Morgunblaðið - 15.06.1958, Blaðsíða 15

MORCUNBLAÐIÐ
Sunnurlagur 15. ]'ún' 1958
FRÁ S. U.S.
• RITSTJÓRAR: ÓLAFUR B. THORS OG SIGMUNDUR BÖÐVARSSON
ur því varla neitað, að við höf-
um sitthvað að athuga við stórf
hennar". Ekki stenclur samt á
afsökunum þess, því að „þeir,
sem mestar vonir eru bundnar
við, hafa flest tækifæri til að
valda vonbrigðum“. Lika er það
afsökun, að við ýmsum erfiðleik-
um var að búast, „þegar Fram-
sóknarflokkurinti, sem einn allra
flokka hefur aldrei lagt stund á
lýðskrum, tók að sér forystu í
stjórn með Alþýðuflokknum og
Alþýðubandalagi".
Síðan lýsir lögfræðingurinn
samstarfsflokkum Framsóknar-
manna í ríkisstjörn og teiur það
eðli málsins samkvæmt hafa fall-
ið í hlut Framsóknarflokksins að
bera klæði á vopnin. Síðan segir
hann:
„Og það éitt að tekizt hefur að
fá Alþýðubandalagið tii að taka
upp ábyrga stjórnmálastefnu, er
eitt út af fyrir sig mikið þrek-
virki, þegar sú stefna er borin
saman við kröíupólitík forvera
þess“.
Gaman væri að fá að heyra, í
hverju þessi ábyrga stjórnmála-
stefna Alþýðubandalagsins er
fólgin. Ef til vill í æsiskrifum
um landheigismáhð? Eða þv., að
tefja afgreiðslu rrumvarpsins um
úifiutningssjóð. sem frægt er orð
ið? Spyr sá, sem exki veit.
Þar með er algreidd myndun
stjórnarinnar og starfsaðstæður,
og efnahagsmsJin næst á tíag-
skrá. Fyrst kemur lögfræðingur-
inn með nokkrar bollaieggingar
um það, að bjargráð stjórnarinn-
Frh. á bls. 16.
Haraldur Teitsson:
Snæfellsnesför um hvítasunnu
Og þetta er mynd af meirihluta þátttakenda í ferðinni.
Ljósm.. H. T.
stvndur hátt í loft upp, langt upp
fyrir klettabrúnirnar.
Á þessum slóðum er uppalinn
skáldið Steingrímur Thorsteins-
son og Sigurður Breiðfjörð bjo á
Grímsstöðum, sem þarna eru
nærri. Þegar hann fór af jörðinm
er sagt að hann hafi ort eftirfar-
andi vísu:
Fjórum sinnum lét ég ijá
leiðar þúfur rota.
Aldrei komi af þeim strá
eiganda til nota.
Til Stykkishólms )á leiðin næst
Þangað komum við um 6 leytið.
Þá voru tvær lúðrasveitir að spila
fyrir bæjarbúa, það var Lúðra-
sveit Keflavíkur og Lúðrasveit
I Keflavíkur. Léku þær þarna sam
an og tókst ijómandi vel.
Við gengum auðvitað á Helga-
fell, þann þjóðfræga stað. Fjallið
helga, sem enginn mátti óveginn
líta. Og á leiðinni upp mælti
enginn orð, né leit til baka (nema
þá kannski undirritaður). Þegar
upp var komið, gerðu menn ým-
ist að loka augunum eða hafa þau
opin, en allir óskuðu einhvers.
Margt merkilegt er um Helea-
fell að segja, þótt það verði ekki
gert hér í þetta smn.
Um nóttina gistum við í sumar-
bústað skammt frá Helgafelli.
Var það bústaður Sigurðar
Ágústssonar alþingismanns. sem
hann var svo vingjarnlegur að
Framh. á bls. 16.
„Stjórnaraðstöðuismi44
— brotabrot stálpaðs f'ramsóknarpilts
BrábskemmtHeg ferð með ferðadeild
Heimdallar um síðustu hvitasunnú
OG ferðinni var heitið vestur á
Snæfellsnes, þar sem yzt á nes-
inu er það fjall, sem hvað fegurst
er allra íslenzkra fjalla, Snæfells
jökull. Það var ferðadeild Heim-
dallar, sem efndi til þessarar íerð
ar um sl. hvítasunnuhelgi.
Snæfellsnes og þá sérstaklega
vegna jökulsins er nú orðið einn
vinsælasti staður hér á landi hjá
þeim, sem stunda ferðir Innan-
lands, og þá sérstaklega að fara
þangað um hvítasunnuna. Þykir
mörgum það góð byrjun á sum-
arferðunum að fara þessa þrjá
daga vestur á Snæfellsnes og
ganga á jökulinn, ef veður leyfir.
