Kirkjuritið - 01.11.1958, Blaðsíða 22

404
KIRKJURITIÐ
Inn í þenna fund, sem var mjög fjörmikill og ánægjulegur var svo
skotið stuttum Prestafélagsfundi, og hafði séra Friðrik þar forsæti i fyrsta
sinn. En hann átti síðan eftir um langt árabil, eins og kunnugt er, að
leiða flest félagsleg samtök norðlenzkra presta sem sjálfkjörinn foringi
þeirra og fyrirsvarsmaður.
Og þarna sórust prestarnir enn í bræðralag um sinn gamla félagsskap,
að halda honum „sem mest vakandi“, og töldu það enn sem fyrr mikinn
ávinning, þrátt fyrir breyttar aðstæður og ólika tíma .
Næst koma svo prestamir aftur saman á Akureyri haustið 1939, og
varð það minntsstæður fundur, því að þá daga brauzt út hin síðari heims-
styrjöld, en þær óhugnaðarfréttir fylltu hug allra geig og alvöm. Erindi
voru flutt um ýmis efni, en hugsun og umræða manna snerist öll um
það sama, hvernig bregðast skyldi við þessum mikla vanda. Og liklega
hefir enginn fundur Prestafélagsins látið frá sér fara lengri né ýtarlegri
samþykkt en hér var gerð í þessu máli. En allt hné að því einu að hvetja
„til fyrirbœna um frið og sátt“ með styrjaldaraðilum, og skora á þjóðina
sjálfa að gœta hófs í innbyrðis deilum og standa trúlega á verði um sína
helgustu dóma, þjóðerni sitt, tungu og trú, hvað sem að hendi kœmi.
Á þessum fundi, sem hófst með hátíðlegri athöfn við homsteinslagn-
ingu í Akureyrarkirkju, sunnudaginn 3. sept., var tekin upp sú nýbreytni
í Eyjafirði, að aðkomuprestar fluttu guðsþjónustur, tveir og tveir saman,
viðsvegar í næstu kirkjum héraðsins. Og var því hvarvetna fagnað af
söfnuðunum.
Eg segi svo þessa sögu ekki miklu lengri. Til þess er í rauninni komið
of nærri vomm eigin tima. Starfsemi Prestafélagsins lætur og lítið yfir
sér næstu árin, og oft liggur hún í algeru þagnargildi, eins og stundum
fyrr. En fundir em þó haldnir við og við, og margir munum vér minn-
ast þeirra með þakklætis- og gleðikennd.
Og nálega allir eru þeir nú, um hartnær tuttugu ára skeið, bundnir
þessum stað. Hólar hafa kalláð og kvatt oss saman.
Vér höfum komið hingað af ýmsu tilefni.
Um mörg ár var það, sem vér söfnuðumst hingað á „Hóladaginn“,
þegar unnið var að því að reisa klukkutuminn fagra við kirkjuna, til
minningar um Jón biskup Arason.
Heimamenn sjálfir höfðu þar fomstuna, og heiður sé þeim fyrir það,
en þar vom líka fulltrúar úr félagi voru prófastarnir séra Guðbrandur
og séra Helgi fremstir.
Og Hólar urðu sameirúngartákrúð, nú eins og áður, allra norðlenzkra
presta og allra norðlenzkra safnaða.