Dagblaðið Vísir - DV - 03.08.2012, Blaðsíða 27

„Hann er
mömmustrákur“
Borghildur Antonsdóttir um son sinn, Brynjar Mettinisson – DVGriffith Scobie á erfitt með að ná endum saman – DV
Stjórnmál og peningar
Spurningin
„Ég ætla í sumarbústað í
Skorradal.“
Pétur Waldorf
33 ára mannfræðingur
„Það er ekki ákveðið. Gæti verið að
við skellum okkur út úr bænum.“
Kolbrún Jóhannesdóttir
54 ára gjaldkeri
„Ég ætla að vera í bænum.
Kannski kíki ég á innipúkann.“
Elísabet Gunnarsdóttir
27 ára leikskólakennari
„Ég verð að spila með Dúndur-
fréttum og Buffi á Neistaflugi,
Halló Akureyri og Þjóðhátíð.“
Einar Þór Jóhannsson
40 ára tónlistarmaður
„Ég ætla að vera í bænum og
slappa af.“
Sigurður Arnar Jónsson
33 ára sölumaður
Hvað á að gera
um helgina?
1 Páll Magnússon svarar bréfi Leoncie
Segir að Leoncie sé frjálst að taka þátt
í forkeppni Eurovision eins og öllum
öðrum.
2 „Tussu mella þvílík tík þú ert hóran í Reykjavík“
Ung stúlka varð fyrir grófu einelti á
samskiptavefnum Facebook.
3 Vill ekki ræða innihald 50 Shades of Grey við móður sína
Victoria Beckham er forfallinn
aðdáandi þessara bóka sem slegið
hafa í gegn.
4 Handtekin fyrir þjófnað á sleipiefni og ósæmilega
hegðun í Walmart
Bandarískt par var handtekið í verslun
Walmart í Kansas.
5 Leynd yfir gestalista Fæst ekki uppgefið hvaða
samstarfsaðilum Valitor var boðið á
Ólympíuleikana.
6 Dorrit borgar ekki auðlegðarskatt
Auður Dorritar líklega geymdur utan
landsteinanna.
7 Bálkösturinn í Herjólfsdal reyndist ekki í hættu
Starfsmenn hátíðarsvæðisins kveiktu
varðeld við hlið bálkastarins.
Mest lesið á DV.is
Elsku Kim Jong-il
S
varthöfði var alltaf mikill aðdá-
andi Kim Jong-il. Sonur hans á
enn eftir að sanna sig en það var
eitthvað í fasi hins alþýðulega
leiðtoga sem heillaði Svarthöfða. Það
var sorgardagur þegar hann lést.
Að eiga sterkan leiðtoga að er ómet-
anlegt, ógnvekjandi vafinn hverfur
og þjóðin sýnir samstöðu og samhug.
„Sameinuð stöndum vér, en sundruð
föllum vér,“ eins og sagt er. Sundrung
er náttúrulega veikleikamerki. Í ríki
Kim Jong-il var ekki sundrung. Meira
að segja fuglarnir hörmuðu dauða
hans. Jörðin sjálf hrærðist þegar hinn
mikli leiðtogi fæddist!
Íslendingar eru mjög lélegir í að
styðja leiðtoga sína. Kim var „ástkæri
leiðtoginn“, „framúrskarandi leiðtog-
inn“ og var meira að segja titlaður leið-
togi til eilífðarnóns eftir að hann dó!
Það er ættjarðarást með rentu.
Svarthöfði hefur velt því fyrir sér
hvers vegna Íslendingar séu svona
miklir afturhaldskommar í þessum
efnum. Eina skýringin er þessi forljóta
sundrung og óeining sem einkennir
okkur. Óskammfeilnir bloggarar bera
ekki virðingu fyrir æðstu mönnum og
þeirra yfirburðaskynsemi. Þeir telja sig
vita betur – og rugla almenning með
áróðrinum sínum.
Sumir blaðamenn eru líka litlu
skárri, þeir virðast ekki vita að starf
þeirra felist í að hafa vit fyrir almenn-
ingi og auka ást þeirra á leiðtoganum.
Reyndar er Morgunblaðið fremst allra
íslenskra blaða, enda skín sannleik-
urinn skýr að einum réttum leiðtoga
þar og lesandinn ruglast ekki óþarflega
í ríminu. Þar má líka lesa skemmti-
legar fréttir um tombólur.
Það er mönnum fyrir bestu að elska
foringjann. Menn eru hamingjusam-
astir þegar þeir vita að einhver heldur
yfir þeim verndarhendi og þeir þurfa
ekki að strita of mikið andlega. Menn
trúa líka á leiðtogann því það glæðir líf
þeirra hamingju og tilgangi. Það er til
dæmis sannað að það gerir mann sælli
að brosa, meira að segja þó maður sé
í fýlu og þurfi að þvinga fram bros-
ið. Það sama á við leiðtogatrúna. Þó
hún sé þvinguð, þá er hún samt betri
en fýld gagnrýni sem getur ekki verið
runnin undan öðru en öfund.
