Ljóðormur - 01.03.1987, Blaðsíða 54

Ljóðormur - 01.03.1987, Blaðsíða 54
eru á þeim hamskiptum sem sjónarsviðið getur tekið. Hins vegar getur maður gert ákveðnar kröfur um persónusköpun í svona ljóðbálki sem vart verða gerðar til venjulegs ljóða- kvers. Ljóðmælandi Gyrðis er nú "persóna" í alllöngu skáldverki og verður að standast sem slíkur. Það þykir mér hann og gera afbragðsvel, utan einu sinni, þegar hann rífur gorm úr minnisbók og vefur um háls kattarins "og herði / að uns augun fara að tútna, þá / sleppi ég og legg fyrir hann / mjólkurskálina" (1. 71-74). Það má ef til vill lesa þetta sem táknrænan atburð, en þessi tegund stundaræðis þykir mér ósannfærandi og hún samræmist vart hegðun ljóðmælandans að öðru leyti. Ekki getur þetta þó talist mikill galli á löngu verki. Þegar ljóðbálkur sem þessi er gefinn út sem sjálfstætt verkbeinist athygli lesandans sérstaklega að innra samhengi hans og heildstæðni. Vera kann að í slíkum bálkum glatist fjölbreytni sem viðkjósum aðhafa í venjulegum ljóðabókum, en bók Gyrðis sýnir þó glöggt hvað má fá í staðinn. Sam- fella hinna ýmsu ljóðkafla skapar fyllri ljóðheim en við eigum að venjast; til verður gleggri heimsmynd sem þó er miðlað með persónulegum tjáningarmáta og þannig sett fram lífsskoðun sem er, þegar vel tekst til, skarpari og meira ákallandi en safn sundurlausari ljóða. Freistandi væri, ef rúmleyfði, að ræða íþessu sambandi aðra ljóðbálka sem við þekkjum úr íslenskum módernisma, svosem Tímann og vatnið eftir Stein Steinarr og Dymbil- vöku Hannesar Sigfússonar. En eina verkið sem mér finnst að þessu leyti sambærilegt bók Gyrðis í íslenskir ljóðagerð síðustu ára, er Heimkynni við sjó eftir Hannes Pétursson (Iðunn 1980) og það er gaman að bera þessar bækur saman þótt kveðskapur þeirra sé kominn úr gjörólíkum heimum. Þó má einmitt segja að Hannes, líkt og Gyrðir, skapi eins konar "goðsagnaheim" í kringum ljóðmælanda sinn, því þótt sviðið sé Alftanesströnd, á hún sér víðari skírskotun: "Þessar fjörur sem ég geng / eru furðustrandirnar mínar." (Iðunn, 1980, bls. 48). Turnar þeir sem birtast okkur í í Blindfugl/svartflug gætu minnt á ljóðturn Hannesar (bls.49): 52 LJOÐORMUR
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60

x

Ljóðormur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Ljóðormur
https://timarit.is/publication/1207

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.