Kirkjuritið - 01.09.1975, Qupperneq 13

9ólfum. í þeim öllum var hálfþil milli
^órs og framkirkju, sem einnig er í
núverandi kirkju.
^ar sem prestar voru fyrrum fjár-
haldsmenn kirkna og höfðu þeirra
e'9ur að léni, bar þeim að halda kirkj-
unum við og reisa þær að nýju eftir
t>örfum. Má nærri geta, að erfitt hefir
Óetta orðið Skeggjastaðaprestum á
^röinda- og fellisárum, því að presta-
kallis var jafnan talið eitt hið tekju-
rýrasta í öllu Skálholtsbiskupsdæmi.
Vorið 1839 fluttist að Skeggjastöðum
Slra Hóseas Árnason og var þar prest-
Ur 20 ár. Mætti hans lengur verða
^mnzt en annarra Skeggjastaðapresta
fýrir það afrek, að hann reisir hér árið
1845 þá timburkirkju, sem enn stendur.
^ánaði hann sjálfur af eigin efnum nær
^elming alls byggingarkostnaðar, ,,fyr-
lr Því valdi eg þann kost, að mér þótti
Sv° mikils um vert, að kirkjan gæti
0rðið varanleg og guðsþjónustunni
Sarnboöin“ (Úr bréfi slra Hósesar 29/3
1847 til biskups). Alls varð byggingar-
k°stnaður, nær þvi hálft áttunda hundr-
ríkisdala. í einum ríkisdal voru 96
s^ildingar, en dagkaup yfirsmiðsins
Var 80 skildingar.
Nokkru áður en síra Hóseas fór frá
^e9gjastöðum hafði kirkjan endur-
9reitt honum allt það, er hann lánaði,
6n gjafir hafði hann gefið kirkjunni að
®uki, bæði söngtöflu 1849 og hökul
53> ásamt öðrum gefanda.
^íra Hóseas nefnir það til, er hann
s®kir um önnur tekjumeiri prestaköll,
fjárhagur sinn sé þröngur eftir að
a1a lánað svo mikið til kirkjubygging-
arinnar. Hann sótti um allmörg presta-
öl1’ en fékk ekki. Loks fékk hann þó
erufjörð, lifði þar tæp tvö ár efna-
lítill og andaðist þar á 55. aldursári.
Ævistarf hans var mest á Skeggja-
stöðum, sem enn má sjá merki. Ekki
er nú vitað, hve mikils það mátu sókn-
arbörn hans, eða aðrir samtímamenn
hans þar um slóðir, en árið 1854 var
hann sæmdur heiðurspeningi, sem var
„ærulaun iðju og hygginda til eflingar
almennra heilla". Æviminning síra Hós-
easar var prentuð í 3. árgangi íslend-
ings, bls. 29. Þar er sagt, að hann
rækti embætti sitt með mesta áhuga
og samvizkusemi. Hann var talinn
mesta valmenni, gestrisinn og gjöfull,
vinsæll og tryggur og því hvers manns
hugljúfi. Ávallt var hann viðræðugóður,
glaður, skemmtinn og viðfelldinn. Alla
ævi var hann hinn mesti bókavinur og
í mörgu tilliti margfróður maður. Hann
var góður búmaður og hinn mesti
atorkumaður til lands og sjávar. Hann
kom fátækur að Skeggjastöðum, tók
við staðnum niðurníddum eftir nýaf-
staðin fellisár, en gerði þar miklar
endurbætur á túni og húsum, reisti
timburkirkju og einnig ný bæjarhús,
þar á meðal baðstofu með norsku
byggingarlagi.
Eftir að síra Hóseas kom að Beru-
firði gengu efni hans mjög til þurrðar,
líklega sökum erfiðs árferðis. Hann
var alla ævi nokkurn veginn heilsu-
góður, lá tæplega viku áður en hann
lézt.
Síra Hóseas var fæddur á Þverá í
Axarfirði 20. maí 1806 kominn af heið-
virðu og duglegu bændafólki í báðar
ættir. Foreldrar hans voru Árni bóndi
á Þverá, Þórarinsson og kona hans
Salvör Þorkelsdóttir.
Hann ólst upp með foreldrum fram-
an af æskuárum, en um fermingar-
171