Kirkjuritið - 01.01.1961, Blaðsíða 45

KIRKJURITIÐ
39
15000 km hraða um möndul sinn á klukkustund. Ef hún hins
vegar snerist aðeins með 1500 km hraða á klukkustund, yrðu
bæði dagarnir og næturnar tíu sinnum lengri, og sólarbreiskjan
mundi þá svíða allan gróður daglega, og allur nýgræðingur,
sem hjara kynni, frjósa i hel á hverri nóttu.
Tökum annað dæmi. Sólin, lífgjafi vor, er 12000 stiga heit á
yfirborðinu (miðað við Fahrenheit). Og fjarlægð jarðarinnar
frá henni nákvæmlega hæfileg til að þessi „eilífi eldur“ vermir
oss mátulega, en ekki um of.
Hinn 23 gráða jarðhalli veldur árstíðunum. Ef honum væri
ekki til að dreifa, mundi uppgufun sjávarins leita í norður og
suður og þar hrúgast upp heilar álfur af hafís. Ef tunglið væri
t. d. í 75 þúsund km f jarlægð, í stað þeirrar, sem nú er, yrðu
sjávarflóðin svo ægileg, að þau færðu öll meginlöndin á bólakaf
tvisvar á dag. Jafnvel fjöllin létu þá brátt ásjá. Ef jarðskorpan
væri aðeins 10 fetum þykkri, væri súrefnið og þar með allt
dýralíf úr sögunni. Hefði aftur á móti hafið orðið fáeinum fet-
um dýpra, hefði köfnunarefnið eyðzt og þar með horfið allir
gróðrarmöguleikar. Og ef gufuhvolfið væri ögn þynnra, mundu
sumir loftsteinarnir, sem nú brenna milljónum saman daglega
í geimnum, falla alls staðar niður á jörðina og kveikja hvern
eldinn á fætur öðrum.
Sakir þessa og ótal annarra dæma er ekki einn möguleiki á
móti milljón, sem bendir til þess, að líf vort á þessari jörð sé
sprottið af tilviljun.
í öðru lagi: Úrrœöi lífsins til aö ná tilgangi sínum vottfesta,
að einhver skynsemi hefur þar hönd í bagga.
Enginn maður hefur séð til botns í sjálfu lífinu. Það hefur
hvorki vikt né víddir, en hins vegar kraft: vaxandi trjárætur
sprengja bjargið. Lífið sigrar loft, láð og lög og hefur sjálf
frumefnin í hendi sinni, getur klofið þau og breytt um sam-
band þeirra sín á milli.
Virðum fyrir oss næstum ósýnlegan dropa af frymi. Það er
glært og hlaupkennt, getur hreyfzt og dregið sér kraft frá sól-
inni. Þessi eina sella, sem er ekki annað en örsmár, gegnsær,
móðukenndur dropi, felur í sér lífssæðið og megnar að glæða
það hjá öllum lífrænum hlutum, stórum og smáum. Kraftur
þessarar dropaagnar er meiri en alls gróðurs, dýra og manna,
þvi það er frumlind lífsins. Náttúran var þess ekki fær að skapa