Kirkjuritið - 01.01.1961, Blaðsíða 40

34
KIRKJURITIÐ
En 26. janúar ákveður nazistastjórnin að Blessing Dahle sókn-
arprestur skuli framkvæma þessa messu. Orsök þess var sú,
þótt það væri ekki látið uppi, að ákveðið var, að Quisling skyldi
þá taka við embætti sínu sem forsætisráðherra, og Blessing
Dahle, sem var hliðhollur Nazistum, leggja blessun yfir það í
dómkirkjunni. Bæði Fjellbu og Stören, þáverandi Niðaróss-
biskup, mótmæltu þessari ráðstöfun eindregið, en það kom fyr-
ir ekki. Fjellbu tók loks það ráð að gefa eftir, en syngja messu
klukkan tvö í staðinn. Var það auglýst í blöðum í Niðarósi
fyrir helgina, en stjórnarvöldin í Osló of sein að átta sig á því,
svo að skeyti til Fjellbus, sem bannaði honum einnig þá messu-
gerð, kom ekki til hans fyrr en eftir dúk og disk.
Konu Fjellbus „vitraðist í draurni", að eitthvað mundi draga
til tíðinda þennan sunnudag, svo hann að ráði hennar fór leyni-
lega til dómkirkjunnar fyrir allar aldir um morguninn og fald-
ist þar. Vissu engir af því, nema kona hans og sonur og tveir
aðrir trúnaðarmenn. Leyndist hann í skrifstofu Helge Thiis
húsameistara í einu afhýsi dómkirkjunnar. Hámessan kl. 11
fór fram samkvæmt áætlun. ,,Nazistahirðin“ mætti í fullum
skrúða, en fáir borgarar. En þegar klukkan 12,45 tók fólk að
streyma að, til að vera við tvö-messuna, og lét ekki aftra sér,
þótt 25 stiga frost væri úti. Þegar hér var komið, leitaði lög-
reglan dyrum og dyngjum að týnda prófastinum, í því skyni
að banna honum þjónustuna. En hann kom skiljanlega ekki í
leitirnar. Þá greip lögreglan til þess ráðs um klukkan 1,15 að
loka kirkjudyrunum. Dreif nú að bíla með einkennisbúnu liði
og var gripið til kylfa til að hrekja manngrúann frá kirkju-
dyrunum. En ekki var haggað við þeim, er þá þegar höfðu
sloppið inn. Nokkru fyrir kl. 2 kom Stören biskup til kirkj-
unnar. Hann leitaðist við að fá lögregluforingjann til að opna
kirkjuna á ný. Það var ófáanlegt. Þá talaði hann nokkur frið-
arorð til fólksins, bað það að sýna stillingu og beygja sig fyrir
lögregluvaldinu, enda væri það óhjákvæmilegt. Síðan var hon-
um sjálfum hleypt inn í kirkjuna. Þar sá hann Fjellbu i fullum
skrúða. Fór nú guðsþjónustan fram sem venjuleg hámessa með
altarisgöngu og ekki orði vikið að banni stjórnarvaldanna né
aðförum lögreglunnar fyrir utan.
Einn í margmenninu þar var L. Bang-Hansen, sóknarprestur
í Ilen. Hann lýsir viðburðinum á þessa lund: