Morgunblaðið - 12.06.2008, Blaðsíða 30

✝ Kristján Krist-jánsson fæddist í
Syðstakoti í Miðnes-
hreppi 5. september
1925. Hann lést á
heimili sínu 2. júní
síðastliðinn. Kristján
var sonur Sigrúnar
Elínborgar Guðjóns-
dóttur saumakonu, f.
7. október 1904, d.
10. febrúar 1971, og
Kristjáns Karls
Kristjánssonar
prentara, f. 14. nóv.
1902, d. 25. maí 1977.
Vegna veikinda móður sinnar ólst
Kristján upp hjá móðurforeldrum
sínum til fermingaraldurs.
Kristján kvæntist hinn 31. júlí
1949 Erlu Wigelund, f. 31. desem-
ber 1928. Foreldrar hennar voru
þau Vilborg Dagbjartsdóttir, f. 26.
desember 1911, d. 20. janúar 1988,
og Peter Wigelund, f. í Þórshöfn
25. júní 1899, d. 22. desember 1974.
Börn Kristjáns og Erlu eru: 1) Þor-
björg, f. 7. desember 1949. Dætur
hennar eru Erla, f. 23. nóvember
1967, og Elínborg, f. 4. júní 1971,
Sigurðardætur. 2) Pétur Wigelund,
stjórnaði af mikilli röggsemi allt til
ársloka 1961 en þá lagði hann
saxófóninn á hilluna. Þrátt fyrir að
hljómsveitin leystist upp í kjölfarið
hafði Kristjáni tekist að setja mark
sitt á íslenska tónlistarsögu, m.a.
með því að bera hingað til lands
nýja strauma frá Bandaríkjunum.
Kristján lagði mikinn metnað í allt
sem viðkom hljómsveitinni. Á þeim
tíma tíðkaðist það ekki að hljóm-
sveitir æfðu áður en spilað var op-
inberlega en Kristján krafðist þess
að vel væri æft, meðlimir væru í
hljómsveitarbúningum og lögin
væru vel útsett. Kristján átti einnig
stóran þátt í því að fólk fór að líta
starf hljómlistarmanna alvar-
legum augum. Tónlistin var starf
sem fólk hafði að aðalatvinnu en
hvorki sem aukastarf né tóm-
stundagaman. Árið 1965 stofnaði
hann, ásamt eiginkonu sinni Erlu,
Verðlistann við Laugalæk. Árið
1980 stofnaði hann svo Litlu flug-
una sem var sérverslun með flugu-
hnýtingarefni þar sem hann gat
samtvinnað tvö af sínum helstu
áhugamálum, laxveiðar og flugu-
hnýtingar. Kristján starfaði þar
allt til hann lét endanlega af störf-
um.
Útför Kristjáns fer fram frá
Grafarvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
f. 7. janúar 1952, d. 3.
september 2004. Eig-
inkona hans er Anna
Linda Skúladóttir, f.
19. júlí 1957. Börn
þeirra eru Íris Wigel-
und, f. 9. okt. 1980,
Kristján Karl, f. 5.
nóvember 1984, og
Gunnar Eggert, f. 9.
febrúar 1989. 3) Sig-
rún Júlía, f. 4 nóv-
ember 1959, gift Jó-
hanni Ásmundssyni,
f. 30. mars 1961.
Börn þeirra eru Auð-
ur Elísabet, f. 12. apríl 1982, Ás-
mundur, f. 5. ágúst 1986, og Ragn-
ar Pétur, f. 7. apríl 1994. 4)
Elísabet, f. 7. mars 1958. Börn
hennar eru Theodór, Þorbergur,
Jónína Guðný og Kristmundur Ax-
el.
Kristján lauk eins árs námi frá
Verzlunarskóla Íslands en eftir
það lá leiðin til Bandaríkjanna.
Hann stundaði nám í saxófón- og
klarinettleik árin 1946-47 við Ju-
illiard School of Music í New York.
Þegar heim kom, árið 1947, stofn-
aði hann KK-sextettinn sem hann
Enn fjölgar í Himnabandinu og
nú er hljómsveitarstjórinn sjálfur
mættur á svæðið! Honum verður
áreiðanlega vel fagnað þar þótt
hans verði sárt saknað hér. Enda
eru þær blendnar tilfinningarnar
sem bærast í brjósti mér þegar ég
staldra við og minnist elskulegs afa
míns. Sorg og söknuður vegna þess
að nú fáum við ekki að hafa hann
lengur hjá okkur. Þakklæti fyrir
þann tíma sem ég fékk að eiga með
honum, en um leið er ég sátt við að
loksins hefur hann fengið hvíld eft-
ir einstaklega æðrulausa baráttu
við þann illvíga sjúkdóm sem að
lokum hafði betur.
