Kirkjuritið - 01.01.1961, Blaðsíða 32

26
KIRKJURITIÐ
stundaði síðan framhaldsnám í Suður-Þýzkalandi í tvö ár. Vinn-
ur nú að samningu doktorsritgerðar.
Séra P. H. Jörgensen er þrátt fyrir þetta enginn bókaormur.
Hann vann fyrir sér á skólaárunum bæði sem kennari og með
hafnarvinnu. Hann heldur því fram, að kirkjusóknin sé svo sem
ekkert lakari hjá sér en almennt gerist í landinu. En hann kveðst
ekki hafa svo sterk bein né svo mikið andlegt þrek, að hann
geti afborið að prédika að mestu yfir tómum kirkjustólum.
Kveðst ekki geta látið sér lynda að vera iðulega kvaddur til
ræðuhalda á öðrum vettvangi og ýmissa félagsstarfa. Uni þvi
heldur ekki, að unglingarnir sinni hvorki kirkju né kristindómi,
nema í einhverju föndur- eða skemmtiformi.
Þótt 90 hundraðshlutar eða meira sæki ekki kirkju, sé fólk
óneitanlega trúhneigt, segir hann. Það játar fúslega, að margt
sé oss hulið milli himins og jarðar, og einhver hönd önnur en
mannanna sé með í spilinu. Það vilji og gjarnan, að presturinn
framkvæmi aukaverkin og helzt upp á punt. Boðorðin, eða öllu
heldur siðgæðið, telja flestir það eina, sem nokkru máli skipti
í kristindóminum, nema þá þegar horfzt er í augu við dauðann.
Og þess vegna eru prestarnir þrátt fyrir allt ómissandi. ,,Ef ekki
hillti undir neitt fyrir utan sjónhring þessa lífs, væri tilveran
napurt grín, eins og Voltaire sagði.“
Undirrót auglýsingarinnar? Þessi: „Það væri ekkert tiltöku-
mál, þótt menn grýttu oss, en sakir standa þannig, að mér eru
greidd laun sem presti, en fólk vill nota mig eins og trúðleika-
stjóra. Það sem mest hleypti málinu af stokkunum var það, að
ekki einu sinni safnaðarstjórnin sækir kirkju.“
Presturinn heldur því fram, að auglýsingar séu óhjákvæmi-
legar á þessum vettvangi sem öðrum. Hinu er ekki að leyna, að
menn hafa tekið þessari misjafnlega. Sum sóknarbörnin hafa
stórhneykslazt á henni og talið hana vott um sjálfsánægju
klerksins, þótt hún sé í raun réttri neyðarkall. Aðrir hafa farið
fram á, að hann læsi með þeim „Roðasteininn" í stað Biblíunn-
ar. ... En hvað um það — allt er betra en þögnin og tómlætið.
Annaö hljóö í strokknum.
Þær fregnir berast nú frá Bretlandi, að þar færist kirkjusókn
mjög í aukana síðustu mánuðina. í sumum söfnuðum í Lundún-
um hefur reynzt þörf á að láta prenta spjöld með áletruninni: