Dagblaðið Vísir - DV - 03.08.2012, Blaðsíða 60

S
öngfuglinn og básúnuleikar-
inn Valdimar Guðmundsson
hefur í nógu að snúast þessa
dagana. Ásamt félögum sín-
um í hljómsveitinni Valdi-
mar vinnur hann hörðum höndum
að gerð nýrrar plötu þeirra félaga
sem væntanleg er í haust. Um versl-
unarmannahelgina mun Valdimar
leika með hljómsveitinni í einkasam-
kvæmi auk þess að koma fram með
Jónasi Sig, fyrrverandi Sólstrandar-
gæja og núverandi liðsmanni Rit-
véla framtíðarinnar. Mun tvíeykið
bæði leika í Reykjavík og á Borgar-
firði eystri.
Valdimar skaut upp á stjörnu-
himininn haustið 2010 með plötunni
Undraland sem sló rækilega í gegn
og í kjölfarið fylgdu stíf tónleikahöld
í heilt ár. Þó frægðin hafi tekið sinn
toll er Valdimar þakklátur fyrir vin-
sældirnar. Hann nýtur lífsins í tón-
listarbransanum í botn þó tekjurnar
séu ekki upp á marga fiska. Hingað
til hafa piltarnir í Valdimar ekki mik-
ið reynt fyrir sér utan landsteinanna
en það kann þó að breytast á næstu
misserum.
Næsta plata meiri epík
„Við erum ekki búnir að spila mik-
ið í sumar, við höfum aðallega ein-
beitt okkur að upptökunum. Stefnan
er að koma nýju plötunni út í sept-
ember eða október en upptökuferl-
ið hefur staðið yfir alveg síðan í mars.
Þetta gengur bara mjög vel. Núna er
maður loksins farinn að sjá aðeins
fyrir endann á þessu,“ segir Valdimar
um nýju plötuna. Hann segir tónlist-
arstílinn hafa þróast svolítið frá því
Undraland kom út þó að poppið sé
ekki langt undan.
„Við erum aðeins að halda áfram
með það sem við vorum að gera á
síðustu plötu. En við erum samt að
fara í aðeins meiri epík ef svo má
segja. Kannski er hægt að segja að
þetta verði aðeins meiri læti, meira
„stadium rock“. Þetta er ennþá popp
hjá okkur en það verður allt svolítið
stærra, stærra sánd og svoleiðis.“
Hyggja á útrás
Eins og áður kom fram hefur Valdi-
mar minnkað tónleikahald töluvert
á þessu ári. „Við vildum bara hvíla
fólk aðeins á okkur svo það fengi ekki
ógeð á okkur. Þannig búum við líka
til smá eftirvæntingu fyrir plötunni
og svona,“ segir Valdimar sem býst
þó við mikilli spilamennsku í kring-
um útgáfu plötunnar. Þá hefur hann
trú á því að hljómsveitin sæki eitt-
hvað á ný mið og ráðist í útrás.
„Við höfum hugsað okkur að vera
aðeins duglegri að reyna að koma
okkur út í kjölfar nýju plötunnar,“
segir Valdimar sem telur að platan
muni henta vel fyrir erlendan mark-
að. „Ég gæti trúað að nýja platan kalli
svolítið meira á útlönd.“ Þó tekur
hann fram að lögin verði á íslensku
rétt eins hingað til.
Vildi spila á „lúð“
„Mig minnir að ég hafi verið eitthvað
um sjö ára gamall þegar ég byrjaði að
læra á básúnu,“ segir Valdimar sem
byrjaði tónlistarferilinn þó á blokk-
flautunámi. Aðspurður hvers vegna
básúnan hafi orðið fyrir valinu segir
hann: „Ég sagði bara við pabba að ég
vildi spila á lúð. Og pabbi mælti með
básúnunni, hann var sjálfur hrifinn
af henni og sagði að þetta væri hljóð-
færi sem gæti hentað svo til öllum
tónlistarstefnum. Svo reyndist það
alveg rétt.“
Valdimar er þrautlærður tón-
listarmaður. Um árabil nam hann
básúnuleik við Tónlistarskóla
Reykjanesbæjar en síðan lá leiðin
í FÍH þar sem hann lagði áherslu á
nám í djasstónlist. „Þar kynntist ég
fullt af góðu fólki og lærði helling af
góðum hlutum sem hafa nýst mér í
tónlistinni.“ Að auki er Valdimar út-
skrifaður úr Listaháskólanum með
BA-gráðu í tónsmíðum.
Sló í gegn með Afgan
Langt fram eftir aldri veigraði
Valdimar sér við því að syngja svo
til hans heyrðist vegna feimni. Hve
frábær söngrödd hans er duldist
hins vegar engum sem heyrði og
vinir hans hvöttu hann til að koma
fram á sviði. „Ég hef sennilega ver-
ið orðinn svona 18 eða 19 ára þegar
ég þorði loksins að koma fram og
syngja eitthvað fyrir framan fólk.
