Kirkjuritið - 01.04.1947, Qupperneq 51

Kirkjuritið.
Séra Ásmundur Gíslason.
137
Prestssiarf séra Ásmundar var með mikilli prýði. Rélt
fyrir síðustu jól vorum við að tala um, hvernig prestar
ættu að vinna verk sín á hátíðlegastan hátt. Töluðum við
þá um þessi orð rilningarinnar: „Send ljós þitt og trú-
l'esli þína, þau skulu leiða mig, svo að ég megi innganga
að allari Guðs, til Guðs minnar fagnandi gleði.“ Við vor-
um að tala um, hvernig prestar ætlu að vera í kirkjunni
og meðal safnaðarl'ólksins. í samtali okkar rifjaðist upp
þetta ritningarorð: „Þetta rita ég þér, lil Jiess að þú skulir
vita, livernig á að haga sér í Guðs liúsi, sem er söfnuður
lifanda Guðs, stólpi og grundvöllur sannleikans.“
Þar sem séra Ásmundur var, mátti kynnasl trúum
þjóni kristinnar kirkju. Viðlesinn, alhugull, fróður, glað-
ur og reifur, snyrtimenni með hátíðlega og prúðmann-
lega framkomu í kirkju og á mannamótum. Þessa mynd
geymi ég af séra Ásmundi. Það sást greinilega, að þessi
orð höfðu náð aðgang að hjarta lians: „Alll sem er satt,
allt sem er sómasmlegt, allt sem er rétt, allt sem er
hreint, allt sem er elskulegt, alll sem er gott afspurnar,
livað sem er dyggð, og' hvað sem er lofsvert, Iiugfestið
það.“
Séra Ásmundur var prýði stéttar sinnar. Ég liugsaði
á þessa leið, er ég hlustaði á hann í dómkirkjunni á IIól-
um 8. júlí 1928, er liann hélt vígslulýsingarræðu við Ijisk-
upsvígslu. í þeirri prédikun var fegurð, tign og sannfær-
ingarkraftur.
Alltaf er ég hcfi verið með séra Ásmundi hefi ég orðið
aðnjótandi vekjandi áhrifa. En sú minning mun áreiðan-
lega búa hjá þeim, er honum hafa kynnst. Menn muna
prcstsstarf lians er unnið var með prýði, og lieimilislif
hans, er umvafið var birtu kærleika og fegurðar.
Kona séra Ásmundar var Anna Pétursdóttir hónda í
Vestdal í Seyðisfirði, Sveinssonar. Var heimilislíf þeirra
nieð hinum mestu ágætum. Konu sína missti séra Ás-
inundur 25. febr. 193(5, og er minnngin geymd um elsku-
Kga foreldra hjá sonum þeirra, en þeir eru: Einar hæsta-
Kirkjuritið 10