Morgunblaðið - 31.12.1957, Blaðsíða 11

Þriðjudagur 31. des. 1957
MORGUNBLAÐIÐ
11
Gunnar Hlíðar, símstgóri
Minningamrb
SÍMINN kallar! — skyldan kall-
ar! Það var morguninn fyrir Þor-
láksmessu — sunnudagsmorgun.
Símastúlkan í Borgarnesi sezt við
símaborðið kl. 10 þegar af-
greiðslutíminn hefst. Skjótt verð
ur hún þess vör, að talsímalínan
til Vesturlands er biluð. Þetta
tilkynnir hún strax símstjóranum
Gunnari Hlíðar, sem býr í hús-
inu. Eftir annaríkt þjónustu-
starf daginn áður hafði hann um
kvöldið ásamt konu sinni unnið
að undirbúningi jólanna fyrir
börnin sín, sem nú áttu að fá í
fyrsta sinn að halda jól í nýju
íbúðinni í nýja símahúsinu. Það
var mikil tilhlökkun, því allt
fram að þessu höfðu þau orðið að
búa við lítinn og lélegan húsa-
kost, þangað til nú fyrir 3 mán-
uðum að smíði nýja símahúss-
ins var lokið.
Strax og bilunartilkynningin
nær eyra símstjórans, gengur
hann að símanum, gerir nokkrar
skyndimælingar og skundar síð-
an af stað í bíl ásamt bílstjóra
með aðgerðarefni og aðgerðar
tæki. Bilunarstaðurinn reynist
skammt í burtu, — en stundu
síðar er hann borinn sem bleikur
nár heim í nýju íbúðina til eigin
konunnar og barnahópsins. Með-
an á aðgerðinni stóð, hafði hann
fallið úr símastaurnum og beðið
bana. Köld örlög!
Gunnar Hlíðar var 43 ára, fædd
ur 20. maí 1914 á Akureyri, einn
af 5 börnum þeirra Sigurðar E.
Hlíðar, yfirdýralæknis og alþing-
ismanns og konu hans, Guðrúnar
Finnbogason. Hann lauk stúd-
entsprófi við Menntaskólann á
Akureyri vorið 1936. Varð cand.
phil. og stundaði læknisnám
nokkur ár við Háskóla íslands.
Var við dýralækningar með föð-
ur sínum og gegndi þeim störfum
í fjarveru hans á Alþingi. Var
settur dýralæknir á Akureyri 1.
febrúar 1943 til 1. maí s. á.
Gjörðist bóndi og símstjóri á
Krossum á Árskógsströnd 1943
1944. Ráðinn heilbrigðisfulltrúi
og dýralæknir í Vestmannaeyj
um 1. okt. 1944 og gengdi þeim
störfum til 1952, en þá var hann
skipaður símstjóri og póstaf-
greiðslumaður í Borgarnesi. Með
an Gunnar var við menntaskóla-
nám (1930—1936), starfaði hann
á sumrin við símlagningar o,
símaaðgerðir með hinum góð-
kunna símaverkstjóra Magnúsi
Oddsyni.
Árið 1942 kvæntist Gunnar
Ingunni Sigurjónsdóttur (Sigur-
jón og Jóhann skáld Sigurjóns-
son voru systkinasynir) hjúkrun
arkonu, uppeldisdóttur sæmdar-
mannsins Þorsteins Jónssonar, er
lengi var síma- og póstafgreiðslu
maður á Dalvík, og konu hans
Ingibjargar Baldvinsdóttur frá
Böggversstöðum. Þau Gunnar og
Ingunn eiga 5 dætur, 7 til 15 ára.
Gunnar var maður stór og
glæsilega vaxinn og drengur
ágætur, eins og hann átti kyn til.
Starf sitt rækti hann með fram
úrskarandi samvizkusemi og
lipurð, enda var hann hvers
manns hugljúfi. Nutu þessir
kostir hans sín sérstaklega í starf
inu við póst og síma. Skylduræk-
inn var hann fram í dauðann,
eins og síðustu viðbrögð hans
bera skýrastan vott, um. Við hlið
slcyldustarfanna gengdi Gunnar
einnig ýmsum trúnaðarstörfum
f Vestmannaeyjum kenndi hann
nokkuð við gagnfræðaskólann
þar, og í Borgarnesi var hann
Barnaverndarnefnd og formaður
Barnaskólanefndar.
