Ljóðormur - 01.03.1987, Blaðsíða 34

JÓN HALLUR STEFÁNSSON
Skurðpunktar
Skurðpunktar á húðinni sem er þurr einsog skinnhandrit
eða ef til vill gamall uppdráttur og krossarnir sýna þá
grafna fjársjóði nema þar undir slái hjörtu og bíði eftir
að vera numin brott úr myrku holdinu og faerð í upplýstar
krukkur fullar af formalíni sem vísindamennirnir horfa
flírulega á um leið og frae sálsýkinnar fellur í gróðurlaus-
an hugann og skýtur rótum, miskunnarlausum rótum dauða
og eyðileggingar, einsog regnið, sem flaeðir ekki aðeins um
götur borganna heldur sópar með sér jarðvegi sveitanna,
ryki veganna uns flóðbylgja af drullu skellur á dyrum
þínum, stöðvast við faetur þína og titrar einsog brottnumið
hjarta og svo marrar í seinasta skipti í hjörum hurðar-
innar og þú veist að hún mun aldrei oftar ljúkast upp
fyrir þér, hleypa þér út úr veruleika sem er farinn að
vera lítt þolanlegur þó þú sleppir út öðru hvoru og inn
í andvarpandi myrkur kvikmyndahúsanna uns beiskja
ljósanna í anddyrinu sker hörund þitt, markar húðina
krossum einsog merkjum fyrir steinborana á útveggjum
byggingar sem svitastorknir embættismenn merktu að
lokum með svörtum krossi á skipulagsteikningum, dína-
mitið komið á staðinn og sprengjararnir kveikja sér í
sígarettu og glotta framan í hvom annan þegjandi og
nautnalegir, líkami þeirra, einsog þinn, kirkjugarður skynj-
ana, minninga, gamlar fullnægingar hafa dregið línur í
andlit þeirra sem blandast öðrum sem heiftin, grimmdin,
hláturinn, sorgin hafa teiknað um þá alla, sumstaðar
skerast þær og skurðpunktarnir mynda fíngert net sem
liggur milli allra andlita heimsins og ef allir punktamir
myndu sameinast í einu andliti í speglinum væri þar
komið andlit dauðans og þú myndir loka augunum, flýja
inn í myrkur hugans burt fá skurðpunktum, þjáningu og
lífi, skurðpunktum, þjáningu og lífi.
32
LJOÐORMUR