Hlýleiki, einlægni, mýkt og húm-
or eru orð yfir þá mannlegu eig-
inleika sem mér finnst lýsa afa
best. Þessi stóri og mikli maður
sem var svo einstaklega einlægur
og hlýr hafði frá svo mörgu
skemmtilegu að segja. Ég mun
ávallt minnast þess hvað það var
gaman að setjast hjá honum og
hlusta á hann segja frá upphafi
sambands þeirra ömmu. T.d. þegar
hann sá hana í fyrsta skipti þar
sem hún stóð í tröppunum á snyrt-
vörubúðinni þar sem hún vann. Þá
sagði hann við vin sinn: „Þessari
stúlku ætla ég að kvænast.“
Nokkrum dögum síðar hitti hann
hana aftur á leiklistarnámskeiði og
bauð henni far heim sem hún þáði.
Það var fyrsta ferðalag þeirra
saman en svo sannarlega ekki það
síðasta. Þá var ekki síður gaman að
hlusta á hann segja frá Ameríku-
ferðunum sem tengdust tónlistinni
og oftar en ekki lumaði hann á
spennandi veiðisögum.
Mín upplifun á sambandi afa og
ömmu var sú að það væri byggt á
gagnkvæmri ást og virðingu. Alltaf
töluðu þau fallega hvort til annars
og mér fannst öll þeirra samskipti
einkennast af væntumþykju og vin-
áttu. Þegar afi þurfti að leggjast
inn á spítala í nokkra daga í tví-
gang fyrir stuttu þá gat hann ekki
beðið eftir að komast aftur heim til
ömmu því þar fékk hann „topp-
aðhlynningu.“ Heima hjá ömmu
leið honum einfaldlega best. Það er
líka óhætt að segja að amma hafi
hugsað vel um hann alla tíð, veik-
indin breyttu engu þar um.
Það eina sem ég get huggað mig
við nú er að segja sjálfri mér að
þetta sé gangur lífsins. Minni mig
því stöðugt á að það eina sem er
öruggt í þessu lífi er sú staðreynd
að „eitt sinn verða allir menn að
deyja, eftir bjartan daginn kemur
nótt.“ Ég veit líka fyrir víst að afi
fékk langt og gott líf og fór héðan
sáttur, bæði við Guð og menn.
Ég á ómetanlegar minningar um
yndislegan afa sem ég veit að
munu hjálpa til við að græða sárin.
Það er heldur alls ekki svo erfitt
að sjá afa með pabba fyrir sér í
einhverri ánni að veiða 20-pundara,
afa að hnýta flugur, spila manna og
leysa krossgátur. Nú getur afi lok-
ið við bókina um pabba sem við
náðum ekki að ljúka við að lesa
saman eða pabbi bara sagt honum
sögurnar sjálfur og jafnvel fleiri til.
Elsku amma mín! Ég veit að
missir þinn er mikill. Reyndu nú að
setja sjálfa þig í forgang til til-
breytingar. Hugsaðu jafn vel um
sjálfa þig og þú hugsaðir um afa.
Það hlýtur líka að vera huggun
harmi gegn að geta séð í kringum
þig ávexti ástar ykkar afa í dætr-
um ykkar, barnabörnum og barna-
barnabörnum. Guð gefi þér og okk-
ur öllum styrk á þessum erfiðu
stundum. Minningin um yndislegan
og góðan afa mun lifa í hjarta mér
um ókomin ár.
Sonardóttirin,
Íris Wigelund.
Mig langar að kveðja þig elsku
afi minn hér með nokkrum orðum
þar sem ég hef ekki tök á að fylgja
þér seinasta spottann í dag.
Ég er svo þakklát fyrir þau
skipti sem þú tókst þér tíma og
sagðir mér sögur af þér og ömmu.
Ég er svo þakklát fyrir að hafa
deilt með þér 12. apríl öll okkar ár
saman. Ég er svo þakklát fyrir að
hafa átt svona frábæran og góðan
afa. Ég er einstaklega þakklát fyrir
hversu mikið þú elskaðir ömmu,
því án ykkar tveggja væri enginn
af okkur hérna. Ég mun aldrei
gleyma þér, þú ert alls staðar, í
hjarta mínu, í Sandgerði, í hverri
klarínettnótu og í hverri ljúffengri
brauðsúpuskeið. Þú varst ekki bara
afi minn, þú varst og munt ávallt
vera vinur minn. Ég elska þig.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem)
Auður Elísabet Jóhannsdóttir.
Elsku afi minn,
mamma man eftir því þegar ég
var nýfædd og þú hélst á mér og
þú óskaðir þess að þú gætir séð
mig betur. Nú getur þú séð mig
hvenær sem er. Mér fannst alltaf
svo gaman að koma í heimsókn til
ykkar og þegar ég var enn yngri
kallaði ég nafn þitt um leið og við
nálguðumst húsið ykkar ömmu. Ég
elskaði að koma í heimsókn til KK
afa sem ég var svo hænd að og
Erlu ömmu og leika mér með dót-
ið. Mér finnst svolítið skrýtið að
koma í heimsókn til ömmu núna og
þú situr ekki í stólnum þínum að
hlusta á hljóðbækur eða Dean
Martin. Mamma er búin að segja
mér að nú lúllir þú hjá Guði og að
þegar ég verði stærri þá skilji ég
þetta betur. Takk fyrir allar stund-
irnar okkar saman og takk fyrir að
vera alltaf svona góður við mig. Við
mamma skulum passa upp á ömmu
fyrir þig og ég ætla að byggja fullt
af kubbahúsum fyrir þig elsku afi
minn. Ég veit að þú og Pétur afi
vakið yfir mér og passið vel upp á
mig. Þín afastelpa,
Linda Wigelund.
Öðlingurinn Kristján Kristjáns-
son, vinur minn og velgjörðarmað-
ur, hefur lokið jarðvist sinni. Hann
fæddist í Syðstakoti við Sandgerði
og ólst þar upp hjá Þorbjörgu
ömmu sinni við gott atlæti.
Snemma kom tónlistaráhuginn í
ljós og eftir heimkomu frá námi við
Juilliard-tónlistarskólann í New
York stofnaði hann KK-sextettinn
sem hann stjórnaði af mikilli fag-
mennsku til ársins 1961, er hann
hætti öllum afskiptum af tónlist.
Kristján kvæntist móðursystur
minni, Erlu Wigelund, árið 1949.
Þau göntuðust oft með þá sögu að
þegar móðir mín var að koma und-
irritaðri í heiminn kvöldið sem
slagurinn mikli á Austurvelli átti
sér stað vorið 1949 hafi þau verið
að leggja drög að eigin fjölskyldu.
Allavega fæddist Bobba frumburð-
ur þeirra níu mánuðum síðar og ól-
umst við síðan upp nánast sem
systur, enda hefur heimili Krist-
jáns og Erlu frænku frá fyrstu tíð
verið mitt annað heimili.
Margar ljúfar og skemmtilegar
minningar fara í gegnum hugann
þegar ég hugsa til Kristjáns. Þá er
Erla alltaf nærri, því þau voru eitt.
Kristján var mikið prúðmenni, afar
yfirvegaður og næmur maður með
gott skopskyn. Hann hafði einstak-
lega hlýja og yndislega nærveru.
Erla kryddaði svo tilveruna með
hressileik sínum og krafti og gam-
ansögur og húmorinn aldrei langt
undan til að gera lífið skemmtilegt.
Þau voru ákaflega samhent hjón í
lífi og starfi. Þau stofnuðu Verðlist-
ann og ferðuðust fyrstu árin vítt og
breitt um landið í sölumennsku og
hafa rekið verslunina í yfir 40 ár.
Kristján sneri sér síðar að sínu
áhugamáli, fluguhnýtingum, og
stofnaði fyrirtækið Litlu fluguna,
þar sem hann seldi veiðimönnum,
vinum sínum, efni til að egna fyrir
þann silfraða. Hann skapaði þar
vettvang fyrir laxveiðimenn til að
bera saman bækur sínar og und-
irbúa næsta veiðitímabil. Þar var
hann í essinu sínu. Kristján var
ástríðufullur laxveiðimaður og
veiðiferðirnar voru hans líf og yndi.
Þau Bobba dóttir hans voru veiði-
félagar til margra ára ásamt Erlu
sem veiddi mikið áður fyrr. Við
hjónin fórum í margar veiðiferðir
með Kristjáni og Erlu. Kristján
veiddi eingöngu á flugu en þegar
veður hentaði ekki til fluguveiða
sagði hann gjarnan við Erlu að
hennar tími væri kominn. Fór hún
þá með sína maðkastöng og sjaldan
brást að hún kom klyfjuð til baka.
