Morgunblaðið - 16.05.2009, Blaðsíða 39

Minningar 39
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 16. MAÍ 2009
Sími: 525 9930
hotelsaga@hotelsaga.is
www.hotelsaga.is
Hótel Saga annast erfidr ykkjur af
virðingu og alúð. Fágað umhverfi,
góðar veitingar og styrk þjónusta.
Erfidrykkjur af alúð
Alvöru blómabúð
Allar skreytingar unnar af fagfólki
Kransar • Krossar • Kistuskreytingar
Sími: 553 1099 • Fax: 568 4499
Heimasíða: www.blomabud.is
Netfang: blomabud@blomabud.is
✝ Sigfús Þórðarsonfæddist í Varma-
dal á Rangárvöllum
28. desember 1934.
Hann lést á gjör-
gæslu Landspítalans
við Hringbraut 5.
maí síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Þórður Bogason frá
Varmadal á Rang-
árvöllum, f. 31. mars
1902, d. 29. nóv-
ember 1987, og
Kristín Sigfúsdóttir
Thorarensen frá
Hróarsholti í Hraungerðishreppi,
f. 11. október 1910, d. 2. janúar
1998. Eftirlifandi systkini Sigfús-
ar eru Bogi Vignir, f. 1936, maki
Gunnhildur Svava Helgadóttir,
Stefanía Unnur, f. 1938, maki Jón
Kristín Sigfúsdóttir, f. 15. apríl
1963, maki Yngvi Karl Jónsson,
börn þeirra eru Þóra Björg og
Þórbergur Egill. 2) Anna Þórný
Sigfúsdóttir, f. 16. apríl 1967,
maki Stefán Þorleifsson, börn
þeirra eru Eyþór, Guðrún Lilja
og Kristín Huld. 3) Þórarinn Sig-
fússon, f. 21. maí 1974.
Sambýliskona Sigfúsar frá
árinu 2000 var Erla Sigurjóns-
dóttir.
Sigfús ólst upp á Rang-
árvöllum. Árið 1956 fluttist hann
með Þóru Björgu á Selfoss og bjó
þar nánast samfleytt til ársins
2000 er hann hóf sambúð með
Erlu í Hafnarfirði. Sigfús starfaði
lengst af við Landsbanka Íslands
á Selfossi. Hann var mikill áhuga-
maður um brids og vann þar
marga titla um ævina.
Útför Sigfúsar fer fram frá
Selfosskirkju í dag, 16. maí, og
hefst athöfnin kl. 11.
Meira: mbl.is/minningar
Bragi Gunnarsson,
Ragnheiður, f. 1943,
maki Jón Ólafur Sig-
urðsson, og Sigrún,
f. 1954, maki Þor-
geir Hjörtur Níels-
son.
Eiginkona Sigfús-
ar var Þóra Björg
Þórarinsdóttir, f. 28.
október 1939, d. 20.
nóvember 1998. For-
eldrar hennar voru
Þórarinn Guðjónsson
frá Kvíhólma í V-
Eyjafjallahreppi, f.
9. nóvember 1910, d. 25. mars
1972, og Þórný Sveinbjarn-
ardóttir frá Ysta Skála í V-
Eyjafjallahreppi, f. 2. september
1909, d. 4. mars 1995. Börn Sig-
fúsar og Þóru Bjargar eru: 1)
Elsku pabbi minn. Um leið og ég
þakka þér samfylgdina í gegnum líf-
ið langar mig til að deila minning-
arbrotum með þér og öðrum.
Þú varst enginn venjulegur pabbi.
Svo flottur og fínn, en samt svo laus
við að vera upptekinn af því. Þú fórst
svo sannarlega þínar eigin leiðir og
veit ég að allir þeir sem kynntust þér
vel hafa skemmtilegar sögur að
segja. Það mætti sennilega skrifa
um þig bók, skemmtilega bók með
sögum af þér. Það ríkti alltaf gleði í
kringum þig, þú varst hrókur alls
fagnaðar hvar sem þú komst. Ofar-
lega í huga mér eru ferðirnar austur
á Hellu til ömmu og afa á Hólavang-
inum. Litla borðið í borðstofunni
beið þess að þú, afi, amma og ein-
hver fjórði aðili settust við það og
hæfuð spilamennskuna. Alltaf sast
þú á móti afa, enda voruð þið saman í
liði. „Láttu út“, „settu út“… afi
skildi vel muninn á þessu. Við krakk-
arnir kepptum um að fá að vera
fjórði aðilinn við borðið, aðeins eitt
sæti var til skiptanna, nema þegar
amma fór að sinna matnum sem í
minningunni var hangikjöt með upp-
stúf og dásamlegar heimabakaðar
flatkökur. Alltaf var líf og fjör við
þetta litla borð. Þú naust þess að
halda uppi skemmtuninni á þinn ein-
staka hátt. Þær eru líka margar góð-
ar minningarnar frá Sunnuveginum.
