Morgunblaðið - 15.12.1929, Blaðsíða 26

26

M ORG l' N BL AÐI F>
LIBBY’S - mjólk
Fæst í flestum verslunum borgarinnar.
Stofu
Forstofu
Svefnherburgis
Baðherbergis
Spedar
Speglar við allra hæfi.
Meira úrval en nokkru sinni áður.
Ludvig Storr,
Laugaveg 15.
Suðusúkkulaði
® Atsúhka aði
Haramellur
Cacao
er óviðjafnanlegt að gæðum
Lítið í gluggana
Skóbúðin við
Óðinstorg.
Lítið í gluggana
í dag!
Jólagjafir í miklu og ódýru úrvali.
KR. KRA6H.
Bankastræti 4.
Karlmsuinaskór
borgarinnar fjölbreyttast nrval
Skóbúð Reykjavlknr, Aðalstr. 8
Lltið I glnggana
Ör fteyfc! ufknrtf'fno.
(Brauð og mjólk). Jeg kam hjer
um morguninn inn til Vigfúsar
skpara, til þess að fá hann til þess
að gera við morgunskóna mína.
Jeg nota nefnilega hvert tækifæri
sem gefst, til þess að hitta Vig-
fús. Því auk þess sem hann er skó-
ari, þá er hann líka einskonar brot
af heimspekingi, eftir því sem
hann sjálfur segir.
„Fílósófí það er mitt fag“, sagði
Vigfús einu sinni við mig, „fyrir
utan handiðnina.“
. Við sátum einn sunnudagsmorg-
un í sumar uppi á bekknum austan
við Skólavörðuna og spjölluðum.
Hann var þá að segja mjer um
sambandið á milli skósmíðanna og
sálarfræðinnar. Skórnir fá nefni-
lega einsfeonar sál, sagði hann, við
það að vera á fótunum á fólki..
Je;g get þekt fólkið, með því að
handleika skóna þess, eftir því
hvernig það getigur á skónum,
hvernig það fer með þá, hvemig
það slítur þeim. Þegar maður einu
sinni fer að veita því eftirtekt og
umgengst á annað borð mikið af
skótaui, þá er hægt að sjá af því,
hvort eigendurnir eru örlátir e'ða
nísldr, ljettlyndir eða þundlyndir,
drumbar eða ásthneigðir. Já, það
er hægt að sjá margt, ef maður
á annað borð athugar skósólana.
Jeg hefi t. d. komist að mðrgu um'
dagana með því að gæta að því,
livenær fólk, sem kemur með skóna
sína til mín, er ástfangið. Það eg
svo greinilega hægt að sjá það á
skónum. Kona, sem býr í næsta
húsi við mig, hefir komið með
skóna sína til mín, í 27 ár. Hún
kom til mín í fyrradag með lakk-
skó. Jeg sá strax, að hún var einn
ganginn enn bálskotin upp fyrir
bæði eyru. „Einu sinni enn“, sagði
jcg, rjett si-sona. „Ó, guð, hann
er svo sætur“, sagði hún um leið
og hún vatt sjer út úr dyrunum.
Hún ve'it, að skórnir tala sínu máli.
En svo jeg víki að heimsókn
minni um daginn. Finst yður Jón
Baldvinsson vera sniðugur? sagði
Vigfús. Það finst mjer ekki. Og
jeg htefi spurt Jakobxnu mína að
því, og henni finst það ekki held-
ur.
Hún rauk nefnilega inn í Al-
þýðuhrauðgerð þarna um daginn
og ætlaðr að kaupa ódýra mjólk.
En fyrirgefið. Ódýra mjólkin var
þá engin til. Engin. Snuð. Plat.
Búin. Jón íiafði gert sjerstakan
samning við FlóameUn um það, að
þeir Seldu sjer 50. Jítra á dag, —
hvorki meira nje minna! Og nú
blossaði náungans kærleikinn npp
í Jóni, og umhyggjan fyrir alþýð-
unni og alt þetta, sem Hagaldur
svo fagurlega talar um. Áhættan
var nefnilega ekki svo sjerlega
mikil fyrir Jón, því hann hafði
samkv. samningi ekki nema þessa
50 lítra til að se'lja. En í sumar,
þegar Jón fjekk mör;g hundruð
lítra á dag austan úr sveitum, og
gat eflaust fengið meira, ef hann
vildi, þá frjettist ekkert um verð-
lækkun í Alþýðubrauðgerðinni. —
Þá svaf mannkærleikinn í Jóni, al-
veg cins og vant er.
Því hvernig e'r það ekki með
brauðin. Einhverntíma í upphafi
aldanna var Alþýðuhrauðgerðin
stofnuð, til þess að lækka brauð-
verðið í bænum og framleiða ódýr
■