Þetta voru góðar stundir.
Þegar hann missti sjónina og gat
ekki lengur hnýtt flugur, lesið eða
leyst krossgátur hlustaði hann á
hljóðbækur marga tíma á dag. Var
hann mjög vel „lesinn“ og bæk-
urnar fjölbreytilegar. Í veikindum
sínum hélt Kristján reisn og æðru-
leysi sem alltaf fyrr og gaf af hlýju
sinni til síðasta dags. Hann dvaldi
á heimili sínu til loka þar sem Erla
annaðist hann á aðdáunarverðan
hátt.
Að leiðarlokum er mér efst í
huga þakklæti fyrir góða samfylgd
og mikla umhyggju í minn garð.
Minningin um góðan dreng mun
fylgja mér og mínu fólki um ókom-
in ár.
Hrefna Wigelund
Steinþórsdóttir.
Ég átti því láni að fagna að spila
í 16 manna hljómsveit undir stjórn
Kristjáns Kristjánssonar eða KK
eins og hann var oftast kallaður.
Kristján vissi nákvæmlega hvað
hann vildi og hvernig hann átti að
ná því fram. Þetta voru skemmti-
legir tímar. „Við skulum aðeins
fara yfir þetta aftur“ átti hann til
að segja. Þá vissum við að eitthvað
var öðruvísi en hann vildi hafa það,
en hann ræddi það ekkert mikið.
Ég á margar skemmtilegar og
góðar minningar um samskipti
okkar Kristjáns.
Eitt skiptið hringdi hann til mín,
var ósköp hæverskur og sagði:
„Heyrðu Mummi, þú ættir kannski
að kíkja á nóturnar að þessu lagi
sem við vorum að æfa.“ Þetta var
nú öll gagnrýnin.
Eitt skipti fórum við Jón Sig-
Kristján Kristjánsson
30 FIMMTUDAGUR 12. JÚNÍ 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Þá ertu farinn elsku KK.
Sárt þín við munum sakna
með þessu ljóði vil ég mig tjá.
Af þessum draumi við munum
ekki vakna.
Andlit þitt og minningar eru brennd
í minni mitt
börn og veiðin áttu hjartað þitt.
Í veiðiferðunum þú varst ávallt
léttur í lund,
nú er víst komið að kveðjustund.
Valgerður Erla Árnadóttir.
HINSTA KVEÐJA
✝
Bróðir okkar og vinur,
HRAFNKELL EGILSSON,
Brún
við Írafoss,
lést á Landspítala háskólasjúkrahúsi föstudaginn
16. maí.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins
látna.
Ólafía Egilsdóttir, Jóhann Gunnar Friðjónsson,
Soffía Egilsdóttir, Gunnar Jakob Haraldsson,
Karla Sigurjónsdóttir, Sölvi Magnússon.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
afi og langafi,
HJÁLMAR JÓN HJÁLMARSSON,
Háteigi,
Húsavík,
lést á Heilbrigðisstofnun Þingeyinga mánudaginn
9. júní.
Útför hans fer fram frá Húsavíkurkirkju
mánudaginn 16. júní kl. 14.00.
Sólveig Pétursdóttir,
börn, tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir og amma,
ANTONÍA MARGRÉT BJÖRNSDÓTTIR,
Gyðufelli 10,
Reykjavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Sundabúð, Vopnafirði,
þriðjudaginn 10. júní.
Útför hennar fer fram frá Seljakirkju föstudaginn
20. júní kl. 15.00.
Jóhann Þór Einarsson,
Herdís Jakobsdóttir,
Aðalheiður Birna Einarsdóttir,
Hermann Ingólfsson
og barnabörn.
✝
Yndislegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
BJÖRN GUÐMUNDSSON,
Andrésbrunni 8,
Reykjavík,
sem varð bráðkvaddur sunnudaginn 8. júní,
verður jarðsunginn frá Grafarvogskirkju
föstudaginn 13. júní kl. 13.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Kristín Guðmundsdóttir,
Anna Björg Björnsdóttir, Jón Haukur Björnsson,
Berglind Björnsdóttir, Ólafur Einarsson,
Bryndís Björnsdóttir, Charles DuBeck,
Guðmundur Björnsson, Inga Birna Barkardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.