Vísir - 24.12.1947, Síða 19

JÓLABLAÐ VlSIS
19
rekið um hann. En of mikið
af öllu má þó gera. Nú ætl-
um við i land og tökum liafn-
sögumann fyrir utan Út-
skála. Skipið er þá í örugg-
um höndum og við getum
nesti og annað nauðsynlegl.
Einar reyndist ágætlega ög
eg undraðist það að liann
skyldi kunna ensku. Það
varð því mál okkar á fcrða-
laginu, því að Einar kunni
skemmt okkur við að líla mjög lítið i norsku og
kringum okkur og skoða! dönsku. Við riðum meðfram
Faxaflóa, eyjar og sker, ánni 3 klst. samfleylh Lands-
höfða, hæðir, fjallshlíðar og lagið varð smám saman eyðk
bjarta snæviþakta tinda, í legra og ógreiðfærara en
þessu dýrðlega landi forn-! jafnframt varð svalara í
sagnanna.
Með Ásgeiri
Sigurðssyni.
Eg
mun ekki gleyma
lofti. Nálægt miðnætti kom-
um við auga á skýli ldætt
hárujárni og' benti Einar
okkur á að þarna ættum Við
að búa yfir helgina. Áður en
við næðum þangað urðum
óttast var um 80 menn frá
Hull óg Grimsby, Færeyjum
og íslandi. Ferðin var liræði-
leg, en vel þess virði að á
hana sé minnzt. Stjórnar-
deild landbúnaðar- og fiski-
mála tilkynnti okkur hinar
slæmu fréttir og lýsti kvíða
þeim sem gagntekið hafði
fjölskyldur fiskimannanna
frá Grimsby og Hull. Eg var
þá með „HarebeH“ í Bou-
logne. Mér var þegar Ijóst að
strax þyrfti að senda skip
norður á hóginn til þess að
leita og eg sendi þegar
„Godetiu“ af stað í l'örina.
. ____ Eg lét og samstundis fara að
Reykjðvík. Þar var mikil vjg að riða niður í klettagil kynda undir kötlunum á
stailsemi og fjörug verzlun. Gg okkur svall hlóðið í æð- • „Hal*ébeli“ og ákvað að fara
Hjallar og búðir voru fullar ani er vjg sáum ána ólga og'líka, þó að eg liefði ekkert
af timhri, kolum, liski og byllasl við fætur okkar. Sam- j ineðferðis nema léttan eiii-
fcrðamenn mínir voru Des-1 kennisbúning og þunn ytri
pard og Pope, annar liðsfoit-
ingi frá „HarebeH“, og vin-
ur minn, læknirinn Arthur
Cheatlé, sem var þarna i
alls konar vörum. Mér munu
lika ávallt verða minnisj
stæðir hestarnir lillu, trausK
ir og þolinmóðir, sem fluttir
voru út fyrrum til þess að
vinna i kolanámunum. Eg
kynntist líka hestununi er eg
tvar á ferð upp með Þverá í
Borgarfirði.
Ásgeir Sigurðsson, konsúll,
kom því til vegar, að við fór-
um upp i Borgaríjörð til lax-
vciða. Við koinum á bónda-
bæ. Bóndinn þar bauð okkur
velkomna og þar fengum við
liina ágætustu máltíð, ís-
lenzka. Við stiguin svo á bak
hestum hans og riðum lil
fjalla. Við inættum marg-
sinnis hestum í lest, sumir
voru klyfjaðir allskonar
varningi en aðrir háru hagga
boði mínu. Auk þess höfð-
um við tekið með okkur mat-
svein frá „HárcbeH“. Hann
átti það erindi í lónið að
sjóða fyrir oklíur laxinn, ef
yið veiddum eitthvað, auk
þess liafði liann verið knapi
og gat því setið hest.
Fyrsta máltíð
í ábyggðum.
Þegar við komum í skýl-
ið, tóku þeir Einar og mat-
sveinninn upp prímus og
kyeiktu á honum, og við
borðuðum okkar fyrstu mál-
föt. Menn minir liöfðu haft
jóla-fri og farangur minn, er
eg hafði á ferðinni, var hér
uin bil allur i Portland, én
þar voru aðalstöðvarnar. Eg
hirti saml litið um það þó
að kuldi væri í vændum, eg
liefi alltaf þolað kuldá vel,
en að því kom þó, að eg
varð að fa-ra í einkennis-
húning u-tan yfir hin þunnu
ytri föt sem eg liafði með-
ferðis, cn i mínum augum
var það aðeins spaugilegt.