í gær var hann til moldar bor
inn hér í Reykjavík.
Hér hefir þjóðin misst mætan
dreng. Stofnunin, sem hann starf
aði í, og starfsmenn hennar sjá
með trega á bak góðum samstarfs
manni og flekklausum félaga
Eiginkonan og börnin, foreldrarn
ir og bræðurnir, eru þungum
harmi lostin og eiga örðugt að
átta sig á þessu reiðarslagi ör
laganna. Öllum oss mætti þó til
huggunar verða, að: „aldrei er
svo svart yfir sogarranni, að
eigi geti birt fyrir eilífa trú“.
G. J. H.
Spoinaður í ríkisiekstrinum
FYRIR nokkru var lagt fram
á Alþingi stjórnarfrumvarp
um ráðstafanir til að draga
úr kostnaði við rekstur ríkis-
ins.
í frumvarpinu segir að enga
nýja ríkisstofnun megi setja
á fót nema með lögum. Þá er
gert ráð fyrir að fela sérstök-
um trúnaðarmönnum „aðhald
og eftirlit“ varðandi ríkis-
reksturinn. Þessir trúnaðar-
menn skulu vera ráðuneytis
stjórinn í fjármálaráðuneyt
inu, einn maður tilnefndur af
fjárveitinganefnd Alþingis til
eins árs í senn og einn maður
tilnefndur af ríkisstjórninni í
heild til jafnlangs tíma.
Verkefni trúnaðarmanna
Verkefni þessara trúnaðar-
manna skulu vera þessi:
1) Þeir skulu gera tillögur
um hagfelldari vinnubrögð í ríkis
stofnunum til að spara manna-
hald og annan rekstrarkostnað.
2) Þeir skulu gera tillögur,
áður en ríkisstarfsmönnum er
fjölgað eða ráðið í stöður, sem
losna. Þetta gildir ekki um stöð-
ur, sem ákveðnar eru með lög-
um, né um faglærða iðnaðar
menn og verkamenn, sem laun
taka samkvæmt sérstökum kjara
samningum.
3) Þeir, skulu gera tillögur
um starfsmannafjölda nýrra rík
isstofnana.
4) Þeir skulu gera tillögur
áður en ríkisstofnun eykur við
húsnæði sitt, kaupii bifreið eða
gerir aðrar ráðstafanir, sem veru
lega auka rekstrarkostnaðinn.
Hlusfað á útvarp
Starfshættir trúnaðarmannanna
Um starfshætti þessara trúnað
armanna segir svo í lagafrum
varpinu:
„Nú kemur fram ósk um fjölg-
un starfsmanna við ríkisstofnun
eða ráðningu í lausa stöðu, og
skal þá hlutaðeigandi ráðuneyti
senda beiðnina til trúnaðarmanna
.... Er skipun, ráðning eða setn-
ing í stöðuna ógild þar til tillög-
ur þeirra hafa borizt. Tillaga
skal gerð eigi síðar en hálfum
mánuði eftir að erindi barst,
nema hlutaðeigandi ráðherra
samþykki lengri frest. Telji ráð-
herra eigi fært að fara að tillög-
unum, er hann eigi við þær bund
inn, en skal þá senda fjárveit-
inganefnd Alþingis rökstudda
greinargerð".
Þá er í frumvarpinu ákvæði
um skyldu ráðuneyta og stofnana
til að láta trúnaðarmönnum í té
allar nauðsynlegar upplýsingar.
SÉRA Gunnar Arnason flutti síð-
asta erindi sitt um átrúnað
þriggja íslenzkra höfuðskálda,
eins og hann birtist í ljóðum
leirra. Var það um Grím Thom-
sen. Eins og hin fyrri tvö erindi,
um Bjarna Thorarensen og Jónas
Hallgrímsson, var þetta síðasta
vandað að frágangi og fróðlegt.
