Kirkjuritið - 01.04.1947, Qupperneq 32

118
Björn Magnússon:
Apríl-Júní.
fyrir það, að hann hefur látið þá upprisu sannleikans
ljóma yfir þjóð vora, svo að vér erum leystir undan því
valdi myrkursins, sem haldið hefur þjóð vorri, eins og
mörgum öðrum, í fjötrum óttans og þrældómsins á und-
anförnum öldum. Og' vér ættum að gæla þess, að láta ekki
að nýju leggja á oss slíkt þrældómsok. Ég vitna enn í Pál:
„Vér höfum ekki fengið þrældómsanda aftur til hræðslu,
lieldur höfum vér fengið anda sonar-kosningar“. Guð
hefur kjörið oss sér að elskuðum sonum. Og ennfremur:
„Til frelsis frelsaði Kristur oss; standið því í'astir og' lát-
ið ekki aftur leggja á yður ánauðarok“.
Þannig á upprisa Krists að leiða oss í endurnýjung lífs-
ins á öllum sviðum. Minnist þess, að eilifa lífið, sem upp-
risan er tákn og sönnun fyrir, er ekki aðeins líf án enda,
heldur fvrst og fremst líf í fyllingu, líf i samfélagi við
Guð, uppsprettu lífsins. Þannig er það einnig líf í sam-
ræmi við vilja hans. Og eilífa lífið í þeirri merkingu er
hafið yfir allan tíma og öll þau takmörk, sem timinn
setur. Það er livorki bundið við líf né dauða jarðlíkam-
ans. Eilifa lífið á að byrja þegar í þessu lífi, og vissulega
er vísir þess blundandi i bverjum manni, ef ekki meira
eða minna gróandi. Guðsneistinn var lagður manninum
i brjóst i öndverðu, bann er það sem kyndir ylinn undir
öllum fögrum miskunnarríkum verkum, liann er það,
sem livetur lil Iiverskvns dáða og baráttu fyrir sigri liins
g'óða.
Páskarnir eiga að vera sigurbátíð í liverri mannssál.
Þar á einnig að verða upprisa, því að hverjum manni ber
að rísa upp til sannari manndáðar, fúsari breytni að vilja
Guðs, vakandi starfa fyrir eflingu rikis Iians, óþreytandi
baráttu gegn öllum þeim öflum, sem standa gegn sigri
þess meðal mannanna. Ilver maður á að berjast gegn liinu
lægra eðli sínu, reka á flótta öfl myrkursins og batursins
í eigin brjósti, leggja af binn gamla mann, sem miðar
allt við binn þrönga sjónbring eiginhagsmuna og sjálfs-
elsku, og vekja upp í sjálfum sér liinn nýja mann, sem