Litli Bergþór - 01.07.2010, Blaðsíða 22

var Garðar til taks ef verið var í húsinu, hringlaði stóru
lyklakippunni, lét sig aldrei vanta. Kvenfélagskonur
voru oft í Aratungu, kringum þær snerist hann
auðmjúkur, skjallaði þær og hrósaði þeim, oftast penn,
í mesta lagi tvíræður, enda miklar dívur við að eiga.
Þær elskuðu hann allar, enda ekki ástæða til annars.
Þar voru uni tíma seldar veitingar fyrir erlenda hópa.
Það voru sett upp leikrit, farið í rútu um allt Suðurland,
með leiktjöld og allan útbúnað. Böllin í Aratungu voru
víðfræg, þau gáfu mikið af sér, en vinnan var mikil.
Það var vakað alla nóttina, Stenna uppi með drengina
litla, húsið gekk í bylgjum af hávaða, svo daginn eftir,
þá þurfti að þrífa. Eiríkur í Miklaholti var með
ölsöluna, hann seldi meðal annars sjö upp og
gingerale. Hann kom, daginn eftir böll, hreinsaði glerin
fyrir utan og allt rusl, þá var allt í gleri, hvorki plast né
ál, sorteraði í kassa, þetta voru peningar. Menn stóðu
sína pligt í þá daga. Hreppsnefndin fundaði í Aratungu.
Þá lagði Stenna á dúkað borð í stofunni, það var
lágmark þrjár sortir, brauð og vöfflur eða pönnukökur
með rjóma. Allt var þetta einhvemveginn svo sjálfsagt.
Fyrstu árin þegar Garðar hafði ekki mjög mikið að
gera, kenndi hann fólki að keyra bíl, þetta voru
uppgrip, því bændur voru almennt að bílvæðast. Hann
kenndi á Saab, það var drossía, drossíur áttu aðeins
presturinn og Garðar. Bændur áttu jeppa.
Ekki má gleyma drengjunum, Dodda og Hannesi.
Við ætlum ekkert að segja frá því hverri Doddi ætlaði
að giftast, vitum að það er viðkvæmt, Hannes ætlaði
aftur á móti aldrei að giftast. Doddi var mikill
heimspekingur, pældi í ótrúlegustu hlutum og talaði
um sín trúnaðarmál, eftir á að hyggja var hann ekki
svo miklu yngri en við, ekki nema átta til níu áram.
Hann lék sér við Birkilundarstrákana, strákar voru ekki
mjög mikið inni í þá daga, þeir voru úti í fótbolta eða
eitthvað að stússa. Doddi var alltaf dúðaður, þeir oftast
hálfberir. Hannes var brennuvargur, við ætlum ekki að
tala um þegar hann kveikti í sænginni sinni, það hefði
getað farið illa. Hann þurfti ekki mikið efni til að geta
kveikt bál, strákurinn Hannes, nokkrir tómir
sígarettupakkar út á plani eftir böll, það var fínn köstur.
Hannes var með gleraugu á þessum tíma, þau voru
alltaf límd saman. Hann hlustaði á Kaffibrúsakarlana,
alltaf opin fyrir góðum brandara. Þessir strákar,
fullorðnir, bera foreldrum sínum fagurt vitni.
Elsku Stenna og Gæi. Margt kom til tals, þegar farið
var að riíja upp árin okkar Ragnhildar í Aratungu,
margt sem varla er hægt að hugsa um, enn í dag. Það
hlýtur að hafa verið þrekraun íyrir ykkur að hafa
okkur, reyndar aðra í einu, í vinnu, fæði og húsnæði,
inni á heimilinu, allt árið um kring. Minna má nú
leggja á fólk. En, það var einhvernveginn alltaf svo
gaman að lifa. Til hamingju með daginn góðu hjón, að
vanda er hátíð í bæ, gleðilega hátíð.
Guðrún Steinunn Hárlaugsdóttir
Ragnhildur Þórarinsdóttir
Ur minningum og ljóðum
eftir Einar Grímsson frá Neðra-Dal
Gefið út í Reykjavík 1949 - Fyrri hluti
Einar Grímsson varfœddur 19. ágúst 1887 að
Þórarinsstöðum í Hrunamannahreppi. Hannflutti í
Neðra-Dal árið 1914 og bjó þar til ársins 1942. Hann
dó 16. desember 1950. Kona hans var Kristjana
Kristjánsdóttir, fædd 24. ágúst 1886, dáin 22. maí
1963. Börn þeirra voru: Armann Kr. rithöfundur,
Þorbergur Jón, Grímur, Arsœll Kristinn, Guðrún,
Valdimar, Valdís, Oddgeir og Hólmfríður.
Þorbergur Jón, eðaJón í Neðra-Dal, fæddist 18.
janúar 1916 og dó 5. október 1993. Synir hans eru:
Birgir Bjarndal, Grímur Bjarndal, Kristján Bjarndal,
Einar Bjarndal, Heiðar Bjarndal, Þráinn Bjarndal
sem nú býr í Miklaholti hér í Biskupstungum og Björn
Bjarndal.
Minningabrot
Vorið 1881 byrjuðu foreldrar mínir búskap í Hlíð í
Hrunamannahreppi. Þar fæddust tveir drengir. Annar
þeirra dó fárra vikna gamall. Eftir tvö ár fluttu þau að
Þórarinsstöðum í sömu sveit. Þar er ég fæddur 19.
ágúst 1887. Móðir mín hét Valdís, fædd 21. desember
1853 að Tungufelli í Hrunamannahreppi, dóttir Bjama
Jónssonar, er þar bjó lengi, og konu hans Katrínar
Jónsdóttur frá Kópsvatni. Faðir minn var Grímur
Einarsson, fæddur að Galtafelli 4. október 1848. Einar
afi minn var fæddur að Berghyl 5. júlí 1816. Hann var
21 árs gamall, þegar hann fór sem fyrirvinna að
Galtafelli til þáverandi ekkju Valdísar Grímsdóttur frá
Skipholti. Valdís var gift Jóni Jónssyni frá
Neistastöðum í Flóa og byrjuðu þau búskap þar, en
fluttust að Galtafelli. Þeirra sonur var Grímur, er lengi
bjó að Laugardalshólum í Laugardal. Hann fæddist 1.
maí 1836, en Jón faðir hans deyr 24. maí 1836 þá 31
árs gamall. Eins og áður um getur þá fór Einar afi
minn að Galtafelli sem fyrirvinna til Valdísar. Þau
giftust 6. október 1837. Þá er hann 21 árs, en hún 23
ára. Þau eignuðust tvo sonu og hétu báðir Jón, en það
er skiljanlegt, því Einar afi minn var Jónsson og fyrri
maður Valdísar hét Jón. Jón eldri bjó að Laugum, en
Litli Bergþór 22