Að þessu sinni var fremur fátt
ferðamanna, sem lagði ieíð sína
vestur undir jökul og er það'vafa
laust vegna þess hve kalt var í
vikunni fyrir hvítasunnu. Þegar
undirritaður fór með Ferðaféiagi
íslands fyrir þremur árum vest-
ur á Snæfellsnes þá tóku um 180
manns þátt í þeirri ferð og þar
að auki var mikill fjöldi fólks
úr ýmsum félögum og ferðahóp-
um. Má af því nokkuð marka
hve fjölsóttur jökullinn er um
þessa hátíðisdaga.
Snæfellsnes er um margt -ér-
stæðara en aðrir hlutar íslands.
Þar er landið mjög sérkennilegt.
Litir fjallanna eru víðast hvar ó-
viðjafnanlegir, fjöllin margbreyti
leg og hrikaleg. Þar eru víða
lágar heiðar og djúp fjallaskörð,
tíðum hula frá augum nútímans
svo auðsætt verður ínn í foitíð-
ina, til þess tíma, þegar forfeður
okkar, sem námu þetta land.
komu hingað, reistu hér bú og
bjuggu afkomenuum sínum lög.
Um þessa hvítasunpuheigi voru
veðurguðirnir okkur andstæðir
svo að ekki var hægt að ganga
á jökulinn sjálfan. Meira að
segja sá aldrei í hann vegna
grárra þokuskýja, sem lágu niður
undir brúnir fjallanna sunnan
við hann. Við fengum því ekki
séð í heiðskíru hið gamla eldi.iall
með sinn hvíta og tígulega ægis-
hjálm yfir nærliggjandi fjöll.
í>agan segir, að Eggert Ólafsson
hafi fyrstur manna gengið upp
á Snæfellsjökul, og má það vel
vera, en margir hafa gengið hann
síðan, svo margir meira að segja,
að ekkj hafa öllu fleiri gengið
upp á neitt annað fjall hér-
lendis. Sumir hafa farið á jök-
ulinn oftar en einu sinni, en mér
er stórlega til efs að nokkur hafi
farið fleiri ferðir en Ólafsvík-
ingur nokkur, sem nú býr í Kefla
vik, Matti Ásbjarnarson að nafni,
Hann var fyrir mörgum árum
aðstoðarmaður þýzkra veðurtræð
inga, sem komu sér upp veður-
athugunarstöð uppi á jöklinum.
Reistu þeir sér bústað á jöklinum
neðanverðum og gerðu þar merki
legar athuganir um veðurfar og
ioftstrauma. Matti þurfti þann
angurinn settur upp á bílinn og
haldið af stað. Fyrst fóruin við
niður að Arnarstapa, þar sfem við
skoðuðum sævarhamrana, sem
munu vera hinir fegurstu hér i
landi. Hamrar þessir eru 10—12
mannhæðir. Að þessu sinni var
þar ekkert brim, heldur lygn og
sléttur sjór, svo við sáum ekki
hvernig rishá og óbrctin úthafs-
aldan skellur á sorfnum kiettun-
um.Hamrarnir og drangarmr eru
þannig til komnir, að sjórinn hef-
ir brotið uppgamalt hraun þanmg
að víða rísa einstakir drangar
allavega lagaðir, en annars'staðar
eru þröngar og djúpar gjár. Þeg-
ar brim er mikið þarna, sem oft
er í illum veðrum, þá er sagt að
ógleymanlegt sé að sjá hvernig
sjórinn leikur um drangana og
„ og var ekki laust við að
sumir vöknuðu í fæturna“.
Ljósm.: Þorv. Kjartanss.
gjarnar, sem hann ýmist tæmir
í útsoginu, eða yfirfyllir í að-
fallinu, svo hvítur goshverinn
Ferja varð bæði mannskap og farangur yfir vatnið.
Ljósm.: Reynir Þorgrímsson.
er kljúfa fjallgarðinn, sem teyg-
ir sig fram eftir nesinu og endar
á jöklinum; sem svo margir hafa
nefnt fegurstan fjalla.
Snæfellsnes hefur til að bera
fjölbreyttari jarðmyndanir en
önnur nes á iandinu. Þar má finna
allar bergtegundir. sem til eru
annars staðar á landinu og þar
er hægt — ef svo mætti segja —
að lesa á einum stað nær alla
jarðsögu íslands frá örófi a*da
til dagsins í dag.
