Vísir - 24.12.1947, Blaðsíða 21

JÖLABLAÐ VlSIS
21

Heilalfnt cq Uttara kjal.
Vatn og vín greint
sundur.
Vatni og vini er blandað
saman í glasi. Til þess að
skilja það sundur er þráð-
ur vættur i vatni og er ann-
ar endi hans látinn liggja
niður í tómt glas við liliðina.
Sigur þá vatnið yfir í tóma
glasið þar til aðeins er eftir
vínið.
Snjókökkur logar.
I snjókökk er stungið á
við og dreif litlum kamfóru-
stykkjum, þau eru hvít og
sést þvi ekki annað, en að
allur kökkurinn' sé úr snjó.
Nú er kveikt á snjónum og
logar hann þá allur.
Salat vex.
Blandað er saman tveim-
ur hlutum af garðmold,
þurri, og óslöktu kalki og
þetta látið í skál og sáð í
xþað salatfræi, sem legið
hefir um stund í vínanda
eða sterku brennivini. Sið-
an er moldin í skálinni
vökvuð og fer þá fræið að
spira og lítil salatgrös koma
upp úr moldinni eftir hér
um hil hálfa klukkustund.
Egg í stútmjóm
ílösku.
. .?ggið er fyrst látið liggja
nokkra daga i sterku ediki
eða edikssýru og verður
skurnið þá mjúkt. Er egg-
inu þá velt á sléttu borði
þar til það er orðið nógu
langt og mjótt til þess að
komast ofan í fl.skuna. Þetta
er gert með gætni og vatni
síðan helt í flöskuna og
skipt um eftir nokkurn
tíma, þvæst þá edikið úr
skurninu og eggið fær sína
upphaflegu lögun.
Brennigler úr ís.'
ísstykki er tálgað kúpt
eins og brennigler og liefir
það þá sömu verkun. Má
bræða með því snjó og ís
án þess að það bráðni sjálft.
' - v * • &'
. / .'
Egg soðið í hendinni.
Lítið gat er sett á eggið
og náð þar út dálitlu af livít-
unni. og brennivín sett i
staðinn. Þá er smurt fyrir
opið með vaxi og sér þá eng-
■inn mismíði á egginu. Egg-
inu er svo haldið í liendi sér
um stund og soðnar það þá
Jog~má horða það á efikv •
Lifandi tíeyiingur.
Lifandi tíeyringur.
í litið vínglas, sem er vítt
að ofan en mjótt í botninn,
er látinn tíeyringur og
tveggja krónu peningur hafð
nr fyrir lolc á glasinu, en
hann á að falla dálitið niður
í glasið. Nú er að álta tieyr-
inginn fljúga upp úr glas-
inu án þess að við sé komið.
Það verður á þann einfalda
lxátt, að blásið er snöggt á
rönd tvíkrónunnar, rís þá
peningurinn á rönd, en loft-
straumurinn fer niður í glas-
ið og feykir tíeyringnum
ujjp úr hinu megin og tví-
krónan fellur aftur niður i
samt lag. Þetta getur orðið
með svo skjótri svipan, að
ekki verður auga á fest og
skilur áhorfandi ekki livern-
ig tíeyringurinn liefir farið
upp úr glasinu.
að til að liann fær auðan
reit. Sjöundi reiturinn lieit-
ir gjáin. Á sá, er liann lirepp-
ir, (i henni lendir) að gjalda
hverjum meðleikanda eina
haun.
Lóðrétt — lárétt
A A F
F 1 1
R R R
ShntL
Gjáin
(T eningaleikur).
Þessi mynd er rituð á borð
með krít. Hver leikandi hef-
ir ákveðna tölu kaffibauna,
glerbrota eða einhvers ann-
ars, til þess að leika með.
Einnig eru hafðir tveir ten-
ingar og kasta leikendur
þeim til skiptis (hver á eft-
ir öðrum). Samtala augn-
2
3 4 5
6 -7- B
9 !.□ n
12 ■
anna á þeim hliðum tening-
ann, sem upp koma, sýnir
reitinn er leikandinn hefir
hlotnast. Ef reiturinn er auð-
ur á leikandinn að raða á
hann jafnmörgum baunum
eins og tölustafurinn ákveð-
ur. n séu baunir á reitnum
á hann þær og lieldur áfram
-að-kasta teningunum þang-
Raða stöfunum svo að
fram komi bvort, sem lesið
er lárétt eða lóðrétt (niður):
1. skip
bein.
0
0
0
0
0
0
Takið sex núll frá svo að
eftir verði 4 núll í hverri af
þremur bæði lóðréttum og
láréttum röðum.
Talnagáta
Tölunum á að raða þann-
ig, að samtala þeirra verði
24, livort sem þær eru lagð-
ar saman lóðrétt, lárétt eða
i skáhorn.
ar.
Ákafur áhangandi lniefa-
leikaíþróttarinnar liorfði á
keppni. Honum hefir víst
þótt leikurinn daufur, því
allt í einu steig hann á fæt-
ur og hrópaði: — Þvi slærðu
hann ekki, hugleysinginn
þinn, þú sem hefir meðvind!
