Læknablaðið - 01.08.1959, Page 29

T-ÆKNABLAÐIÐ
23
Þrátt fyrir eftirgrennslanir og
mikla forvitni, hefur ekki tekizt
að fá upplýst, hve mikiö af fúka-
lyfjaframleiðslunni fer í mann-
fólkið og hve mikið aðrar leið-
ir. Það mun vera liægt að halda
reiður á framleiðslumagninu, en
eftir að dreifingin er hafin,
byrja erfiðleikarnir hvað þetta
spursmál snertir. Allmikið
magn fer til sóttvarnarráðstaf-
ana í matvælaiðnaði. Vestra er
hægt að kaupa bæði penicillin
tannpasta og penicillin togleður,
og fúkalyf eru þar sett í feg-
urðarsmyrsl og handáburð.
Loks fer mikið magn til dýra-
lækninga. Gegn júgurbólgum er
notað streptomycin, sem er i
sérstökum umbúðum, svo hægt
ætti að vera að fylgjast með
því, hve mikið af streptomycini
fer í dýrin, en það er erfiðara,
þegar um önnur lyf er að ræða.
Þó ekki sé hægt að segja með
fullri vissu hve mikið af fram-
leiðslunni fer í mannskepnurn-
ar, þá þykir það öruggt, að sú
notkun fer vaxandi með ári
hverju. T. d. bera reikningar
siúkrasamlaganna þessu glöggt
vitni. Hin aukna notkun stafar
ekki af því að fleiri ogfleiri sjúk-
dómar láti undan þessum lyfj-
um, heldur eru ástæðurnar aðr-
ar. Þær eru hinn gífurlegi áróð-
ur lyfjaiðnaðarins fyrir fram-
leiðslunni og undanlátssemi
lækna og forvitni þeirra á því
að reyna ný lyf.
Því má ekki gleyma, að það er
lyfjaiðnaðurinn, sem á allan
heiðurinn af því, að þessi ágætu
lyf eru til. Það eru stórfyrirtæk-
in, sem hafa kostað visinda-
mennina, sem hafa fundið lyfin.
Þau standa undir framleiðslu-
kostnaðinum, sem er gífurlegur,
og þau gera almenningi mögu-
legt að kaupa l}7fin. Svona lítur
þetta út frá hetri hliðinni, en
verri hliðin er sú, þegar verzl-
unarfyrirtækin reyna að hafa
áhrif á lækna í þeim tilgangi,
að þeir skipti oftar um lyf en
góðu hófi gegnir og noti lyfja-
samsetningar, sem beztu menn
læknastéttarinnar viðurkenna
ekki. Samkeppnin í lyfjasölu er
mjög mikil, það verður að selja
og selja, og til þess þarf mik-
inn áróður. Við könnumst allir
við auglýsingarnar og áróðurs-
bréfin, sem koma nærri því með
hverjum pósti og viÖ könnumst
við farandsalana, sem heim-
sækja okkur alla leið vestan frá
Bandaríkjunum og austan frá
Sviss og Wien, til þess að segja
okkur frá nýjum lyfjum og
minna okkur á þau gömlu. Það
er full ástæða til þess að vera
á verði gegn þessari áróðurs-
starfsemi, því það sem við höf-
um þegar, má kallast gott, þeg-
ar rétt er á haldið, og þau fúka-
lyf, sem hafa komið á markað-
inn síðustu 2—3 árin hafa ekki
valdið neinni hyltingu. Betra er
fyrir lækna að þekkja fá lyf
vel en mörg illa. Því svo hlýtur
að fara, ef menn hringla ört úr