Kirkjuritið - 01.11.1958, Blaðsíða 6

388
KIRKJURITIÐ
um með yfirgnæfandi meiri hluta atkvæða og afgreitt sem
lög frá Alþingi 21.maí 1957.
Vil ég nú flytja alúðarþakkir öllum, sem því hafa Lagt lið
fyrr og síðar, og ekki sízt hæstvirtum kirkjumálaráðherra, er
hann lét bera frumvarpið fram sem stjórnarfrumvarp.
Vænti ég þess, að sá meiður lifi og blómgist, er seigir ræt-
ur svo langt aftur í tímann.
Gildi kirkjuþings tel ég mikið, ótvírætt, ef vel er á haldið.
Séra Sigurður Sívertsen ritaði stórmerka grein um kirkju-
þing árið 1907 og leiðir þar rök að því, hve mikilsvert það
sé og eftirsóknarvert. Standa rök hans í jafn góðu gildi sem
þau væru borin fram í dag. Þau eru fern:
Kirkjuleg löggjafarmál geta á þann hátt fengið betri und-
irbúning undir Alþingi en áður hefir verið.
Innri mál kirkjunnar verða þá útkljáð af þeim mönnum,
sem mestan hafa áhuga sýnt á kirkjumálum og söfnuðirnir
bera traust til. Verður bezt fyrir kirkjuna eins og hvert ann-
að félag að fá að ráða sínum eigin sérmálum.
Með kirkjuþingi mun meiri samvinna komast á með söfn-
uðum landsins og prestum þerira. Frá söfnuðunum munu
berast raddir almennings til héraðsfundanna og þaðan aftur
til kirkjuþingsins.
Ýmsir starfsmenn kirkjunnar munu þá geta betur neytt
hæfileika sinna í þjónustu kirkjunnar og miklu siður draga
sig í hlé.
Ég hefi undanfarið kynnt mér það, sem skrifað hefir ver-
ið um kirkjuþing eða rætt í sölum Alþingis. Þykir mér þar
einna vænzt um það, sem einn af forystumönnum sjómanna-
stéttarinnar sagði 1941:
„Ég sé í hlutverki kirkjunnar svo margt og mikið, og ég
tel, að með þessu frumvarpi (um kirkjuþing) ,sé lagður nokk-
ur hyrningarsteinn undir það að undirbyggja það starf, sem
ég tel að kirkjan eigi að hafa með höndum, þ. e. leita til
leikmanna um að ræða þau mál, sem stundum eru kannske
ekki kölluð andleg mál — félagslega þróun til vellíðanar