Læknablaðið - 01.08.1959, Side 84
78
LÆKN ABLAÐIÐ
gengt, að brot leynist á bátbeini,
vegna þess að hvorug f'yri'-
greindra mynda er tekin i öxul-
stefnu beinsins, og skiptir miklu
máli, livort höndin er ölnar eða
sveifarsveigð.
Sé p.a. mynd tekin í sveifar-
sveigju, sýnist bátbeinið stytl og
jafnvel gengið til, liins vegar
kemur langás beinsins vel fram
ef böndin er ölnarsveigð.
Það er ógerlegt að dæma um
stöðu beinanna innbyrðis á rönt-
genmyndum, nema vitað sé í
livaða stöðu myndin er tekin.
Því er nauðsynlegt að setja sér
ákveðnar reglur um það í hvaða
stöðu taka skal myndir, og oft
er nauðsynlegt að taka myndir
af heilbrigða úlnliðnum til frek-
ari samanburðar.
Eftirfarandi 5 stöður eru víða
notaðar, og þykja leysa vel úr
flækju úlnliðsbeinanna:
A) P.a. mynd i ölnarsveigju.
B) P.a. mynd með kreppta
hnefa.
C) P.a. mynd með þumal-
fingur og vísifingur í
gripi ,en liina þrjá fing-
ur með góma á filmu-
hylki (kasetta).
D) Hliðarmynd.
E) A.p. mynd með lófa i 45
gr. halla.
Á 1. mynd A sést vel fremri
endi bátbeins. Á 1. mynd B sést
vel efri endi bátbeins, og liðflet-
ir Ijátbeins og mána opnast vel.
Á 1. mynd C kemur í ljós livort
liðhlaup er milli kollbeins og
mána eða mána og sveifar. Á
2. mynd D kemur vel fram báts-
hnjóturinn og liðfletir bátbeins
og mána við sveif. Á 2. mynd
E fellur geislinn í liðinn milli
baunar og þríbvrnings.
Að sjálfsögðu er ekki nauð-
synlegt að taka hverju sinni all-
ar 5 stöðurnar, en sem reglu má
mæla með 3 stöðum, A, B og
D, eða B, C og D.
1. mynd (staða A, B, C).