Þið mamma að vinna í garðinum og
við systkinin að skottast í kringum
ykkur. Á haustin var tekin upp
glæný rófa. Þú sast þá með okkur
systkinin í fanginu í sófanum í sjón-
varpsherberginu, skófst rófuna með
skeið og stakkst upp í okkur, bragð-
ið af þeirri rófu var margfalt betra
en af þeirri sem maður borðaði sjálf-
ur. Þú spilaðir mikið við okkur og
tefldir. Mamma hafði það lengi sem
reglu að kaupa eitt nýtt spil fyrir jól.
Ekki mátti opna það fyrr en eftir að
búið var að opna pakkana á aðfanga-
dagskvöldi. Ég held að þú hafir oft
verið jafn spenntur og við krakkarn-
ir, þú tókst að þér kennsluhlutverk-
ið.
Eftir að við krakkarnir fluttum að
heiman hefur þú alltaf fylgst vel með
okkur. Þú vildir vita hvernig gengi
og hvað væri að frétta af barnabörn-
unum sem voru þér mjög kær.
Árin með Erlu voru þér dýrmæt.
Þið áttuð sömu áhugamál og góðan
vin hvort í öðru.
Takk fyrir samfylgdina. Ég er rík
að eiga allar góðu minningarnar um
þig, þú varst góður pabbi.
Ég vil að lokum fara með bænina
sem við fórum svo oft með saman:
Vertu, Guð faðir, faðir minn,
í frelsarans Jesú nafni,
hönd þín leiði mig út og inn,
svo allri synd ég hafni.
(Hallgrímur Pétursson.)
Þín dóttir,
Kristín.
Elsku afi minn er látinn, nú kveð
ég hann í síðasta sinn. Það er erfitt
að trúa því að hann hafi verið orðinn
svona mikið veikur, en hann þurfti
ekki að þjást lengi.
Það fór ekki á milli mála að hann
afi var mikill spilamaður, enda stór-
meistari í bridds. Eins stórt safn af
verðlaunabikurum og hann átti hef
ég aldrei séð. Mamma sagði mér
einu sinni sögu af því þegar hann var
orðinn þreyttur á því að pússa alla
þessa gripi. Hann ákvað þá að pússa
þá í eitt skipti fyrir öll og fann eitt-
hvert sterkt efni. Það vildi nú ekki
betur til en svo að húðin fór bara af
bikurunum. Þetta lýsti honum afa
ágætlega því að þegar hann tók ein-
hverja vinnu að sér þá var það yf-
irleitt gert með stæl. Eftir þessa
meðferð enduðu víst nokkrir bikar-
anna ofan í kassa.
Þó að hann afi hafi verið mikill
spilamaður og keppnismaður var
það eitt spil sem hann gat ekki unnið
mig í, og það var minnisspilið góða.
Þó var hann afar minnugur sjálfur,
að minnsta kosti ef um briddsspil
var að ræða eða síma- eða bílnúmer.
Einhvern tímann, þegar ég bjó í
Danmörku, kom ég í heimsókn til Ís-
lands og bjó þá hjá ömmu og afa á
Sunnuveginum. Ég hafði tekið
minnisspilið með mér og spilaði mik-
ið við afa. Honum tókst engan veg-
inn að vinna mig, sama hvað hann
reyndi. Hann var mjög stoltur af
mér en átti ekki auðvelt með að játa
sig sigraðan fyrir litlu stelpunni
sinni.
En nú kveð ég hann afa minn með
söknuði. Hvíldu í friði.
Guðrún Lilja Stefánsdóttir.
