Þjóðmál - 01.03.2013, Síða 65

64 Þjóðmál voR 2013
í kjarna sínum miðaði við einhvers konar
yfirtöku ríkisins með alræði öreiganna .
Steingrímur J . Sigfússon og Már Guð munds-
s on lýstu þessu einnig nokkuð vel sama dag:
„Alþýðubandalagið er flokkur jafnaðar stefnu
og félagshyggju, róttækur flokkur sem byggir
á grunnhugmyndum jafnaðarstefnunnar, sós-
íal ismans, um jafnrétti, lýðræði og félags legt
réttlæti,“ segir í skilgreiningu á Alþýðu banda-
l aginu í drögum að nýrri stefnuskrá, sem lögð
hafa verið fram á landsfundi flokks ins . Áhersla
er lögð á lýðræði og að flokkur inn hafni frjáls-
hyggju og einnig „alráðri forsjárhyggju hins
opinbera“ en nýta beri kosti markaðsbúskapar
á margvíslegum sviðum .
„Grunnþættir þessa plaggs eru fjórir: Blandað
hagkerfi, lýðræði, jafnaðarstefnan og græni
þráðurinn, sem er töluvert sterkur,“ segir Már .
Græni þráðurinn á greinilega að vera sterkur
í hinni nýju uppskrift (selur vel) . Í leiðara
Morgunblaðsins sama dag er komist vel að
orði um þessa ímyndarbreytingu Alþýðu-
bandalagsins:
Sósíalistar [Alþýðubandalagið; öll inn skot eru
greinarhöfundar], hérlendis og er lendis, hafa
í sex til sjö áratugi barizt hat rammri baráttu
gegn lýðræðisjafnaðar mönnum [Alþýðu-
flokkn um], jafnvel hatrammari bar áttu en
gegn frjálslynd um borgaralegum flokkum [t .d .
Sjálf stæðisflokknum] . Þrisvar tókst íslenzk-
um marxistum að kljúfa Alþýðu flokk inn:
1930, 1938 og 1956 . Það hefur verið þemað
í baráttu íslenzkra sósíalista að lýð ræðis-
jafnaðarmenn væru svikarar við hug sjónir
„vísindalegs sósíalisma og marx isma“ . Þess
vegna kemur það eins og þruma úr heiðskíru
lofti þegar Ólafur Ragnar Gríms son, for maður
Alþýðubandalagsins, segir í setn ingar ræðu á
10 . landsfundi þess: „Jafnað ar man na flokkur
Íslands er hér,“ það er í Alþýðu bandalaginu!
Frasar Evrópusambandselítunnar eru t .d .
friður, hagsæld og jöfnuður . Niðurstaðan er
gríðarlega stórt, miðlægt og ólýðræðislegt
regluverk, óeirðir og atvinnuleysi . Í þennan
hóp vilja þeir einstaklingar fara sem sjá
framtíð sína í pólitík og því sem henni tengist .
Það hlýtur að vera farsælt fyrir fjölmarga
pólitíkusa, stjórnmála- og evrópufræðinga
að Ísland gerist aðili að sambandinu . Þessum
sem finnst það góð hugmynd að ákvörðun um
daglegt líf fólks sé tekin af allt öðru fólki langt
í burtu . Fá gott borð í Brussel við að sjóða
saman regluverk um lyftur og loftlagsmál .
Eða logsjóða sífellt fullkomnara regluverk
fyrir bankakerfið, ekki Basel-III eins og er
nú er komið til sögunnar heldur Basel-IV
og jafnvel Basel-V . Þeim finnst skemmtilegra
að setja reglurnar fyrir sjoppueigandann en
að reka sjoppu, að vinna að regluverki um
skoð unarskyldu lyftara en að vinna á einum
slíkum, að skrifa greinar um dásemdina og
skeyta í engu um raunveruleikann . Þetta læra
þeir af hinum ólýðræðislega kosna forseta
leiðtogaráðsins, Herman Van Rompuy,
sem sagði eftirfarandi þegar hann tók við
friðarverðlaunum Nóbels í desember sl .:
Auðvitað kynni að hafa orðið friður í Evrópu
án sambandsins . Kannski . Við munum aldrei
fá að vita það . Hann hefði hins vegar aldrei
orðið af sömu gæðum . Varanlegur friður,
ekki gaddfreðið vopnahlé . Sáttargjörðin gerir
þennan frið svo sérstakan í mínum huga .
Vörusvik
Fyrirtæki, sem lýgur um gæði vöru, verður gripið í bólinu . Ekki þýðir að lofa
öllu fögru um vöru sem ætlast er til að lifi í
langan tíma nema að standa megi nokkurn
veginn við það sem lofað er . Þetta vandamál
býr Elítan nú við . Hún sagði að þetta ætti
að snúast um nokkrar grundvallarreglur
og frjáls viðskipti og að evran myndi auka
hagvöxt og stöðugleika og skapa frið í álfunni .
Sölumaður gallaðs gervihnattadisks gæti
hugsanlega keypt sér tíma með því að telja