Vísir - 21.12.1957, Qupperneq 12

12
JÓLABLAÐ VfSIS
♦
*
*
¥
Pcket
fíljril'
CABAUlERQS
„Nunez, ég sver við alla heil-
aga...
„Ég gef ekki fimmeyring fyrir
alla yðar svardaga. Esto bast-
ara! Það, sem við erum að tala
um, er viðgerðin á stiganum.
Þér hafið látið setja aukafjöl á
eina tröppuna, er það ekki rétt,
Don Zayas?“
„Alveg rétt, senor. Ekta eikar-
borð á fimmtu tröppuna."
„Já, einmitt, á íimmtu tröpp-
una og þessvegna er sú trappa
svolitlu þykkari en allar hinar
og sá sem kemur upp stigan,
varar sig ekki á þessu og dett-
Lesandinn þyrftifyrir alla muni
að kynnast Café Almancares við
Plaza de Arms. Þetta makalausa
kaffihús er á fyrstu hæð. Tré-
stigi liggur þangað upp. Við
stigaendann er einskonar stúka.
Þar stendur kringlótt borð og
má þaðan sjá niður stigann. Já,
það er nú einmitt lóðið.
Allt í einu fóru öldurnar að
risa nokkuð hátt þarna hjá herr-
unum við kringlótta borðið.
Blóðhitinn sagði til sín og nú
kváðu við hróp og köll: Þú
svikahrappurinn þinn —t 'þittj
lyktandi svín við ættum að
taka hann og tjarga á honum
skallann velta hor.um upp úr
fiðri og önnur ástarorð.
Ef þetta hefði skeð inni í
klúbbherberginu hefði Pablo
Zayas, eigandi veitingahússins, í
mesta lagi yppt öxlum —- en
hérna, á stigapallinum — fyrir
allra augum — nei, þetta gekk
ekki!
Pablo Zayas greip til skamrn-
byssunnar og þaut fram á or-
ustuvöilinn. „Ég verð að biðja
ykkur, Caballeros ...“ ,
„Okkur er alveg sama úm
þvaðrið í yður. Við krefjumst
þess, að þér hendið þessum svik-
ara, honum Crespo, á dyr. Þér
eigið ekki að liða slika dóna i
yðar virðulegu liúsum, Senor
Zayas!“
„.... þenna óþverra'"
„.... þenna svikara!
„Hvað er um að vera, Caball-
eros? Haldið þið að ég sé al-
gjörlega skilningslaus?"
„Já, en Crespo skilur okkur
mætavel, er það ekki kvikinclið
þitt? Eða ætlar þú kannske að
þræta, hestaþjófurinn þinn, að
það hafi verið þú, sem settif
skiltið í stigann?“
Veitingamaðurinn ní.ði sér
nú i stól og settist inður við
borðið.
„Þér verðið að aísaka. Caball-
eros, en við komumst ekki til
botns í málinu nieð þessú lagi.
Ég skil nefnilega ekki eitt ein-
asta orð aí öllu þessu. Viljíð
þér nú ekki lofa honum Senor
Nunez að tala eitt andartak?"
„Með, ánægju", hrópaði foringi
hinna háværu. „Takið þér nú
eítir! Fyiir tveim vikum létuð
þér gera við knæpuna, Don
Zayas?“
„Já, auðvitað, og það kostaði
mig þrjú þúsund co!on!“
„Nei, látið þér mig ekki deyja
úr hlátri! Látið mig bara fá
mismuninn, sem þér Ijúgið um!“
ur.“
„Ö!, herra, það er gott að þér
bendið mér á þetta. Ég læt undir
eins laga þetta, ég læt hefla af
því..
„Fábjáni! Það verður ekkert
heflað! — það verður ekkert
lagað! Þá getum \nð ekki lengur
veðjað — þá verðum við að
hætta....“
„Veðja um hvað?“
„Madre de dios! Eruð þér al-
gjörlega skilnin'gslaus? Til hvers
haldið þér að við sitjúm liérna
i þessum hænsnastiga? Auð-
vitað í; I að \'eðja, veðja um það,
hvort nyf gestur, sem kemur
upp stigann döttúr um tröppu-
skra'ttann' coa ekki. Og nú höf-
um við kom'.m að þvi, að þessi
Mestize Crespo, sem hefur alltaf
lagt á móti okkur, hefur sett
áðvörunarskilti fyrir neðan
tröppuna, svo að menn gæti sín
að cletta ekivi um hana. Skiljið
þér nú ailt svínaríið?"
Gestgjafinn stóð upp og
hneigði sig. „Absolutamente! Og
nú greiðið þér mér 60 eskúdos
i spilagjald. Haldið þið kannske
að þið spilið poker hér í minum
húsum endurgjaldslaust, eða
hvað?“
Ht kaHdritum'^
F.inar [’iú'ðafson Thorlacíiis,
var prcstur i Otradal frá 1795—
lt\’5. Mann \ ar liróðir Olafs ridd-
,ara og kauþmanns á Biidudal.
Séra' Kinar varð að haúia prost-
sknp sökuin hlindu. Hafðj liann
unað liag sínmn vci í Otraiial og
óskaði |->ess að ckki þyrfli iiann
aö fara [uiðan lífandi. Tók nú
við prcstssetrinu séra Jón Sig-
ui-ðsson, er kallaður var hinn
svarti. Scra Einar fór nú þess á
leit við séi’a Jón, að hann fcpgi
a,ð vei;a þar í húsunum það scm
eftir væri ævinnar, sem várla
myndi verða langt úr þessu, svo
að hann þyrfti ekki að flýtjast
burt frá Otradal, en það vildi
séra Jón með engu móti leyfa.
Sárnaði séra Einari það mjög
og sagði:
„það vildi ég, að ég hefði get-.
að farið jafnviljugur frá Otra-
dal og þú munt fara, en þvi er
nú ekki að fara.“
Einar tók þetta svo naii'ri scr,
að mælt er, að tár hafi rúnriið
niður kinnar hans, er ]>eir slitú
talinn.
Sóra Einar flut.tist síðari að
Fossi, er þá var eign Otradals- ,
kirkju, og var hatin fluttur
sjóleiðis. þegar lagt var frá
landi i Otradal, liaö tiíj,nn flutii-
ingsmennina að láta sig vita áð-
ur en bærinn í Otradal hyrfi, því
að sjálfui' var hann blindur orð-
inn, og liétu þeir því. Skömniu
'síðar sögðu þeif að nú væri bær-
inn í Otradal á leið að hverfa,
Stóð þá prestur upp og sagði:
„þess vil ég biðja, að prestar
í Otradal verði aldrei langvinn-
ir þar hér eftir, en að bændur
mcgi þar vel þrífast.“
Skamma lnið var séra Einar
á Fossi, því að liann dó tveimur
árum síðar, 62 ára gamall áriö
1827.
Margir töldu, að ummæli séra
'Eiriars liefðu orðið að áhrínis-
orðum. Séra Jón Sigurðsson, er
tók við af séra Einari, festi eklíi
yndi í Otradal eftir drukknun1
Sigurðar, sonar síns, og fluttisf,
liurt til Ðýrafjarðar eftir 7 ára
dvöl í Otradal. Á 66 ára timabili
eða. frá 1825—1891 hafa tíu prest-
ar þjónað Otradalsprestakalli.
það virðist því svo, sem scra
Jón Áraason, er tók við árið
1891, hafi sprengt álögin, því að
liami'var 15 ár í Otradal, en þá'
var prestssetrið flutt að Bíldu-
dal, er hin nýja kirkja var byggð.
þar. En alls var séra Jón prest-
ur í sókninni 37 ár, og má það
langur prestsskapartími kallasf.
Um bæridur í Otradal er þa.ð að
segja, að þeir hafa flestir búið
góðu búi.
Lbs. 3135, ito, hdr. I. N. '<
r-
úsgdgn
sem.
ávallt
uppfylla
kröfur
tímans
GOLFTEPPI,
LAMPAR allskouar,
F I i\r ASKI II IÍR1STALL
^JJriólián 3
jan ^Jicjcjeiráóon
LAUGAVEGI 13 - REYKJAVIK
SÍMI 13B79- 17172
MYIVDIRXAR
prentast
bezt
ef
myndamótin
eru
frá
rentmyndir h.f
j 1 - Sími 14003
___» L.