Kirkjuritið - 01.01.1961, Blaðsíða 47

KIRKJURITIÐ
41
fagran að vísu, þótt einhæfur sé, má svo að orði kveða, að
mannsheilinn eigi ráð á öllum tónum allra þeirra hljóðfæra, sem
eru í hljómsveitinni. Það er óþarft að fjölyrða um þetta fjórða
atriði: Vér eigum það mannlegri skynsemi að þakka, að vér
getum gert oss í hugarlund, að vér erum það, sem vér erum,
vegna þess að vér höfum öðlazt neista þeirrar skynsemi, sem
alheimurinn ber vott um.
í fimmta lagi: Fyrirhugun allra líffvera birtist í fyrirbrigö-
um, sem vér þekkjum nú á dögum, en Darwin vissi ekkei’t um
— svo sem undur arfstofnanna.
Þessir arfstofnar eru svo ólýsanlega litlir, að þótt þeim þeirra,
sem hafa áhrifavald á allar lifandi manneskjur í heimium, væri
safnað saman á einn stað, væri það ekki ein fingurbjargarfylli.
Samt búa þessir óendanlega örsmáu arfstofnar og félagar þeirra
litningarnir í öllum lifandi sellum og hafa úrskerandi mynd-
unaráhrif á allar einkunnir manna, dýra og jurta. Hvernig geta
arfstofnarnir falið í sér allar venjulegar erfðir ótölulegs grúa
forfeðranna og jafnframt varðveitt sálræna hæfileika þeirra
innan svona óendanlegs lítils ramma?
Hér á þróunin upphaf sitt í raun réttri. Sem sé í sellunni,
sem felur í sér og flytur arfstofnana. Aðeins skapandi spekt
getur verið uppspretta þeirrar snilli og fyrirhyggju, sem sér
svo um, að fáeinar milljónir atóma, sem fólgnar eru í örsmá-
um arfstofnum, hafa algjört taumhald á öllu lífi jarðarinnar.
í sjötta lagi: Náttúrunni er svo haganlega háttaö, aö vér
knýjumst til aö viöurkenna, að einvöröungu óendanleg speki
Qceti hafa séö slíkt í hendi sér og hagrœtt því af jafn snjallri
ráödeild.
Kaktustegund var fyrir mörgum árum gróðursett sem varn-
argirðing í Ástralíu. Þar voru engin skaðleg skorkvikindi, svo
að kaktusinn náði skjótt risavexti. Fór þessum ískyggilega ógn-
arvexti fram, unz svo var komið, að hann náði yfir eins stórt
landflæmi og allt. England. Hafði hann þá hrakið íbúana úr
fjölda þorpa og borga, sem hann óx yfir, og eytt ógrynni akra.
Skordýrafræðingarnir leituðu að kalla mátti undir hverjum
steini að lausn þessa vanda. Loks uppgötvuðu þeir skorkvik-
indi, sem lifði einvörðungu á kaktusi og leit ekki við öðru. Það
aexlaðist ört. Og enginn meinvaldur þess var finnanlegur í
Ástralíu.