprisu sinni. Hann
sýndi sigur lífsins yfir dauðanum, eða með öðrum orð-
um: raunveruleik framhaldslífsins. Eins og' liann birti
í hvivetna, hver væri hinn sanni manndómur, eins
sýndi hann í þessu atriði hvert væri hið sanna eðli
niannsins.
Upprisa hans var að vísu einstæður atburður, og liafði
heimssögulega og raunar cilífa þýðingu, þvi að með
henni stóð og féll öll starfsemi Jesú, öll ráðstöfun Guðs
um frclsi mönnunum til handa fyrir sendingu Jesú í heim-
inn. Páll orðar þetta þannig: Ef Kristur er ekki upp-
i'isinn, þá er ónýt prédikun vor, ónýt líka trú yðar. Með
upprisu sinni sýndi hann lífsmátt kærleikans og sigur
yfir hatrinu, með henni sýndi liann, að hann var sá,
sem liann sagðist vera:Hinn eilífi sendihoði Guðs mönn-