Þessi þrjú erindi eru með því
bezta sem útvarpið hefur haft að
bjóða nú í haust. Grímur Thom-
sen var einhver mesti vitmaður
er uppi var á öldinni sem leið og
oft sagður ekki við eina fjölina
felldur. Trú hans á Guð, alföður,
virðist hafa verið ákveðin og
bjargföst. Hann trúði og á Jesúm
Krist, en ekki er alveg augljóst
af kvæðum Gríms, hvernig þeirri
trú hefur verið háttað. Ef til vill
hefur hann trúað á endurlausn-
ina fyrir fórnardauða Krists í
anda Hallgríms Péturssonar. En
eins og kunnugt er gaf Grímur
Thomsen út (fyrir Bókmenntafé-
lagið) kvæði Hallgríms, þar á
meðal Passíusálmana. Ég get
varla ímyndað mér, að nokkur
sæmilega greindur maður, sem
kynnist Passíusálmunum vel, geti
komizt hjá því að hrífast af
andagift og einlægni þessa stór
brotna verks. Er ekki vafi á því
að slikur gáfumaður er Grímur
var hafi orðið gagntekinn af
hinni miklu trúarvissu og spexi
Hallgríms er hann komst í svo
náin kynni við. En hann hef-
ur auðvitað þekkt og kunnað
sálmana frá bernsku, eins og öll
gáfuð börn þeirrar tíðar. —
Þökk sé séra Gunnari Árnasyni
fyrir þessi þrjú ágætu erindi.
ooOoo
SUNNUDAGSÞÁTTURINN 21.
desember — þeirra Páls Berg-
þórssonar og Gests Þorgrímssori-
ar — var vel við eigandi í byrjun
jóla. Þátturinn er nefndur Um
helgina og hefur verið nokkuð
misjafn að gildi, en ætíð flutt
eitthvað athyglisvert. Nú er dag
farið að lengja og eru það mikil
og góð tíðindi norður hér. Átti
vel við að ljósið og koma þess
væri gert að umtalsefni þennan
sunnudag. Yar. smekklega og
fagurlega frá þættinum gengið.
Þar heyrði ég nefnt félag sem
náin kynni við. En hann hef-
aldrei heyrt það félag nefnt fyrr,
en það var stofnað árið 1954 og
vill efla og fegra ljóstækni á öll-
um sviðum. Virðist félagið vera
eitt þeirra er að gagni gætu kom-
ið, en það verður ekki sagt um
öll félög er nú spretta upp á
þessari miklu félága-öld.
ooOoo
SVO komu jólin. Útvarpið flutti
afar mikið af kirkjumúsik að
venju. Mér fannst af bera organ-
leikur dr. Páls Isólfssonar og
fylltist fögnuðu af því að þjóð
vor á slíkan snilling. Þarf ekki
að fara um það fleiri orðum,
nema hvað ég vil hvetja menn til
að láta ekki hjá líða að hlusta
á Pál, er hann lætur til sin
heyra, því að ekki er líklegt að
menn eigi kost á að hlusta á slík-
an listamann, íslenzkan, um lang-
an aldur, í orgelspili. Hann hefur
þetta eitthvað, sem ekki verður
með orðum tjáð, alveg sérstakt,
listina af Guðs náð.
ooOoo
ANNARS var jólaútvarp svipað
og venjulega. Messur margar og
vafaluast ágætar. Ég hlustaði á
tvær ræður, báðar ágætar. Aftur
á móti fór þáttur Ævars Kvarans
fram hjá mér, en hann var á jóla-
dag, 25. des. Held ég að fáir hafi
hlustað það kvöld, margir eru þa
við annan gleðskap og veizluhöld.
Bókmenntakynning stúdenta
frá 150 ára afmæli skáldsins var
vafalaust ágæt, bæði erindi dr.