Frændi og góður vinur okkar Sig-
fús Þórðarson lést þriðjudaginn 5.
maí sl. og viljum við með nokkrum
orðum minnast hans og Lillu konu
hans sem látin er fyrir nokkrum ár-
um.
Við Sigfús og Bogi vorum systk-
inabörn og var mikill samgangur
milli fjölskyldna okkar. Við vorum á
svipuðu reki og vorum saman mörg
sumur í æsku í Varmadal sem snún-
ingastrákar hjá Boga Bogasyni,
frænda okkar. Af því að Sigfús var
eldri fékk hann að vera á traktorn-
um og mjólka en ég þurfti að raka og
sækja beljurnar við misjafna
ánægju mína.
Þegar Sigfús vann á Keflavíkur-
velli, gisti hann oft í helgarleyfum
hjá fjölskyldu minni á Rauðarár-
stígnum. Heimsóknir hans voru til-
hlökkunarefni því við gerðum alltaf
eitthvað skemmtilegt saman. Við
fórum gjarnan saman á bíó, á billj-
ardstofu við Klapparstíg eða fórum í
mini-golf niður við Tjörn.
Ég heimsótti Sigfús sömuleiðis oft
til Hellu á heimili foreldra hans og
hann var sá frændi sem ég hafði
mest samband við. Þrátt fyrir að við
værum frændur og nokkur ár á milli
okkar, vorum við á margan hátt
meira eins og vinir og það má segja
að við höfum fylgst ótrúlega mikið
að í gegnum lífið.
Sigfús og Lilla bjuggu sér fallegt
heimili við Sunnuveg 12 á Selfossi,
þar sem afslappað og ánægjulegt
andrúmsloft var ríkjandi og mikill
gestagangur. Það var skemmtileg
tilviljun hvað við fylgdumst vel að í
barneignum, bæði þau og við með
tvær dætur á svipuðum aldri og síð-
an með soninn nokkrum árum síðar.
Kannski gerði þetta líka að krakk-
arnir okkar náðu vel saman.
Þau Sigfús og Lilla voru einstak-
lega góð hjón og samheldin. Þau
voru góð heim að sækja hvort sem
það var á Sunnuveginn eða í sum-
arbústað við Álftavatn og sérstak-
lega gestrisin og hlý. Alltaf var tekið
vel á móti okkur, hvort sem við kom-
um tvö eða með öll börnin með okk-
ur og hvernig sem á stóð. Oft stopp-
uðum við í kaffi en oftast var manni
boðið í mat og allt gert fyrir mann.
Stundum gistum við hjá þeim nótt til
að hafa lengri tíma til að spjalla og
rifja upp gömul kynni. Yfir bæði Sig-
fúsi og Lillu og allri fjölskyldunni
var mikil glaðværð sem smitaði út
frá sér.
Þrátt fyrir annir var Sigfús ætíð
afslappaður og hláturmildur, hvort
sem við komum til hans eða hann til
okkar. Hann var góður sögumaður,
sagði skemmtilega frá og var stutt í
hláturinn.
Við viljum með þessum orðum
þakka fyrir góðar stundir með þeim
Sigfúsi og Lillu um leið og við kveðj-
um hann með trega og söknuði. Við
sendum okkar innilegustu samúðar-
kveðjur til barna hans Kristínar,
Önnu og Þórarins og fjölskyldna
þeirra, Erlu sambýliskonu, systkina
og annarra vandamanna.
Bogi Helgason og
Vigdís Guðnadóttir.
Sigfús hóf störf hjá Landsbank-
anum í júní 1964 og starfaði við
bankann í 34 ár. Fyrst sem bókari og
síðar sem skrifstofustjóri. Frá árinu
1993 var hann ráðin aðstoðarmaður
og staðgengill svæðisstjóra en svæð-
isstjóri var einnig útibússtjóri. Á
þeim árum var útibú bankans á Sel-
fossi svæðisútibú fyrir allt Suður-
land austur á Djúpavog.
Verkefnin voru ærin á þessum ár-
um, Selfossútibú var stórt, eitt
stærsta útibú Landsbankans, með
nokkrar afgreiðslur á svæðinu og
hafði á að skipa fjölda starfsmanna
og hafði mikla markaðshlutdeild
enda, til nærri 60 ára, eina banka-
útibúið á Selfossi. Sigfús bjó yfir yf-
irgripsmikilli þekkingu á banka-
störfum og var alls staðar vel heima
hvað starfsemina varðaði. Var ætíð
reiðubúinn að leggja samstarfs-
mönnum lið og ganga í störfin með
þeim.