HnsgaysiataM,
Billáhraiðnr,
GÉífrenningar.
Regnfrakkar,
kvenna og karla.
Matrósaiöt,
Evenljólar.
ull og silki.

VeharMápnr með tækifæris?erði.
lon BjOrnsson i Go.
Hafnfirðingar og aðrir hafa gott
af því að líta í gluggana hjá
Jóni Mathiesen,
í dag og oftar.
ÞaS besta er aldrei of gott.
\m
Skínandí fallegar jólagjafir !
Sjónaukar, Loftvogir, Mælirar Teikniáhöld,
Reiknistokkar, Stækkunargler, Vasahnifar
og m. fl.
KOMIÐ í
Bankastræti 4 hjá
F- A. THIELE
andspænis Stjórnarráðinu
brauð. Það er langt síðan þetta
var. Síðan hafa bakarar bæjarins
grætt laglegan skilding, og átt
fremur auðvelt með það, vegna
þess að prísarnir á brauðum hafa
verið jjeim fremur hagstæðir; prís-
arnir, se'm Jón í Alþýðubrauðgerð-
inni hefir ákveðið. Bakarar hafa
grætt í skjóli Jórns; eða á alþýðu-
hurgeisa-máli: þeir hafa pínt og
mergsogið almenning, í náinni og
blíðri samvinnu við brauðgerðar-
Jón, svo að segja undir handleiðslu
hans. Þvi hvernig í dauðanum átti
aumingja Jón að framleiða ódýr
brauð, þegar brauðgerðin varð að
bera kostnað við kosningasmalanir,
sendiferðir Björns Blöndals og
annara slíkra, re'ita í blöðin og
sitthvað eina.
Þegar Alþýðubrauðgerðin var
stofnuð, láðist að setja þau ein-
kunnarorð yfir alt saman, að —
maðurinn lifir ekki á einu saman
hrauði, til þess að minna viðskifta-
mennina á, að í hvert sinn sem
keypt er kvart-rúgbrauð þar, þá
er lagður lítill skerfur í skamm-
irnar og róginn, og alt það mold-
viðri, sem sósíalistarnir lifa á að
dreifa um landið.
En þegar Jón rumskar í þessari
svikamylln sinni og berst um
í nafni náungans kærleika, þá ætti
hann að vakna betur. Því 50 lítr-
ar á dag af ódýrri mjólk, hrökkva
skamt handa höfuðstaðarhúum,
þegar ekki fæst meira.
Hún Jakobína mín var að segja,
að þessir 50 lítrar á dag hefðu
kannske átt að vera bara handa
meðlimum Alþýðuflokksins, og þá
hefði þetta ef til vill verið nóg.
Og Jakobína hefir alvefg rjett
fyrir sjer í því, að eftir því sem
síjórnarbitlingar sósíalistabrodd-
anna verða fleiri og feitari, eftir
því fækkar liðinu sem fylgir þeim,
því það er alveg eins og Ögmund-
ur „skreðari“ sagði hjer um dag-
inn, að það er rjett e'ins og stjóm-
arbitlingarnir og feitu stöðurnar
jeti mannkærleikann og „umhyggj-
una fyrir alþýðunni" innan úr al-
þýðuforingjunum.
Fp.
/ ■