Kirkjuritið - 01.04.1947, Side 93

Kirkjuritið.
Akraneskirkja 50 ára.
179
anna himnar taki þig ekki, þá gefur náðin Herrans lilý
inér himnaljósið sitt; og hdr finnur liinn seki hlífðarskjól
iyrir næðingum lífsins.
Hvað er kirkjan? Ivirkjan er fclagsskapur lærisveina
Krists. Hvað vill hún þér og mér? Því er að nokkru svar-
að í þessu kunna versi norska prestsins P. Dass, er uppi var
i.vrir liálfri þriðju ökl (i þýðingu II. H.):
„Hún vill aðeins laða og leiða
lýð, en ei með valdi neyða,
býður frelsi, boðar náð,
birtir bimnesk líknarráð".
Eitt af vorum yngstu sálmaskáldum, sem enn er á líí'i,
svarar á þessa Jeið, og ber ekki á milli, þvi að crindi
kirkjunnar við kynslóðirnar er hið sama, þó öld af öld
sé horin:
„Hún er sem viti lifs á leiðum,
og logar stillt og rótt,
og vegamerki á háum heiðum
og himinljós um nótt.
Ilún mýkir djúpu mannlífssárin,
hún mildar heitu, stríðu sorgartárin,
hún glæðir vonir, gefur þrótt
og gjörir bjarta dauðans nótt“.
Kirkjan á sama erindi við þig og mig sem forfeður
v°ra, ættlið af ættlið.
t*að er mikið talað um breytingar á vorum tímum, og
Rð upp sé að rísa nýr heimur. En athugum það, að þær
breytingar eru einkum fólgnar i því vtra. Kvnslóðirnar
blaeðast nýjum vfirhöfnum, laka upp ný form og nýja
bzkusiði, skera sér nýjan stakk. En hið innra er um-
u'eytingin minni. Sálir vorar sækja heim liinir sömu ör-
lagastormar og feður vora og mæður. Hræringar gleði
°g sorgar, ást og kali, afbrotin við hugsjón fullkomleik-
ans, ófullkomnar athafnir, störf í molum, og yfirsjónir