Hann gekk á undan með góðu for-
dæmi, var jafnlyndur, einlægur og
hrekklaus og bar hag bæði sam-
starfsmanna og viðskiptavina fyrir
brjósti. Þekkti viðskiptavini bank-
ans vel, hagi þeirra og þarfir. Hann
hafði ríka þjónustulund og man ég
oft eftir honum fylgja viðskiptavin-
um niður í afgreiðslusal til að
tryggja að þeir fengju afgreiðslu
sinna mála fljótt og örugglega.
Sigfús átti líf utan bankans og
stundaði áhugamál sín, hann var
mikill útivistarmaður, stundaði
göngur, sund, hjólreiðar og golf.
Einnig var hann mikill áhugamaður
um bridge og eftirsóttur í spila-
mennskuna, spilin og úrslitin rædd,
farið yfir stöðuna og ófáar skákirnar
voru tefldar á bankaloftinu í kaffi-
tímum.
Hann lét af störfum hjá bankan-
um 1998 og það sama ár missti hann
eiginkonu sína og lífsförunaut hana
Lillu, Þóru Björgu Þórarinsdóttur,
sem um langt skeið hafði barist við
erfið veikindi. Síðar hóf hann sam-
búð með Erlu Sigurjónsdóttur, flutti
til hennar til Hafnarfjarðar og sam-
an áttu þau góð ár þar sem þau gátu
sinnt hugðarefnum sínum og sam-
eiginlegum áhugamálum.
Sigfús var áhrifavaldur í mínu lífi
því vorið 1986 réð hann mig til sum-
arstarfa hjá bankanum og ári seinna
var það að hans frumkvæði að ég réð
mig til bankans á ný og þar með voru
örlög mín ráðin. Sigfús reyndist mér
í alla staði mjög vel, var góður yf-
irmaður sem gott var að leita til og
hvatti mig áfram til góðra verka.
Það gladdi mig sérstaklega að Sig-
fús skyldi vera með okkur í
Tryggvaskála sl. haust þegar við
minntumst þess að 90 ár voru liðin
frá því bankinn opnaði útibú hér á
Selfossi. Þar hitti hann fyrrverandi
samstarfsfélaga og vini og naut
dagsins með okkur.
Ég vil að leiðarlokum þakka Sig-
fúsi fyrir velvilja í minn garð og það
traust sem hann bar til mín.
Við fyrrverandi samstarfsmenn
hans hér við útibúið minnumst hans
með söknuði og hlýhug, góður
drengur er genginn.
Erla, Kristín, Anna Þórný, Þór-
arinn og fjölskyldur, mínar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Nína Guðbjörg Pálsdóttir.
Frá Bridgesambandi Íslands
Sigfús Þórðarson var ekki lands-
liðsmaður í bridge, né heldur var
hann greinahöfundur um bridge.
Hann var hins vegar keppnismaður í
bridge og tók þátt í öllum mótum
Bridgesambandsins af lífi og sál.
Hann var ætíð jákvæður, ég heyrði
hann aldrei hallmæla nokkrum
manni. Hann spilaði bridge, talaði
um bridge og kunni ótal sögur um
bridgemót og einstaka spil langt aft-
ur í tímann. Iðulega rifjaði Sigfús
upp spil úr hinum og þessum mót-
um. Það er svona fólk sem gerir
Bridgesambandi Íslands (BSÍ) kleift
að starfa af þeim krafti sem raun ber
vitni. Hans verður sárt saknað.
Sigfús var sterkur bridgespilari
og vann marga glæsta sigra. Hann
spilaði í mörg ár með Bridgefélagi
Selfyssinga en seinni árin með
Bridgefélagi Hafnarfjarðar. Auk
þess tók hann þátt í fjölda sterkra
móta á erlendri grund, alls staðar
landi og þjóð til sóma. Undirritaður
átti því láni að fagna að spila með
Erlu og Sigfúsi undanfarin ár í
litlum hjónaklúbbi þar sem við
glöddumst saman fern hjón, spiluð-
um bridge og snæddum góðan mat.
