Kirkjuritið - 01.01.1961, Blaðsíða 22

16
KIRKJURITIÐ
Eigi að síður sá þáverandi forysta kirkjunnar ekki ástæðu
til að halda þeirri messu fram, og var hún ekki aftur notuð
á bænadegi.
Næst var hún sungin við vígslu Selfosskirkju og síðan öðru
hvoru þar, auk þess einu sinni í Skálholti og einu sinni á Akur-
eyri. Og að nokkru í Odda og á Stórólfshvoli.
Hvemig hafa undirtéktir almennings veriö viö þessari ný-
breytni?
— Messunni var tekið með alveg ótrúlegum fögnuði. Og
reynslan er sú, að því meir sem gengið er til móts við þátttöku
safnaðarins, því glaðara er fólk yfir messunni.
Hver er aöalmunurinn á þessu messuformi og hinu venjulega?
— Aðalmunurinn er sá, að eftir þessu formi er meira gert
og tekur þó mun skemmri tíma. Þannig er miklu meiri hreyf-
ing og hraði í þessari messu. Auk þess er hægt að hafa hrað-
ann breytilegan, þegar maður sleppir hinum algera fjórraddaða
söng á öllum liðum messunnar.
Gerir þetta messuform meiri kröfur til söngkrafta prests og
safnaöar?
— Nei. Þessa messu má flytja alla án nokkurs söngs, og er
það mjög tíðkað víða um lönd. Líka má nýtast við hina allra
minnstu söngkrafta, og koma má að beztu söngkröftum, sem
heimurinn á yfir að ráða og öllu þar í milli. í því efni vil ég
benda á, að á Bessastöðum var nokkur hluti messunnar sung-
inn með gregoriskum lögum, nokkuð með venjulegum fjórrödd-
uðum söng og nokkuð með erfiðum kórlögum. Var svo valið,
til að gefa hugmynd um hin fjölbreyttu skilyrði, sem messa
þessi ræður yfir. Sú messa tók 65 mínútur. Þó var skotið inn
í hana einsöng, sem tók fast að 5 mínútum, og kórlagi, sem var
álíka langt. Hefði sú messa verið sungin með tómum gregorsk-
um lögum, hefði hún tekið 49 mínútur, en ef hún hefði verið
sungin með hinum venjulega fjórraddaða söng okkar, hefði
hún tekið hátt á annan klukkutima.
Telur þú nauösyn á aö auka starfsliö og búnaö kirknanna?
— Það er margkunn staðreynd, að því fleiri sem þjóna við
altari, því sterkari verða áhrif athafnarinnar, og ég tel rétt
og nauðsynlegt, meira að segja skylt, að gera allt það, sem létt-
ir mönnum leitina til samfélags við Guð.
Prestur ætti aldrei að þurfa að vera einn við altari. Hver