Ljóðormur - 01.03.1987, Blaðsíða 55

í tumi sem er fyrirlitinn
af talsmönnum Athafna
í tumi fyrirlitnum
fann ég mér stað
kvæðasýslarinn.
Af sjálfvilja bjó ég mér dvöl
úrleiðis
í Eintalsins vopnalausa turni
Rödd úr slíkum stað
ratar, segja þeir, ekki
þaðan og inn að Dagsins dunandi miðju
Turnmyndina notar Gyrðir sér þó á fjölbreytilegri
máta en Hannes, því hjá Gyrði fellur turninn inn í þá
"gotnesku" mynd sem hversdagsumhverfi hans getur tekið
á sig. Auk þess er ekki ljóst hverjir verða að þola hina
raunverulegu tumvist; einangrun og "fangavist" eru ætíð
tvíbent í ljóðum Gyrðis, og kannski er Dagsins dunandi
miðja hið sanna fangelsi: "Vakinn og sofinn hugsa ég mér
tuma / þéttsetna þungbúnu fólki..." (1. 171-172).
Víst er að Gyrðir segir ekki eins og Hannes: "Og alls-
nægður held ég minnar leiðar." (bls. 9). Ljóð Gyrðis sýna
enga sátt við þann heim sem talsmenn Athafna stjórna,
og að því leyti er það hann sem er þungbúinn, eða kannski
öllu heldur melankólískur. Ljóð hans eru djúptæk og
lífvænleg andstæða þess menningarstraums okkar tíma
sem ósjaldan er kenndur við "uppa" og einkennist af taum-
lausri sjálfsdýrkun samfara tvíelfdri efnishyggju og
"karríerisma", þar sem blind áhersla á Athafnaframa og á
ytra glæsibrag, sem og jafnframt á að gera allt "sætt og
fyndið", sýnir ekkert annað en öryggisleysi og fálm eftir
haldfestu í viðsjálu efnahagskerfi og vályndum heimi.
Aldrei hefur verið meiri þörf en nú að finna ummerki þess
lífs sem lifað er í huga manns.
En eins og ljóð Gyrðis sýna, þá er slíkt hugarlíf,
jafnvel á sínum frjóustu stundum, skuggsjá heimsmyndar
LJÓÐORMUR
53