Einars prófessors Ólafs Sveins-
sonar, svo og upplestrarnir. Eg
hafði heyrt þetta áður og hlust
aði ekki nú. En alveg var sjálf-
sagt að útvarpa þessum þætti,’
bæði til minningar um hið ágæta
skáld, sem allir íslendingar elska
og virða, og svo af því að hér var
óvenjulega snjöll og vel sam-
in ræða og vandaður upplestur
úr ritum skáldsins.
ooOoo
Á LAUGARDAGINN 28. des. var
endurtekið efni. Var það flutt af
Þórði Björnssyni, útdráttur úr
ferðasögu frá miðri 19. öld, er
Ameríkumaður einn, Miles (ég
hygg það sé skrifað svo, fram-
borið Mæls) ritaði. Kvað Þórður
hann muni verið hafa fyrsta
ferðalang frá Bandaríkjunum er
hingað hafi komið. Bar útlending
ur þessi landsmönnum hér mjög
gott orð, dáðist að gestrisni
þeirra og alúðlegri framkomu.
Hann ferðaðist austur fyrir fjai!
og gisti meðal annarra Þórð sýslu
mann, er tók honum afbragðsvel,
svo og tvo presta. Þótti honum
gott að heimsækja þessa embætt-
ismenn og svo aðra Islendinga.
Hér var hann í kirkju hjá séra
bæði í Reykjavík og i sveitum.
Ásmundi, er síðar fór að Breiða-
bólstað. Af 1200 íbúum höfuð-
staðarins voru aðeins 50 í kirkju
og þótti hinum ameríska manni
það lítið. Kennir hann það dönsk-
um kaupmönnum, hér, segir þá
siðspillandi og illa menn, sem
ekkert hugsi um annað en græða
fé af landsmönnum, drekka Og
drabba og spila fjárhættuspil. —
Þáttur þessi fór fram hjá mér er
Þórður Björnsson flutti hann 6.
des. og var mér ánægja að fá að
heyra hann nú.
ooOoo
ÓSKAR Halldórsson, kennari,
lauk við lestur hinnar ágætu
sögu Nonna, Ævintýri úr eyjum.
Það var 18. lestur og vona ég að
börn og unglingar, já, einnig fuli-
orðið fólk, hafi nlustað á lestur
þessarar sögu. Bókin er snilldar-
verk og öllum hollt á hann að
hlýða. Lestur Óskars ágætur,
sömuleiðis þýðing Freysteins
Gunnarssonar, skólastjóra. Sjálf-
sagt hafa margir, ungir og gaml-
ir, lesið bókina, en það er nú svo,
að mjög oft er gagn og gaman að
hlusta á það sem maður hefur
lesið, sé vel með efnið farið.
Laugardagsleikritið 28. des.,
jólaleikrit útvarpsins, hét Jóla-
þyrnar og bergflétta, eftir Winy-
ard Browne. Leikstjóri, þýðandi
og aðalleikari var Þorsteinn Ö.
Stephensen. Aðrir leikendur úr
fremsta flokki leikara. — Leikrit
þetta er að mörgu leyti athyglis-
vert og að flestu leyti vel með
farið. Að vísu er margt öðru vísi
um jólasiði í Englandi, þar sem
þetta gerist, en hér, t. d. bíó á
jólakvöldið o. s. frv. Lýst er fórn-
fýsi ungrar prestsdóttur og
margs konar fólk með margs
konar skaplyndi kemur fram í
leikritinu. Leiðinlegastur er unn-
usti prestsdótturinnar, hann virð-
ist mjög heimskur maður, en er
þó ekki, að því er virðist, viljandi
gert hjá höfundi. Hinn óviðfeldni
hlátur, er hann rekur upp er
hann fréttir í leikslok, að allt
muni fara að óskum, er óþolandi.
Annaðhvort höfundi eða leik-
stjóra að kenna. Annars er, sem
sagt, margt gott í þessu leikriti,
rétt og vel athugað og flestir
leikendur fara vel með hlutverk-
in. —
Þorsteinn Jónsson.
Manecure
Tek að mér handsnyrtingu,
manecure. Pöntunum veitt
móttaka frá kl. 10—2 í síma
10368. —
Ragna Grönvold
Brávallagötu 10.
HILMAR FOSS
lögg. ikjalaþýð. & dónit.
Ilafnarstræti 11. — Sími 14824.