Morgunblaðið - 21.11.1956, Blaðsíða 16

1«
MORCVNBLAÐIÐ
Miðvikudagur 21. nóv. 1956
LOUIS COCHRAN:
SONUR HAMANS
Framhaldssagan 81
væri að tala um, ef hún hefði
sent svar. Og auk þess, hefði ég
nú týnt miðanum á leiðinni, þá
hefði ég ekki vitað um hvað ég
átti að spyrja hana“.
„Jæja þá, haltu áfram". Lije
starði þunbrýndur fram fyrir sig,
er þeir nálguðust forugan akveg-
inn til Delta City. „Hvað gerði
hún þá?“
„Ekkert. Gamli apinn tók við
miðanum og þegar hann kom
ekki aftur, bankaði ég aftur á
dyrnar og þá kom hann enn
fram og gaut augunum til mín,
eins og hann væri hræddur um
að ég myndi bita sig og ég spurði:
— Afhentirðu ungfrúnni miðann?
og hann svaraði: — Já, Og þá
segi ég: — Og hvert er svo svar
hennar? Og hann segir: — Það er
ekkert svar. Og þá varð ég alveg
ofsareiður, vegna þess að ég hélt
að hann væri að leika eitthvað á
mig, og ég sagði: — Gamla fíflið
þitt, hverju svaraði hún? Og
hann sagði: — Það er ekkert
svar. Og þá segi ég: — Áttu við
það að hún hafi sagt, að það væri
ekkert svar? Og hann sagði: —
Já, herra minn. Hún sagði, að
það væri ekkert svar“.
„Og'þú, hvað gerðhr þú þá?“
„Gamli, svarti þrjóturinn
skellti hurðinni í iás rétt fyrir
framan nefið á mér og ég gat
ekkert gert. Ég lagði bara af stað
aftur hingað og hérna er ég nú
kominn aftur við svo búið. En
eitt vildi ég gjarnan fá að vita.
Hann þagnaði og greip þéttfast
í handlegginn á Lije:
„Hvað átti hún við með þessu?
Eða heldurðu kannske að gamli
*sninn hafiverið að ljúga að mér?
Hún var skildug að svctra, er það
ekki? Svara einhverju? Og hvað
meinti hún þá með því að segja:
— Það er ekkert svar?“
UTVARPIÐ
Miðvikudagor 21. nóvember.
Fastir liðir eins og venjulega.
12,50—14,00 Við vinnuna: Tón-
leikar af plötum. — 18,30 Bridge-
þáttur (Eirikur Baldvinsson). —
18,45 Fiskimál: Pétur Sigurðsson
forstjóri landhelgisgæzlunnar tal
ar um notkun flugvéla við lánd-
helgisgæzlu. — 19,00 Óperulög. —
19.10 Þingfréttir. — Tónleikar. —
20,30 Daglegt mál (Grímur Helga
son kand mag.). — 20,35 Lestur
fornrita: Grettis saga; II. (Einar
Ól. Sveinsson prófessor. — 21,00
„Brúðkaupsferðin". — Sveinn Ás-
geirsson hagfræðingur sér um
þáttinn. — 22,00 Fréttir og veð-
urfregnir. — Kvæði kvöldsins. —
22.10 Upplestur: „Brúðkaupslag-
ið“, smásaga eftir Selmu Lager-
löf (Haraldur Björnsson leikari).
— 22,30 Létt lög (plötur). —
23.10 Dagskrárlok.
Eimmtuclagur 22. nóvember:
Fastir liðir eins og venjulega.
12,50—14,00 „Á frívaktinni“, sjó-
mannaþáttur (Guðrún Erlends-
dóttir). 18,30 Framburðarkennsla
í dönsku, ensku og esperantó. —
19,00 Harmonikulög. 19,10 Þing-
fréttir. — Tónleikar. 20,30 Frá-
sögn Gamla Testamentisins; fjórði
hluti (Þórir Þórðarson dósent).