Þarna hefur fyrr á tímum gos-
ið í mörgum fjöllum og parna
eru víða miklar hraunbreiður.
Hátt í fjallahnúkum má íinna
sævarhellur og skeljar, sem
benda til þess, að einhvern tima
nesið sokkið ísæ. Fjöllin eru mis-
jöfn mjög að aldri, sum úr hörðu
blágrýti en önnur úr linu mó-
bergi.
Og hvert sem litið er, ber fyrir
augu manns sögu þessa lands í
fjölda örnefna. Þar lyftist oft á
tíma, sem hann starfaði hjá þess-
um vísindamönnnum að fara ekki
færri en 50 ferðir upp á jökulinn
og þá venjulega með ýmsar vistir
eða verkfæri eða tæki, oft mjög
þungar byrðar. Matti sagði mér
nokkrar sögur af því, þegar hann
var að rogast með byrðar sínar
upp fjalið að kofanum „gegn
stormi og hríð“.
Þótt svo færi að þessu sinm, að
ekki væri hægt að ganga a jök-
ulinn, gerðum við ýmisiegt .»nn-
að, og allavega fór svo, að allir
töldu sig hafa skemmt ser vei
að ieiðarlokum, — vóru ánægðir
eftir ágæta ferð í dimmviðri.
Við gistum fyrri nóttina í tjöld
um skammt frá Hamraendum.
Um kvöldið fóru flestir í göngu-
ferð upp á Stapafell og var sú
för ánægjuleg mjög.
Morguninn eftir varð á öllu séð
að vonlaust væri að hægt yi ði að
hægt yrði að ganga á jökuiinn.
Voru því tjöld niður tekin, far-
NÝBAKAÐUR lögfræðingur
geystist með brauki og bramli
fram á „Vettvang" Tímaæskunn-
ar í síðustu viku. Hann er ný-
kominn frá prófborðinu eftir
glæsilega frammistöðu, og er
full ástæða til að óska honum til
hamingju með það. Hitt er að
harma, er ungir menn fyllast svo
ofurdrambi eftir góð próf, sem
þessi piltur og þykjast vita skil á
öllum sköpuðum hlutum, en falla
svo á því prófinu. Lögfræðing-
urinn hefur undanfarið hallazt
meir og meir til framsóknar-
mennsku, enda góð ráð dýr, lítil
atvinna fyrir lögfræðinga. en nóg
að bíta og brenna í Framsóknar-
flokknum og SÍS.
Grein sina kallar hann „Þanka
brot um vinstri stjórn". Nafngift-
in er góð, og má segja. að þar
hæfi skel kjafti, þvi að greimn er
öll í brotum. Annars er réttast
að gefa lögfræðingnum sjálfum
orðið, skrif hans hefjast á þessa
leið:
„Þegar núverandi ríkisstjórn
tóK viö vöidum 24. juli 19otí, var
þvi fagnað mjög af alþýðu þessa
lands. Þetta var eins og bjartur
vordagur eftir langan og strang
an íhaldsvetur. Alþýða landsins
hafði nú í fyrsta skipti sýnt þaun
þroska og skilning, að hún verð-
ur að láta minni háttar ágreining
um leiðir að markmiðum víkja
fyrir hinu stóra máli þjóðarinn-
ar, þ. e. að leiða hana út úr þeim
ógöngum í efnahagsmálum, sem
hún komst í eftir að Sjálfstæðis-
flokkurinn hafði komizt lengst í
að framkvæma stefnu sína; eftir
stjórnarmyndunina 1953“.
Til að allir fylgist með, er ör-
uggara að hvílast hér augnablik.
En hver skilur þetta? Eitthvað
er hugsun lögfræðingsins þoku-
kennd. að minnsta kosti er ljóst,
að honum er annað betur gefið
en setja hugsanir sínai skýrt
fram. En gefum honum orðið
aftur, þar sem frá vai horfið:
„Stefna hans (þ. e. Sjálfstæð-
isflokksins) er eins og kunnugt
er, að skapa þeim monnum sem
mesta „vinnu", sem gera pað eitt
að komast með herkjum ur bæl-
inu nægilega timanlega tii að
teija aurana í kassanum eftir að
búið er að ioka verzlunum".
Og hananu. Þá höfum við loks-
ins íengið að vita steinu Sjálf-
stæðisfiokksms. Það var von, að
um hana væri spurt á þingi, hverj
um skyldi koma þessi lausn í nug
nema lögfræðingnum unga?
Eftir þennan inngang dettur
lögfræðingnum í hug að íhuga
árangurinn af nær rveggja ára
starfi stjórnarinnar og bei a sam-
an við vonir sínar, og þá „verð-
i
(