Kirkjuritið - 01.11.1958, Blaðsíða 16

398
KIRKJURITIÐ
I rauninni gegnir það furðu, hve þessum mönnum, mörgum i ein-
angrun og fásinni, liggur mikið á hjarta. Ár eftir ár koma frumherj-
arnir sjálfir, og siðan hver af öðrum, í þeirra spor, hlaðnir erindum og
áhugamálum, varðandi starfið í kirkjunni og meðal fólksins.
Á stofnfundinum á Sauðárkróki 8. og 9. júní 1898, Jiar sem þó eru
aðeins mættir prestamir vestan Heiðar, úr Húnaþingi og Skagafirði, eru
t. d. ekki fluttir færri en fimm fyrirlestrar, og fylgdu þeim öllum meiri
og minni umræður.
Þar sjáum vér fyrst nafn séra Hjörleifs Einarssonar á Undirfelli, hins
eiginlega upphafsmanns félagsins, og hann hefir valið sér efnið, sem
hendi var næst: „Um samtök presta
Og næstur honum kemur séra Zóphonías Halldórsson í Viðvík, einnig
lifið og sálin í þessum félagsskap frá byrjun og meðan honum entist
aldur, og svarar spurningunni: „Hvernig eiga prestar aÖ prédika?“
Og þriðja nafnið frá þessum fyrsta fundi félagsins má einnig telja,
svo oft sem það sést næstu árin í fundargerðum: séra Björn Jónsson á
Miklabæ. Hann ræddi um barnaguSsþjónustur, sem þeir séra Zóphonías
höfðu þá báðir komið á, hvor í sinu kalli, mál, er áratugum siðar varð
helzta umræðuefni margra kirkjulegra funda í landinu, prestafélaga og
prestastefna.
Þá er enn skylt að nefna þáverandi sóknarprest á Sauðárkróki, séra
Árna Björnsson, síðar prófast í Görðum á Álftanesi, sem léði hús sitt til
þessara fyrstu fundarhalda Prestafélagsins og reyndist allt af, meðan
hans naut hér við, hinn bezti liðsmaður. Hann flutti af félagssvæðinu
1913.
Og J>ennan fyrsta fund félagsins sat svo einn maður, sem hér er við-
staddur i dag, séra FriSrik Fri&riksson, þá stúdent á Prestaskólanum.
Það var oss óvænt og mikið fagnaðarefni, og setur sérstakan svip og ljóma
á þessa afmælishátið.
En minna mætti lika á Akureyrarfundinn árið eftir, þar sem yfir 20
kennimenn úr öllum prófastsdæmum stiftisins, nema einu, koma fylktu
liði, og félagssamtökin færast í það horf, sem þeim var ætlað, fá ákveðið
heiti og skráð lög.
Aðeins einn eyfirzku prestanna, þann, er lengst átti að sækja, vantaði
á þenna fund, og úr Suður-Þingeyjarsýslu varð sóknin svipuð.
Og nú bætast við liðsmenn, sem mikið láta til sin taka næstu árin og
skipa sér þétt um merki félagsins með fyrstu stofnendum. Má þar nefna
séra Árna Jónsson á Skútustöðum, séra Benedikt Kristjánsson á Grenjaðar-
stað og séra Sigtrygg GuSlaugsson, seinna á Núpi, sem nú er einn enn