Leitað upp
tslandi.
að
Nú kom það að góðu haldi
að liafa lreimsótf mörg íönd
og að eiga vmi víða. Eg síih-'
ið eilt og stundain féll snjór-
inn i stórúin flýksum. Þegar
við nálguðumst ísland var
stormur með rokum og hylj-
um, sjór var þungur og is-
kalt, og loks komum við á
Seyðisfjörð -— þár var veðr-
ið svo vont að bæði skipin
„llarebell“ og „Godetia“
hrakti til sjávar og höfðu
þau þó hæði tvö akkeri úti
og vélina í gangi. Slik voða-
veður verða minnisstæð!
Okkur tókst þó að fá kol
á Seyðisfirði svo að luegt
væri að halda leitinni áfram.
Úti á sjó ínættum við siða'r
togurum frá Hull og Grims-
hy sem sögðu okkur að þeir
væri orðnir alveg vonlausir
um að leitin mundi bera ár-
angur. Þegar sæmilegt sjó-
veður var fengu fiskimcnn
okkar ágætan afla og áður
en við héldum af stað til
Færeyja og Aberdeen, að
lokinni förinni, var okkur
hoðið á dajisleik i símahús-
inu á Seyðisfirði. Voru það
nokkurir Danir og íslend-
ingar, sem-stóðu fyrir þeirri
skennntun og buðu okkur.
Sex konur voru á dans-
leiknum. Það var kona póst-
meistarans, 14 ára gömul
telpa, ein eldgömul annna,
og auk þess þrjár aðrar.
Dönsk þjónustustúlka var
hjá símstjóranum og eg
stakk upp á henni yrði boð-
iö að vera með. Konurnar
voru þá sjö og ei1 það happa-
tala.
Góð gjöf frá
þeirri dönsku.
Þessi dariska stúlka var
svo lirifin af hugulseminni,
að þegar við buðum góða
nótt, fékk hún mér og skip-
herranum á „Godetia“, livor-
um sinn böggulinrt og' livisl-
aði, að þetta væri rjúpur
sem liún væri búin að til-
reiða sjálf. Við létum í haf
á miðnætti og ekki var vandi
að rata, sjór var dinnnleitur
en fjallshliðarnar snævi
þaklar svo að hvergi sá á
dökkan dík
Himininn varð brátt al-
skýjaður, vindhviður riðu
yfir, loftvogin hraðféll, lægð
var í aðsígi frá íslandi. Þar
hafði stormurinn aðsetur
sitt. Sunnudagurinn rann
upp, liann var dinnnur og
ömurlegur, og veðurhæðin
Öldurnar æddu og
af Iieyi, og konur teymdu * óbyggðum. Meðal ann-|aði fýrirspurnir i allar áttir
lestirnar. Ögrynni var af
rjúpu og spóa, einngi liöfð-
um við séð mikið af æðar-
fugli.
Við fórum um svipmikið
land og komum loks að
Norðtungu. Þar var tekið á
móti okkur af manni um
fimmtugt. Hann var alúðleg-
ur í viðmóti, virðulegur og
blátt áfram og er svo um
marga menn sem við höfum
kynnzt á íslandi. Farangur
okkar var borinn af vagnin-
um, okkur var boðið inn og
þar beið okkar fyrirtaks
máltíð. Undir borðum ræddi
húsbóndinn um það livort
■ ráðlegl væri að við héldum
ars var þar lax, sem við
liöfðum veitt kl. 1 um nótt-
ina. Pope veiddi hann, en
hann er frægur laxveiðimað-
ur. Þetta var einhver bezta
máltið sem eg hefi smakk-
að, og að henni lokinni
breiddum við ábreiður okk-
ar á gólfið, hnakkana liöfð-
um við fyrir kodda og brátt
sofnuðum við sætt við söngl-
andi nið Þverár.
Við undum liið bezta við
veiðarnar í tvo daga — Ein-
ar hafði ekki stöng en var
mjög umhugað um það að
ná laxinum á land og hann
var snillingur í að beita í-
færunni. Á 48 klst. höfðum
við veitt tuttugu laxa og sex
áf jáðir í að komast í væna SÍlunSa- Islenld laX"
inn cr sjaldan yfir 20 pund
og.okkar lax var 9 pund að
meðalþunga.