20,55 Úr óperum: Italskir lista-
menn flytja (plötur). 21,30 Ut-
varpssagan: „Gerpla“ eftir Hall-
dór Kiljan Laxness; IV. (Höfund
ur les). 22,00 Fréttir og veður-
fregnir. — Kvæði kvöldsins. 22,10
Erindi: Frá Egyptalandi (Ragn-
heiður Hafstein). 22,45 Sinfónísk-
ir tónleikar (plötur). — 23,15
Dagskrárlok.
. t:'
Lije sneri andlitinu undan og
var þakklátur myrkrinu, sem
huldi svip þess. Hann hló —
hlátri sem hljómaði ónotalega í
dauðakyrrð síðkvöldsins.
„Hvernig ætti ég að vita það?“
spurði hann önuglega. „Hvernig
getur nokkur skilið kvenfólkið?
Ekkert svar. Fjandinn sjálfur.
Hún gaf það svar, sem ég var
hræddur um að hún myndi gefa.
Þess vegna sendi ég þig. Ég hélt
að þú hefðir e. t. v. betra lag á
henni en ég sjálfur".
„Ég hef auðvitað gott lag á
blessuðu kvenfólkinu“, viður-
kenndi Spike mjög hæversklega,
„en ég fékk ekkert tækifæri til
þess að tala við hana. Það voru
nú öll vandræðin. Mér datt helzt
í hug að leita uppi Martin gamla
sjálfan, en svo hélt ég að það
myndi ekki þýða neitt heldur.
Þess vegna kom ég aftur beint
hingað“.
„Já, það var alveg rétt hjá
þér“. Lije gekk yfir á hina brún
vegarins. „Og ég ætla líka hvor-
ugt þeirra að ónáða hér eftir. -—
Maður hefur hvort sem er ekk-
ert nema áhyggjur og erfiðleika
af afskiptum sínum af kvenfólki.
En ég var bara dálítið ruddaleg-
ur í tali við hana og þess vegna
datt mér í hug. ... “
„Það sem þú ættir að gera“,
greip Spike fram í fyrir honum,
mjög alvarlegur í bragði, „er að
láta svona reigingslegar hofróður
algerlega afskiptalausar. Þær eru
til einskis nýtar og geta ekkert
gert nema setið eins og einhverj-
ir gagnslausir skrautgripir. Ég
vil stúlku, sem getur elskað mig
og jafnframt tekið í lurginn á
mér. — Og hún verður líka að
kunna að vinna. Nú, þegar öllu
er á botninn hvolft, þá er hér
alls staðar nóg af stúlkum, sem
myndu vilja.... “
„Jæja, hérna skilja víst leiðir
okkar“, sagði Lije stuttur í
spuna. sagði mömmu að ég
myndi koma heim í kvöldmatinn.
Hún sagðist ætla að hafa kanínu-
kjöt á borðum og þetta er stytzta
leiðin heim“.
Svo leit hann til lofts um leið
og regnið tók allt í einu að steyp-
ast í stríðum straumum til jarð-
ar. „Auk þess er byrjað að rigna,
svo að við gerum bezt í því að
flýta okkur heím. Sjáumst aftur
á morgun“.
Án þess að bíða eftir svari
sneri hann sér frá samferða-
manninum og lagði af stað hröð-
um skrefum þvert yfir engið, en
eftir stóð hinn málugi Spike og
horfði á eftir honum með sam-
bland af undrun og glettni í
svipnum.
„Konur eru undarlegar og sér-
vitrar“, tautaði hann möglandi
við sjálfan sig. „En ef hún heldur
að ég muni fara að ganga á eftir
sér, þá verður hún algerlega fyrir
vonbrigðum".
Næsta morgun, hálfri klukku-
stund eftir sólarupprás, var Lije
aftur kominn til vinnu sinnar,
ákveðinn á svip og með einbeitt-
an ásetning í augum. Hann hafði
gert allt til þess að jafna deilu-
málin við Elizabeth Fortenberry,
en hann ætlaði sér aldrei að láta
neinn kvenmann hafa sig að leik-
soppi. Kannske einhvern tíma,
þegar þau hittust tvö ein.... En
hann neitaði algerlega að hugsa
um það, hvað kynna að gerast
við þann hugsanlega viðburð og
hamaðist við að mála, eins og
hann væri að berjast á móti óvel-
komnum hugsunum og jafnvel
tímanum sjálfum.