Svarthöfði segir því, elskum leiðtog-
ann okkar, jafnvel þótt að hann virðist
gallaður. Það eru allir eitthvað gallaðir
hvort sem er. Meira að segja Guð sjálf-
ur getur verið hefnigjarn og vægðar-
laus.
H
ér verð ég strax að taka það
fram að ég dæmi fólk ekki eft-
ir þeim stjórnmálaskoðun-
um sem það hefur. Öllu fólki
er frjálst að hafa sína eigin skoðun
á hverju sem vera kann. Og ég er
meira að segja svo bókstafstrúar
í viðleitni minni, að ég vil að allir
stjórnmálaflokkar skarti ávallt sínu
frambærilegasta fólki, því þannig
má gleggst sjá heiðarleika þeirra
skoðana sem hver flokkur segist
vilja framfylgja. Ég vil semsagt að
hver stjórnmálaflokkur bjóði fram
sitt besta lið, svo keppnin á velli
stjórnmálanna skili okkur einhverju
gáfulegu í stað þess moðhausajukks
sem hefur verið í boði um langa
hríð.
Ég bind til dæmis vonir við, að
sjálfstæðismenn sendi eitthvað annað
en kúlulánadrottningar og vafninga-
kónga á skákmótið á Austurvelli. Ég
vil að umræðum um ágæti þess flokks
sé stýrt af öðru fólki en heiladauðum
lyddum og moðfúlum höfðingjasleikj-
um. Ég vona að sjálfstæðismenn láti
ekki Hall Keikópabba og Ingva Hrafn
bera ímynd flokksins ofurliði. Ég er
meira að segja að vona að Fram-
sókn megi auðnast að hafa þokka-
lega frambærilegu fólki á að skipa; flái
feitan gölt í stað manns sem nærist
á svindlinu er föður hans hefur ekki
tekist að sverja af sér. Og auðvitað á
ég þá von að Jónína Ben nái ekki fót-
festu þar í flokki, því hún hefur sýnt
það með ummælum sínum að enn
getur flokkurinn sá arna farið dýpra í
botnfallið. Orðum mínum til stuðn-
ings birti ég hér orðrétta og óleiðrétta
tilvitnun sem Jónína setti á netið: „Já
ég er á móti listamannalaunum þegar
engir peningar eru til. Af hverju lista-
menn? Skil þetta ekki. Ef fólk getur
ekki selt verkin sín ætti það að finna
sér aðra vinnu. En flokkurinn sér um
sína.“ Af orðum verða ýmsir dæmdir.
Ég á þá heitu ósk að hér fái heiðar-
legt, hugsandi fólk að stýra og stjórna.
Við þurfum ekki vellauðuga vitleys-
ingja í allar valdastöður, við höf-
um nú þegar fengið nóg af óheiðar-
legum flokksgæðingum og klíkum
valdamanna sem með loðnum lófum
og löngum fingrum hafa hnýtt sína
þræði þar sem peningarnir eru. Við
eigum einfaldlega ekki að sætta okk-
ur við það að peningaöfl komi sínu
liði á leikvang stjórnmálanna og ráði
þar öllum leikreglum. Peningaveldið
styrkir þá sterku á kostnað hinna
sem minna mega sín. Hinn þögli
meirihluti þarf að læra að sýna sjálf-
um sér tilhlýðilega virðingu. Ég spyr
því: –Er hægt að benda á svosem eitt
bankaráð sem hefur á að skipa fulltrúa
Mæðrastyrksnefndar eða er kannski
að finna einhvern fulltrúa fátæklinga
í einhverri bankastjórn? Svarið er: –
Nei, svo er nú aldeilis ekki. Enda hefur
það sýnt sig að topparnir í bönkunum
verða ekki ríkir á því að hirða úr vös-
um hinna ríku. Það er arðránið; kné-
setning hinna kúguðu fátæklinga sem
gefur þeim mest í aðra hönd … jafnvel
báðar.
Er ríkra manna sólin sest
og sumir bíða hnekki,
þá verða metin verkin flest
en vasaklinkið ekki.
Hátíðleg athöfn Ólafur Ragnar Grímsson, forseti Íslands, var settur í embætti forseta Íslands í fimmta sinn við hátíðlega athöfn á miðvikudag. Forsetahjónin veifuðu til fólks
þegar innsetningunni var lokið. Mynd Eyþór ÁrnasonMyndin
Svarthöfði
Skáldið skrifar
Kristján Hreinsson
Umræða 27Helgarblað 3.–7. ágúst 2012
„Vildu að við gæfum
þeim sígarettur“
Hrefna Birkisdóttir, eigandi Vegamóta, um ágang leiðsögumanna – DV
„Nokkur ár frá því ég
leyfði mér að fara í bíó“
„Peningaveldið
styrkir þá sterku
á kostnað hinna sem
minna mega sín.