Kirkjuritið - 01.11.1958, Blaðsíða 35

KIRKJURITIÐ
417
fremur fastur á fé, en ástriki þeirra hjóna var svo mikið, að þessi gjaf-
mildi húsfreyju olli aldrei ágreiningi á milli þeirra.
Árið 1878 fór Bjöm i Broddanesi í latínuskólann og útskrifaðist þaðan
með fyrstu einkunn vorið 1884. Á latínuskólaárum sinum var harrn jafn-
an kenndur við heimili foreldranna og nefndur Bjöm Broddi En vorið,
sem hann varð stúdent, kvæntist hann heitkonu sinni, Guðfinnu Jens-
dóttur. Hún var fædd og uppalin að Innri-Veðraá í önundarfirði. For-
eldrar hennar vom Jens Jónsson og Sigríður Jónatansdóttir ljósmóðir.
Var Sigríður af hinni alkunnu Thorbergsætt, og var þvi frú Guðfinna,
kona séra Bjöms, náskyld Bergi Thorberg landshöfðingja. Árið 1886 varð
Bjöm kandídat í guðfræði með hárri fyrstu einkunn og var það sama
ár vigður til Bergsstaða í Svartárdal i Húnavatnssýslu. En árið 1889
sótti hann um Miklabæ í Blönduhlíð, en séra Einar Jónsson, sem var
þar sóknarprestur á undan honum, sótti um brauð á Austurlandi. Senni-
lega hefir hvomgur þeirra verið hneigður til breytinga, og reyndu þeir
báðir að taka aftur umsóknimar, líklegast samt vegna áskorana sóknar-
fólksins, en þær beiðnir vom ekki teknar til greina. Séra Einar fór aust-
ur, en séra Björn flutti í Miklabæ. Um þessi atvik kvað Símon Dalaskáld:
„Sín um aftur sóttu brauð, séra Bjöm og Einar.“
Séra Björn var ekki auðugur maður, þegar hann tók við Miklabæjar-
prestakalli, en fjárhagur hans blómgaðist á Miklabæ, og fór brátt svo, að
búreksturinn varð umsvifamikill og þvi margt fólk i heimili. Og síðasta
áratug hans á Miklabæ mátti telja hann í flokki hinna efnaðri bænda
í Skagafirði. Varð hann því að hafa margt verkafólk, vegna hinna miklu
umsvifa við búreksturinn. Hann var sjálfur mikill ráðdeildarmaður og fór
hófsamlega og gætilega með fjármuni, enda var þess nokkur þörf, því að
gestkvæmt var á Miklabæ og höfðinglegar veitingar. Alla þá sunnu- og
helgidaga, sem messað var á Miklabæ, var kirkjugestum veittur hinn
bezti beini. Var frú Guðfinna hin mesta rausnarkona, og séra Birni vom
þessar veitingar mjög að skapi. Þá kom og fleira til, sem olli því, að mann-
margt var á Miklabæ hjá séra Bimi og frú Guðfinnu. Séra Björn hafði
unun af að kenna. Hann var ekki aðeins hinn gáfaði og göfugi kennimað-
ur, heldur einnig hinn mikli fræðari og kennari. Hann starfrækti líka
alltaf skóla heima. Hófst skólinn venjulega um vetumætur, þegar allar
haustannir voru úti, og stóð fram að sumarmálum, þannig fræddi hann
sjálfur börn sín og fleiri. Að vísu vom nokkurar frátafir, vegna prests-
verka, einkiun húsvitjana, sem tóku alltaf nokkurn tíma. Stundum voru
unglingspiltar, sem vom að búa sig undir lengra nám, teknir til kennslu.
Séra Björn var fagurfræðilega sinnaður. Hann var ævinlega vel klædd-
27