♦ ♦ ♦
í fyrrasumar þegar eg var
á ferðalagi um Bandarikin
vildi svo til, að eg átti er-
dndi við bónda nokkurn í
Kansas. Bóndi þessi var ó-
kvæntur og var hann að
mjólka kúna sína, er. eg
kom. — „Eg verð strax bú-|sina fékk hann mörS sam
Að aflokinni linefaleika-
keppni i Boston steig eirin
af áhorfendum upp í „liring-
inn“ eftir að uppálialds-
hnefaleikakappi hans hafði
verið sleginn niður, tók
sigurvegarann fangbrögðum
og fleygði honum út úr
hringnum. — Sigurvegarinn
hafnaði á þriðja bekk.
♦ ♦ ♦
— Við konur tölum of
mikið, — þó segjum við ekki
helminginn af því, sem við
vitum. — Lady Astor. . .
♦ ♦ ♦
Þegar leikarinn Otis
Skinner missti eiginkonu
karlnxannsnafn, 3. mjólka kúna. Þegar lionum
Núllin fannst nóg komið í fötuna, bi’á liann spenanum á nxunn sér og slokaði drjúgum.
0 0 0 0 „Jæja þá,“ sagði lxann stundu síðar, „xxú er kvöld-
0 0 0 0 maturinn étinn, kýrin mjólk-
0 0 0 0 uð og diskui’inn þveginn.
0 0 0 0 Og livað get eg gei’t fyrir
0 0 0 0 yður?“
0 0 0 0
4 5 6
7 B 9
1 □ 11 12
1.
2.
3.
Léttara hjal
Til hvers eru vindlar
reyktir?
Hvað kosta 5 aura bollur
þegar hveitipundið kost-
ar 14 aura?
Hvað áttu að gera þeg-
ar þú dettur?
Myndagáta
inn,“ sagði bóndinn.
hryggðarbréf, m. a. frá Al-
Svo liélt hann áfram að 'exan(ler W oolcotl. Skinner
Otis, sannarlega ert þú
lukkunnar panfílb! í um 40
ár hefir þú lifað himnesku
lífi með konunni, sem þú
varst kvæntur. En hvað eg-
öfunda þig. — A. Woolcott.“
♦ ♦ ♦
Á kaffibúsi nokkru, sem
þekkt er fyrir silalega þjón-
ustu, sat ungur maður dpg
nokkurn og gerði ítrekaðar
tilraunir til þess að vekja
áthygli þj ónustustúlkunn ar
♦ ♦ ♦
Þetta var fyrir norðan.
Það var fremur kalt í veðri
og útlit fyrir rigningu. Mað-
ur nokkur í Þingeyjarsýslu
*fór að heiman frá sér til!a sér. Er hann liafði beðið
þess að hitta nágranna sinn. \ um hríð, stóð hann á fætur
Hann hitti konu hans fyrir | °g gekk út, en kom aftur að
djrrum. 'tíu mínútum liðnum og sett-
.Jivaða cyjar cru Jielta ?
— Kalt í dag, sagði hann.
— Já, sagði konan.
— Eg lield liann sé að
gera rigningu.
— Já.
— Er Jón heima?
— Já, hann er heima.
— Má eg tala við liann?
— Nei.
— Nú, en til þess koiu e’g
hingað.
— Þrátt fyrir það getur þú
ekki talað við liann. Hann
er dauður. —
— Dauður?
— Já.
— Dó liann skyndilega?
— Já, skyndilega. ^
— Mjög skyndilega?. .
— Já, mjög skyndilégá.
ist þá niður við sama borð
og liann liafði selið áður og
brosti í kampinn.
Rétt á eftir var liurðinni
á kaffihúsinu hrundið upp
og simskeylasendill kom
hlaupandi inn, gekk rak-
leiðis til þjónustustúlkunn-
ár og rétti henni símskeyti.
Stúlkan reif upp skeytið Og
las það, tók siðan kaffibolla
og setti á bakka og afhcnti
sendlinum, sem greiddi fyr-
ir kaffið. Síðan fór sendill-
inn með kaffið að borðinri,
sem ungi maðurinn sat vlð
og afhenti lionum.
♦ ♦ ♦
— Minntist hann nokkuð’á verk?
Af hverju er þetta mál-
bláa málningakrús, áður en
það, að ég ætti bjá lionum
hann dó?
ÍS A'
♦ ♦ ♦
— Heimsfriðinum.
— Það get eg ómögulcgp.
séð.
— Það er ekki nema von,
því það fer nú ekki mikið
fyrir honum heldur.
• .
♦ ♦ ♦
<b
Hún: Þú hlýtur að liafa
Hin umhyggjusama móðir
hafði haldið umvöndunar-
fyrirlestur fyrir ungum syni
sínum og brýndi fyrir hon-
um, að við værum hér á ,**.*.., . , ,
daðrað við einhverja stelpu
jorðinni hl þess að hjalpai ^ , ,
i meðan eg var í burtu.
oðrum. — Drengurmn horfði i TT . . , ,
! Hann: Af hverju segir þu
íbygginn a moður sma og '
spurði: — En mamma. til v TI', Tr , * i *
/ Hun: Vegna þess, að það
hvers eru þa hinxr?
—..♦♦♦.-----
er farinn allur viðvanings-
.„J.btagur- af-þér, -- ----