Tímarit Máls og menningar - 01.12.1968, Qupperneq 140

/. B. Pálsson
PáU Bjarnason
(Ein athugasemdin enn.)
I.
Margar greinar eftir Pál Bjarnason hafa
birzt í íslenzku Winnipegblöðunum. En nú
er hann látinn og veit enginn lengur hve
mikið af því sem hann sendi ritstjórunum
kom aldrei fram í dagsljósið. Við þær rit-
gerðir eftir Pál, sem prentaðar voru hnýtti
ritstjórinn vanalega athugasemd. Líklega
var það gert til að vara lesendur við villu-
kenningum höfundarins, eða ávíta hann
fyrir ósiðsemina og segja honum að láta
nú ekki svona illa. Svipaða útreið fengu
ljóð Páls hjá vesturíslenzku ritdóms-valdi
voru. Þar sem önnur skáld hlutu fallega
ritdóma með merkilegum fyrirsögnum,
og kynstur af glæsilegum lýsingarorðum
gátu umsagnir um Ijóðmæli Páls ekki tal-
izt meir en óvirðulegar athugasemdir. Var
sá helztur ljóður sagður á kveðskap hans
er ádeila nefnist. Gizkar maður á, að hug-
tak þetta eigi skylt við skynsamlega, sjálf-
stæða skoðun, sem flutt er í einlægni af
sannfæring um mannfélagsmálin, flutt af
góðvilja til hins jarðneska lífs og þá helzt
til mannkynsins.
Einnig var sú athugasemd gerð við þýð-
ingar Páls úr íslenzku á ensku, að
hann fylgdi þar íslenzkri bragfræði og
spillti þannig konunglegu ensku skálda-
máli. Það er nú rétt undir það síðasta að
ljóðmæli Páls hafa hlotið góða dóma á
Islandi og það sem þykir meira vert hér
vestra, Dr. Kirkconnell hefur farið ]of-
samlegum orðmn um kveðskap Páls og er
tekinn uppá því að stuðla ensk kvæði sín
eftir beztu getu. Má því teljast heppni okk-
ar að Páll hélt ljóðahandritum sínum til
haga, gaf þau út í fjórum bindum og átti
fyrirliggjandi nóg í það fimmta þegar hann
féll frá.
Af því sem að ofan er sagt má álykta að
venjulegar athugasemdir um Pál verði ekki
gerðar af voru vesturheimska ritdómsvaldi
hér eftir. En ekki ætti hinum mörgu vinum
hins látna að finnast ótilhlýðilegt að einn
þeirra gerði síðustu athugasemdina um
gáfumanninn og mannvininn Pál Bjarnason.
II.
The Crime of ’98
Thou wert to me the land of liberty,
Where lust for conquest tvould be deemed
a sin.
I knew the weak would kneel in trust of
thee,
And nursed the hope that justice would
begin.
It ivas a dream. My lips no longer shape
A lover's tribute to thy stainless fame.
Adaze, with trembling liands / hang the
crepe
That hides my country's dread, beloved
name.
346