Stúlka, sem kyssti hann eina
mínútuna og barðist við hann
aðra mínútuna, myndi ekki verða
sú eiginkona, sem hann kærði sig
um — hún yrði aldrei ástrík
eiginkona, undirgefin manni sín-
um, auðmjúk og eftirlát. En ef
hún eignaðist mann, sem myndi
stjórna henni með harðri hendi,
og elska hana og veita henni lík-
amlega hirtingu, þegar hún þarfn
aðist þess. ...
Hann rétti úr sér og laut svo
aftur niður yfir litla, ómálaða
blettinn af gólfinu, sem eftir var,
rétt innan við dyrnar. Nú var því
sem nær allt gólfið málað, þakið
með hreinni, brúnni málningu,
sem myndi verða nudduð af og
skafin á fáum mánuðum af sí-
felldu trampi og traðki fóta —
hvítra fóta, brúnna fóta, svartra
fóta — dragandi, drattandi, hrað-
stígra fóta. Hann glotti kulda-
lega og þurrlega, þegar hann
hugsaði um alla þá fætur, sem
myndu spilla og eyða nýju, brúnu
málningunni hans, en óðara var
hann aftur farinn að hugsa um
annað og hann reyndi að brynja
sig gegn allri viðkvæmni og ó-
kaTlmannlegri tilfinningasemi..
Það skipti hann ekki neinu máli,
sagði hann við sjálfan sig, hvort
hann sá Elizabeth Fortenberry
aftur eða ekki. Hann gat vel lifað
án hennar. Hann hafði lifað án
hennar í tuttugu ár.... En ef þau
hittust einhvern tíma tvö ein....
Hann var svo niðursokkinn í
þessar hugsanir sínar, að hann
heyrði ekki til Martins Forten-
berrys, þegar hann kom og stað-
næmdist fyrir framan hann með
viðurkenningu í svipnum.
„Halló, Lije“, kallaði hann loks
og þegar Lije leit undrandi upp
frá verki sínu, veifaði hann til
hans hendinni í vingjarnlegu
kveðjuskyni. „Þú virðist vera
mjög áhugasamur með að Ijúka
þessu sem allra fyrst“, sagði hann
því næst. „Ég ætlaðist ekki til
Þýzkir
gólflampar
og
vegglampar
Mjög smekklegir og
sérlega ódýrir
Jfekla.
Austnrstræti 14 — sími 1687
Vetrarkápur
Fallegt úrval — Hagkvæmt verð
MARKAÐURINN
Laugavegi 100
NýkomiB
Rúmfeppi og
baðherbergissetf
GARDÍNUBÚÐIN
Laugaveg 18

MARKÚS Eftir Ed Dodd
One afternoon, after
A TOUSH DAV ON THE
PORTAGES, IT FALLS FONVILLg'S
TURN TO DO THE
COOKING FOR THE GANS
AS THE DAYS PASS,
PONVILLE WORKS HARD TO
LEARN MORE AÐOUT THE OUT-
pOORS, FOR HIS GREATEST
AMBlTlON IS TO BE ASKED
ID JOIN THÉ 'BACICPATEDV
1) Dagamir líða og Finnur
lærir með hverjum þeirra meira
um lífið í skóginum. Stærstu á-
hugamál hans er að að verða
gildur meðlimur I félagi barkar-
ætanna.
2) Kvöld eitt eftir erfiðan dag
fellur það í hlut Finns að mat-
reiða fýrir hópian.
3) — Heyrðu Finnur, hvað
ætlarðu að vera lengi að þessu.
— Eg er að deyja úr hungri.
— Farðu að koma með matinn,
Finnur.