Félagsbréf - 01.12.1958, Side 16

14
FELAGSBREF
ungt skáld og humanisti gat lært
við skóladvöl í höfuðstaðnum.
Hann kom sér fljótt í kunnings-
skap við þá kennara, sem áhuga
liöfðu á fögrum fræðum og einnig
þá menn aðra í Reykjavík, sem
rituðu eða gáfu út bækur. Þeini
las liann ljóð sín og greinar og
lagði grundvöllinn að rithöfund-
arstarfi sínu með miklum hók-
lestri. Hann hætti námi í fimmta
hekk. Lífið kallaði hann til sín
frá námsbókunum, en hann hafði
að líkindum lært það, sem hann
vildi. Meðal þeirra, sem liöfðu örv-
að liann til ritstarfa, var Sigurður
Guðmundsson, síðar skólameistari,
— og lofað liann mjög fyrir fjör-
ugar frásagnir að vestan, og það
verður ekki dregið í efa, að Sig-
urður, sem var vanur að finna,
hvar feitt var á stykkinu, liefur
skenunt sér konunglega, þegar
Hagalín leiddi inn í stofuna til
lians gömlu Vestfirðingana sína,
en úr þeim liefur liann tönn og
tungu.
Frá náminu lá leið Guðmundar
Hagalíns í blaðamennskuna, fyrst
í Reykjavík, en því næst til Seyð-
isfjarðar, þar sem hann var rit-
stjóri um fjögra ára skeið og gaf
út tvær fyrstu bækur sínar, Blind-
sker og Strandbúa. Næst lá leið
Guðmundar Hagalíns til Noregs,
þar sem liann dvaldi um þriggja
ára skeið, en 1928 fluttist hann til
Isafjarðar. Var hann þar bóka-
vörður að aðalstarfi, en fjölda
mörg önnur störf lilóðust á liann
á þeim árum, fleiri en hér verði
talin, svo að kappnóg mundu telj-
ast dugandi manni, en á þeim ár-
um, sem Guðmundur bjó á Isa-
firði, var einnig mikið blómaskeið
í skáldskap lians, og birtust á þess-
um árum mörg þeirra verka, sem
lengst munu lialda nafni hans á
lofti.
Árið 1946 fluttist Guðmundur
Hagalín alfarinn til Reykjavíkur
og liefur ekki slegið slöku við um
ritstörf, þó að hann hafi gegnt
öðrum störfum samtímis eins og
löngum fyrr.
Á þessum tímamótum liefur
Guðmundur Hagalín sent frá sér
eitt hundrað smásögur, átta stór-
ar skáldsögur, finun ævisögur ann-
arra auk sjálfsævisögu frá bernsku
til frumþroskaára, en greinar þær,
sem liann liefur ritað um bók-
menntir, menningarmál og þjóð-
mál mega víst lieita óteljandi.
Mjög er misjafnt, hversu fljótir
ungir höfundar eru að finna sjálfa
sig eins og það er kallað, finna
það efni, form og efnistök, sem
þeim henta bezt. Þó að Guðmund-
ur Hagalín stykki ekki að þessu
leyti alskapaður fram á ritvöll-
inn, fremur en flestir- aðrir, tók
þó þessi leit hann ekki langan
tíma. 1 fyrstu bókinni má að vísu
greina nokkur álirif frá samtíma-
skáldskap, einkum að því er form
suertir. 1 Blindskerjum eru smá-
sögur, ævintýri og kvæði, en Guð-