Í fyrsta skipti sem ég gerði það af
einhverri alvöru var í söngkeppni
Fjölbrautaskóla Suðurnesja.“
Þá söng Valdimar ásamt vini sín-
um Áka Þór Ármannssyni sem síð-
ar vakti athygli í Idol stjörnuleitinni
á Stöð 2. „Við tókum lagið Afgan
eftir Bubba. Við skiptum söngnum
á milli okkar og ég spilaði munn-
hörpupartinn á básúnu,“ segir
Valdimar. Vakti frammistaða félag-
anna mikla lukku. „Þetta sló alveg
í gegn sko.“ Eftir þetta var sviðs-
skrekkur hverfandi vandamál. „Ég
fór að þora aðeins meira þegar ég
sá að þetta var ekkert hræðilegt
heldur fyrst og fremst skemmti-
legt.“
Byrjaði í súpergrúppu
„Vinir mínir í skólanum voru í hljóm-
sveit sem hét Abu Dhabi. Einu sinni
báðu þeir mig að spila aðeins með
þeim á básúnuna. Svo náðu þeir að
plata mig til að syngja nokkur lög
með sér,“ segir hann en fyrsta bandið
sem hann var formlega hluti af var
hljómsveitin Streng. Hún var stofn-
uð upp úr Abu Dhabi um það leyti
sem Valdimar var tvítugur. Í Streng
voru einnig Ásgeir Aðalsteinsson,
sem nú leikur á gítar í Valdimar, Guð-
laugur Guðmundsson, bassaleikari í
Valdimar, og Rebekka Björnsdótt-
ir. Rebekka lék á bassa í Streng en
hefur nú gert garðinn frægan sem
fagottleikari í Hjaltalín. „Þannig
að þetta var svona næstum því
súpergrúppa þótt fólk hafi kannski
ekki vita það á þeim tíma,“ segir hann
um Streng og slær á létta strengi.
Valdimar segir að helstu áhrifa-
valdar hans í tónlistinni komi úr
ýmsum áttum, allt frá rappi til djass-
tónlistar. „Í æsku hlustaði ég samt
langmest á Michael Jackson. Ég
meina, auðvitað, það er bara rökrétt.
Í seinni tíð hefur Radiohead síðan
veitt mér mikinn innblástur.“ Hann
kímir og segir að sviðsframkoma
hans sé ekki síst undir áhrifum frá
Jackson. „Nei, kannski ef maður væri
aðeins léttari á sér, þá mundi maður
kannski taka aðeins fleiri spor.“
Óvænt frægð
Valdimar segir engan hljómsveitar-
meðlima hafa búist við viðlíka vin-
sældum þegar bandið var stofnað
árið 2009. „Ég var ekki alveg tilbúinn
fyrir þetta, ég er í rauninni ennþá að
meðtaka þetta allt saman.“ Fyrsta lag
þeirra til að njóta mikilla vinsælda
var Undraland sem var mikið spilað í
útvarpi og kom það félögunum gleði-
lega á óvart. „Það var svo þegar lag-
ið Yfirgefinn fékk mjög mikla spilun
í útvarpi sem þetta var orðið miklu
meira en ég hafði gert mér grein fyr-
ir að gæti nokkurn tímann orðið. Þá
fór fólk að þekkja mig úti á götu og
svona, stoppa mann til að taka mynd
með mér og þar fram eftir götunum.“
Um frægðina segir Valdimar:
„Hún getur náttúrulega verið svolítið
truflandi stundum en ég er samt al-
veg þakklátur og gaman að fólk sýni
að það kunni að meta það sem mað-
ur er að gera. Svo lendir maður mjög
oft í því að fólk gólar á mann „læti,
læti, læti“ einhvers staðar niðri í bæ.
Það er orðið frekar þreytandi.“ Þrátt
fyrir þetta er Valdimar alveg rólegur
yfir framanum og segist ekki enn
vera farinn að lemja ágenga ljós-
myndara eða blaðasnápa. „Nei, ekki
ennþá allavega,“ segir hann og hlær.
Mestu kórdrengirnir í bransanum
„Við erum nú einhverjir mestu
kórdrengirnir í þessum bransa, það
er lítið vesen á okkur og svona,“ segir
hann spurður út í rokklíferni hljóm-
sveitarmeðlima. Hann telur þá fé-
lagana vera til fyrirmyndar en tekur
þó fram að starfinu fylgi tíðar heim-
sóknir á öldurhús þar sem vel er veitt
af áfengum drykkjum.
Hann segir ekki mikinn pening í
spilunum hjá sér enn sem komið er.
„Maður er bara að gera eitt og annað.
Ég hef verið að syngja í brúðkaup-
um og svona til þess að þéna ein-
hvern pening.“ Hvað sem því líður
er Valdimar ánægður með lífið, til-
veruna og starfið. „Þetta er klárlega
draumadjobbið fyrir mig. En fyrir
fólk sem vill vera ríkt er þetta kannski
ekki draumadjobbið. Ég er ekkert
ríkur, en þetta er samt það sem ég vil
vera að gera og það er frábært.“ n
„Ég hef sennilega
verið orðinn svona
18 eða 19 ára þegar ég
þorði loksins að koma
fram.
Frægðin
stundum
truFlandi
44 Viðtal 3.–7. ágúst 2012 Helgarblað
Þakklátur aðdáendum sínum „Ég er samt alveg þakklátur og gaman að fólk sýni
manni að það kunni að meta það sem ég er að gera.“
Ný plata á leiðinni „Ég gæti
trúað að nýja platan kalli svo-
lítið meira á útlönd.“ Þó tekur
Valdimar fram að lögin verði á
íslensku rétt eins hingað til.
MYNDIR EYÞÓR ÁRNASON
Langt fram eftir aldri veigraði gullbarkinn Valdimar
Guðmundsson sér við að syngja svo til hans heyrð-
ist vegna feimni. Í dag dylst engum að hann býr yfir
sannkallaðri náðargáfu. Ólafur Kjaran Árnason
ræddi við Valdimar um fyrirætlanir hans.
Ólafur Kjaran Árnason
olafurkr@dv.is
Viðtal