Félagsbréf - 01.07.1957, Blaðsíða 22

20
FÉLAGSBRÉF
meira sjálf&tæðis í efnisvali og persónusköpun. Persónulýsingar
hans eru ekki nægilega skýrar.
Höfundur er nokkuð hneigður til heilabrota og heimspeki-
legra hugleiðinga og segir ýmislegt athyglivert og jafnvel skarp-
3egt. Blandast sumstaðar spekin og djúphyglin annars vegar og
íillt að því barnalegur ungæðisháttur hins vegar, eins og t. d.
5 hinum skrýtnu og lítt raunhæfu viðskiptum þeirra Herborgar
og Ormars í útlandinu. Þar og víðar glyttir á góðmálm mitt í
öllu hisminu, og þegar Jökli Jakobssyni hefur lærzt að skilja
þann kjarna frá, getur hann orðið góður rithöfundur, og það
held ég að hann verði, ef hann tekur hlutverk sitt nógu alvar-
lega og agar mál sitt og efni við ströngustu kröfur listar og
lífsreynslu.
Undirtitill íslenzkra penna segir, skýrt og skorinort, að þetta
sé Sýnishorn íslenzkra smásagna á tuttugustu öld. „Það cr stórt
orð, Hákot“. Til slíkrar bókar þarf að vanda mjög valið. Út-
gefandi réð bókmenntagagnrýnendur dagblaða í Reykjavík til
að velja sögurnar, þá Andrés Kristjánsson (Tíminn), Bjarna
Benediktsson (Þjóðviljinn), Guðmund Daníelsson (Vísir), Helga
Sæmundsson (Alþýðublaðið) og Kristmann Guðmundsson (Morg-
unblaðið).
Um aðferðina við valið farast útgefanda, Arnbirni Kristjáns-
syni svo orð í eftirmála:
„Hver þeirra skyldi gera tillögur um 25 rithöfunda og þrjár
smásögur eftir hvern þeirra, fyrst þá söguna, sem að þeirra
dómi ætti að birtast. Síðan skyldi bera saman niðurstöður og
meirihluti ráða 20 smásögum, en að lokum hverjum þeirra heim-
ilt að velja smásögu í bókina, án þess að kæmi til atkvæðagreiðslu.
Málalok urðu þessi: Nefndarmenn urðu á einu máli um ellefu
höfunda og sögur þeirra, fimm rithöfundar hlutu fjögur atkvæði,
en fjórir höfundar hlutu þrjú atkvæði nefndarmanna, og að
lokum valdi hver sína söguna til viðbótar".
Þetta virðast allrambyggilegar reglur, en fróðlegt hefði verið
að fá þessa atkvæðagreiðslu sundurliðaða og skýrgreinda með