Ljóðormur - 01.03.1987, Blaðsíða 42

í þessu ljóði birtast sum aðalsmerki Gyrðis; sjá má
hvemig hann fetar laglega stíg milli talmáls og upphafins
eða "ljóðræns" málfars og hvernig hann vefur myndmál
sitt í takt við samspil augna og hugsanagangs, frá sjón-
varpsloftnetum til minningar um vissa tegund ljóða, en
hún tengist hugarástandi sem minnir á gráa götuna - þar
er þá einhver á ferð sem vekur upp minningu um atvik
sem einhvern tíma hafði borist um loftnet á skerminn;
þetta hringlaga hugsanaflakk gefur síðan lokalínunum marg-
ræða skírskotun.
I Bakvið maríuglerið eru enn töluverð ummerki sjón-
varpsins og kvikmynda, sem og annarra miðla er flytja
okkur svokallað afþreyingarefni. Bak við ljóð Gyrðis má
greina þá skoðun að framleiðsla múgmenningar verði ekki
umflúin, en hins vegar megi endurvinna þetta efni og
setja það í nýtt samhengi þar sem við höfum tvíbreitt
svigrúm til að gaumgæfa hinn fjölmiðlaða veruleika. "Taka
tvö" hefst á því að "stúdíóregnið mætir honum einsog
rimlaheingi"; þessi maður fellur síðan þegar heyrist byssu-
skot,
... en um leið og hann fellur
rennur einsog af bandi gegnum höfuð hans
þéttur mökkur setninga orðmynda sem einginn
hefur nokkrusinni sagt uns upptakan er stöðvuð
Rimlahengið minnirá fjölmiðlafangelsi nútímamannsins
sem við kynntumst í fyrri verkum Gyrðis, til dæmis í eins-
konar höfuð/lausn: "& upp spretta(snapp)sem á
snögg/klipptri/(X)filmu rimlarnir úr stofugólfinu..." (12).
I sjálfum hægindastofum sínum er fólk undir mestri áþján
afla sem teygja loppur sínar miskunnarlaust inn á heimili
og bjóða spennandi og tímadrepandi efni með "Jésúmynda-
glans"; þar skín "sjónvarpstúnglið" mildilega, eins og segir
í lok bókarinnar Bakvið mariuglerið, og við tökum kannski
ekki eftir því að
Á TEPPINU LIGGUR KROSS MÓTAÐUR
AF GLUGGAPÓSTINUM
40
LJOÐORMUR