Á þriðjá degi Urðum við
brotnuðu, og skullu yfir litlu
skípin okkar „Harebell“ og
„Godetia“, sem stundum litu
út eins og sker i háifföllnum
sjó. Vindur var á eftir eða
hlið og löngu fyrir miðjan
dag var svo komið, að skip-
unum miðaði mjög lítið. Eg
var eini maðurinn á skipinu
sem fékk heita máltíð, þvi
að varla var vært i „kabyss-
unni“. Þjónninn minn var
írskur og ágætur á sjó og i
svaðilförum. Honum tókst
að matreiða lianda mér
rjúpuna og Iiana varð eg að
naga, því að hnifur og gaff-
all og önnur tæki sem notuð
eru við siðað borðliald, urðu
áfram ferðinni. En við vor-
um svo
laxveiðarnar, að við vildum
lieldur hálda áfram fer,ð-
inni en að gista. Það var há-
sumar og dagljóst um nætur,
var því sá kostur tekinn að ^ara a
brott og
okkur
leggja upp að nýju.
Fylgdarmaðurinn
hét Einar.
Meðreiðarsveinh var okk-
ui fenginn og leiðsögnmað-
nr. Það var unglingspiltur
á að gizka 15 ára að aldri og
diét Einar. Hann varð vinsæll
af öllum þegar í stað. Hann
hafði mikinn áhuga á lax-
veiðum, var árvakur og dug-
andi leiðsögumaður. Fylgdi
hann okkur bráðlega yfir
næsta vað á ánni. Við höfð-
•um nokkura klyfjaliesta,
sem báru ábreiður okkar,
þótti það miður. Nú lá leiðin
aftur til Norðtungu. Á ferð
okkar niður með ánni fórum
við margsinnis af baki —
eða hverl sinn sem við sá-
um hyl, scm okkur þótti lík-
legur. Við höfðum að lokunv
meðferðis lax sem nægði i
máltíð handa allri áhöfninni
á „IiarebelÚ — cn áhöfnin
var 140 manns. —
Naesta íslands-
f erð.
Næsla för min til íslands
var í lijálparleiðangri. Ægi-
legt óveður liafði geisað og
og fékk skjót svör, veður
fregnir og aðrar nauðsynleg-
ar leiðbeiningar og okkur
var ráðlagt að leita í boga
fyrir norðan Hjaltland og
Færeyjar og upp. að austur-
strönd íslands. Það var
merkileg ferð en sorgleg og
árangurslaus. Þegar við
komum aftur, skrifaði Hud-
son ofursti, forstjóri Hudson
Bros. í Hull, okkur bréf, og'
meðal annars voru þar þessi
orð:
„Hugsanlegt er, að þessir
vesalings menn liafi farizt
um það bil er þið lög'ðuð af
slað, en það mun þó alltaf
vera huggun fyrir ekkjur og
börn fiskimannanna að vita
það, að skipin ykkar fóru
alla leið norður fyrir lieim-
skautsbaug til þess að leita,
og að allt sem i mannlegu
valdi stóð, var gert til þess
að reyna að bjarga þeim.“
Eg hefi miklar mætur á
fiskimönnum í norðurliöf-
um og mig gildir einu, hvorl
Jie'ir eru frá föðurlandi minu
eða hinum klettóttu og
klakabundnu norðíægu
löndum, þar sem litlu varð-
bátarnir okkar voru svo oft
á sveimi úti fyrir.
Vöðáveður
í Seyðisfirði.
Það var í janúar og dag-
arnir voru svo stuttir, að
tæpast var hægt að kalla þá
daga. Stundum snjóaði lit-
PAPPAUMBÚÐIR
Skúlagötu 59 (hús Ræsis)
Sími 1132
Framleiðum alls konar pappaumbúðir
fyrir iðju og iðnað, t. d. fyrir:
Skóverksmiöjur
Efnagerðir
Smjörlíkisgerðir
Sælgætisverksmiöjur
Sauma'Stofur
Klæðskera
Bakara
Snyrtivörur o. fl. o. fl.
Smekklegar ambúðir
er bezíi seíjarinno