Kirkjuritið - 01.09.1975, Qupperneq 57

úð, umhyggju og þolinmæði, oft tor-
sótta baráttu til sigurs. — Vangefið
barn, sem hefur ekki fengið rétta með-
ferð heima, verður erfitt viðfangsefni,
þegar það kemur stálpað á barnaheim-
úi, og reynir mikið á þann uppalanda,
sem hefur tekist það hlutverk á hend-
ur, að leiða barnið að því marki að
öðlast frið og jafnvægi sálarlífs og þá
innri birtu, sem stafar glöðum geisl-
um frá ásjónu þess.
Stærsta afrekið í ævistarfi frú Sess-
elju virðist mér vera mótun heimilis-
lífsins, þess andrúmslofts, sem ríkir ó
Sólheimum. — Óþvinguð, frjálsmann-
ieg en prúðmannleg og vingjarnleg
framkoma barnanna hennar ber upp-
eldisáhrifunum vitni, sem ekki verður
véfengt. Engum getur dulist, að vist-
fólki líSur þar svo vel, sem verða má,
°9 kemst þar til þroska vonum framar.
Ég hygg, að þeir, sem gerst þekkja
f'l Sólheima, og allir, sem sannar
spurnir hafa af því starfi, sem þar
hefur verið rækt í hálfan fimmta ára-
tu9, muni vera mér sammála um, að
enQinn meðalmaður hefði getað áork-
að því ævistarfi, sem Sesselja Sig-
^undsdóttir hefur unnið.
Hún sagði mér stundum frá því,
hvemig hún oft hefði staðið í þeim
sPorum, er erfiðleikarnir urðu svo
^'klir, að vart varð við ráðið, jafnvel
svo, að engin leið sást fær, öll sund
virtust lokuð. Er slíkt bar við, lagði
í einrúmi mál sfn og barnanna
sinna fyrir Drottin og bað um hans
hjélp í þeim vanda. Og einhvernveginn
Var það svo, að vandinn hvarf, úr-
'ausnin kom. Það var ekkert vandamál
en9ur til. Sigurinn var unninn.
Sólheimar hafa átt marga velunnara
frá upphafi og brautryðjendastarf frú
Sesselju Sigmundsdóttur hefur hlotið
almenna viðurkenningu, heiður hefur
henni verið auðsýndur og hlaut hún
virðingu og vináttu margra, sem áttu
henni mikið að þakka.
Þeir vinir hennar, sem hafa kannski
á augljósastan og ákveðnastan hátt
vottað henni virðingu og þakklæti í
verki — fyrir hugsjónastarfið, — eru
bræðurnir í Lionsklúbbnum Ægi í
Reykjavík. Þökk sé þeim fyrir mikinn,
já, frábæran drengskap. Uppörfunar
og stuðnings fjölskyldu sinnar naut
hún frá upphafi.
Sesselja Sigmundsdóttir eignaðist
ekki afkomendur, en hún átti tvö kjör-
börn, Hólmfríði Sigmundsdóttur, sem
gift er Sigurði Kristjánssyni, iðnaðar-
manni, Kópavogi, Elfar Björn Sig-
mundsson, sem hún missti tvítugan að
aldri, 1963 hinn mesta efnismann, sem
orðinn var hennar önnur hönd við
rekstur Sólheima. Auk þeirra ól hún
upp allmörg fósturbörn.
Sesselja Sigmundsdóttir hafði ó-
venjulegan persónuleika að þori og
þrótti. Glöggskyggni hennar með öll-
um og öllu á þessu stóra heimili var
nákvæm. Viljinn var sjálfstæður, ein-
beittur, styrkur. — Allt varð að víkja
fyrir þeirri hugsjón, sem var köllun
lífs hennar. Þar kom ekkert hik til
greina, hver sem í hlut átti, hvort sem
voru aðrir menn með sínar hugmyndir
eða hennar eigin persónulegu viðhorf
eða tilfinningalíf.
Hún átti í vilja sínum eitt takmark,
að reynast börnunum sínum mörgu sú
móðir, sem ekki brást.
Blessuð sé minning Sesselju Sig-
mundsdóttur. IngólfurÁstmarsson.
215