Einnig er yndislegt að minnast ferð-
ar okkar á síðastliðnu sumri til Las
Vegas þar sem tókum þátt í sterku
National-móti með sterkustu
bridgespilurum heims.
Um leið við í stjórn BSÍ þökkum
fyrir samfylgdina viljum við votta
börnum Sigfúsar, tengdabörnum og
afkomendum innilega samúð. Sér-
staklega er hugur okkar einnig með
Erlu og fjölskyldu. F.h. Bridgesam-
bands Íslands
Jörundur Þórðarson.
Við fráfall Sigfúsar Þórðarsonar
hefur bridge-hreyfingin á Íslandi
misst einn af sínum einlægustu og
keppnisglöðustu liðsmönnum.
Við undirrituð misst einn okkar
skemmtilegasta og besta vin.
Við kynntumst Sigfúsi og Erlu
fyrir tæpum áratug og höfum síðan
farið reglulega á mót erlendis, svo
margar eru minningarnar, oft var
gaman og hlegið hátt. Sigfús var
glaður maður og hrókur alls fagn-
aðar þótt undir niðri væri viðkvæm
sál með stórt hjarta. Keppnisgleði
hans var með þeim hætti að honum
þótti verulega betra að vinna en
tapa, enda var hann þeim kostum
búinn að leggja sig allan fram við
þau verkefni sem hann fékkst við
hverju sinni. Það var mikil gæfa
þeirra Erlu að fá þessi góðu ár sam-
an í lífinu, þau voru hvort sem annað
í áhuganum og gleðinni og smituðu
alla sem í kringum þau voru með
dillandi hlátri og einstökum athuga-
semdum. Þá var gaman.
Sigfúsar verður sárt saknað á
mótum og nú heyrist ekki frá honum
hin alþekkta spurning hans til
bridge-fólks: „Varstu að fá’ann“?
Sigfús Þórðarson var einn sigur-
sælasti bridge-spilari í áratugi sem
Bridgefélag Selfoss hefur fóstrað og
ég held að ég tali fyrir munn flest-
allra bridgespilara landsins, að það
var alltaf tilhlökkun að mæta Sigfúsi
Þórðarsyni í keppni. Það var gleðin,
mikið keppnisskap og heiðarleiki
sem voru einkennismerki hans í leik.
Samviskusemi hans og þjónustulund
í skrifstofustjórastarfi hjá Lands-
bankanum í rúma þrjá áratugi var
einnig rómuð.
Erla kæri vinur, systkini Sigfús-
ar, börn og aðrir aðstandendur.
Nú er Sigfús kominn á nýtt mót,
búinn að gefa ný spil. Þar verður
áfram hlegið.
Okkur gaf hann gleði, einlægni og
trausta vináttu á ógleymanlegum
samverustundum.
Um leið og við vottum ykkur
dýpstu samúð, þökkum við fyrir að
hafa fengið að njóta samvista við
hann nokkrar götur í okkar lífi.
Kristján Björn Snorrason,
Alda Sigríður Guðnadóttir.
Kveðja frá Bridgefélagi
Hafnarfjarðar
Fallinn er í valinn vinur okkar og
félagi Sigfús Þórðarson. Það var
ekki lítil búbót að fá Sigfús til liðs við
okkur í Bridgefélagi Hafnarfjarðar.
Til okkar kom hann frá vinafélagi
okkar Bridgefélagi Selfoss. Við
Hafnfirðingar höfðum þekkt Sigfús í
marga áratugi, ekki síst í árlegum
keppnum félaganna. Fyrst var hann
erfiður andstæðingur síðan öflugur
liðsmaður. Sigfús var í sambúð með
Erlu Sigurjónsdóttur og á hún heið-
urinn af því að hafa náð honum til
okkar frá Selfyssingum. Erla hefur
oftar en ekki verið formaður Bridge-
félagsins og sem maki hennar var
Sigfús óþreytandi, ólaunaður starfs-
maður félagsins. Hann var ætíð boð-
inn og búinn til allra verka, með bros
á vör. Við þökkum Sigfúsi frábæra
samfylgd og erum þess fullviss að
þótt hann fljúgi ekki með okkur til
Spánar verði hann með okkur í anda.
Aðstandendum öllum sendum við
hugheilar samúðarkveðjur.
Fyrir hönd Bridgefélags Hafnar-
fjarðar,
Atli Hjartarson.
Sigfús Þórðarson