Kirkjuritið - 01.04.1947, Qupperneq 87

Kirkjuritið.
Menntun presta á íslandi.
173
steinssyni frá Kirkjubæ staöinn í hendur 1274. Hann var
dóttursonur Orms Breiðbælings. Samdi liann Jónssögu
skírara með löngum og lærðum úlskýringum eftir þeirrar
tiðar liætti fyrir tilmæli Runólfs ábóta Sigmundssonar
í Þykkvabæ, og segist þar ekki liirða um mennskra manna
þokka, þeirra, sem allt þyki það langt, sem frá Krists
köppum er sagt og skemmtast framar við skröksögur1).
Hefir Grímur prestur verið latinulærður i betra lagi og
lesinn mjög í hómilíum Gregoriusar, Ágústínusar og
Ambrosiusar kirkjufeðra. Ekki varð bann þó rótgróinn
i Odda, því að tiu árum seinna fór liann að Breiðaból-
stað og þar andaðist liann.
A dögum Jóns biskups Halldórssonar var Arngrímur
Hrandsson (d. 1361) prestur í Odda. Hann hefir verið af
ætt Oddverja, því að svo er til orða tekið í Laurentinusar
biskups sögu, að hann bafi átt Oddastað2). Hann varð sið-
ar ábóti á Þingeyrum (1351—’61) og officialis Hólakirkju.
Arngrímur bcfir verið lærður maður, skákl gott og
mælskur. Hann ritaði sögu Guðmundar góða á latínu og
°i‘ti drápu um bann. Jón biskup sendi hann utan í Möðru-
vallamálum, en lítt flutti bann þau fyrir erkibislcupi, og
lct sér tíðara að nema organlist (eða organsmið) lijá
nieistara einum i Þrándheimi, og hefir liann sennilega
'agl það á gerva bönd, fyrstur íslenzkra manna. Arn-
grímur hefir verið gáfaður maður og listfengur, en laus
í rásinni.
0 DI, II, 167.
-) Bisk. I, 865.