Árbók Háskóla Íslands - 02.01.1931, Blaðsíða 205
205
burðar, einkum þegar þau víkja frá þessum venjulega texta.
Geta þau oft og einatt lijálpað vísindamönnunum til þess, að
glöggva sig á þeim fornu skinnhandritum, sem þau fylgja,
staðsetja þau og' annað þess liáttar. Og svo eru til smástafa-
liandrit, sem geyma svo ágætan texta, þótt ung sé, að þau
liafa verulegt sjálfstætt g'ildi, eða þá að mörg þeirra má rekja
til eins og' sama merka handrits, sem nú er sjálft týnt, en má
nokkurnveginn g'era sér grein fyrir eftir sameiginlegum ein-
kennum afkomandanna.
Það liefir frá uppliafi tíðkast, að tákna smástafahandritin
með venjulegum tölum. En þeim var ski])t í flokka, eins og
stórstafa-handritunum, eftir því, livaða efni þau höfðu. Þá
komu úl merki eins og t. d. Evan. 65, Act. 5, Paul. 71, Apoe. 3.
Þessi flokkaskipting er ekki eins bagaleg í smást. eins og í
stórst. vegna þess, að flest smást. hafa aðeins einn þessara
flokka inni að lialda. En þó er það ekki algild regla, eins og'
sýnt hefir verið, og kemur þá sá ruglingur, að sama liandrit
fær ýmis núnier, eftir því, hvaða flokk er verið að ræða um.
T. d. var sama liandritið Evan. 584, Act. 228, Paul. 269 og
Apoc. 97. Auk þessa gerði það alla skrásetnig þessara hand-
rita ruglingslegri, að aðalskránum har ekki saman. Skrá
þeirra Gregorys og Scriveners har saman aftur að Evan.774,
Act. 264, Paul. 341, Apoc. 122, því að þar studdust háðir við
sömu eldri skrá, en eftir það skildu leiðir, og hefir það vald-
ið mjög miklum erfiðleikum í umræðum um málið, þegar
alltaf verður að fara í samanburðarskrár, til þess að vita, um
hvaða liandrit er verið að tala.
Það liefir því náðst samkomulag um nýja skráning þess-
ara rita, eins og' stórstafa-handritanna, að forgöngu Grego-
rys. Er ílokkaskiptingunni liætt, því að þótt liandritin sé
mörg', er ekki liætta á, að til þurðar gangi tölurnar. Er sú að-
ferð liöfð, að röð guðspjalla-handritanna í skrá Gregorys er
látin halda sér, og' svo lialdið áfram röðinni. Verður sú skrá-
setning notuð liér, en skrásetnig v. Sodens einnig sett til
hliðsjónar.
Auðvitað verður aðeins örlítið af þessum liandritum nefnt
hér, aðeins þau handrit, sem allra merkust eru talin, eða um
eitthvað sérkennileg.
Beztu smástafa-handritin.
Eitthvert allra hezta smástafahandrit, sem þekkist er 33,
(v. Sod. ö 48). Eichliorn kallaði það „Die Ivönigin unter