Morgunblaðið - 05.04.1959, Qupperneq 14

Morgunblaðið - 05.04.1959, Qupperneq 14
14 MORCVNM* *n 1 Ð Sunmida<nir 5 aprfl 1959 — Reykjavikurbréf Framh. af bls. 13 ina. Því að það er rétt sem Her- mann segir: „En um leið og verkalýðsdeild Alþýðuflokksins hóf þetta sam- starf, lá það í augum uppi, að verið var að grafa grundvöllinn undan stjórnarsamstarfinu, því ríkisstjórnin hafði verið reist á þeim grundvelli að hafa samstarf og samráð við verkalýðsfélögin í efnahagsmálum". Um Alþýðubandalagsmennina segir Hermann síðan: „Umræður um það, hvernig ætti að ráða fram úr vandanum, hófust síðastliðið haust í ríkis- stjórninni, og kom þá í ljós, að Aiþj' ðubandalagsmenn lýstu því yfir, að þeir mundu ekki falla frá nokkru vísitölustigi né iækka kaupið á nokkurn hátt, nema fullt samkomulag fengist fyrir því hjá verkalýðshreyfing- unni, og kváðust þeir ekki ganga iengra en forvígismenn þeirra þar, þ. e. a .s. kommúnistadeildin í Alþýðubandalaginu". Með þessu játar Hermann, að það hafi einmitt verið verkalýð- urinn innan Alþýðubandalags- ins, sem snerist gegn stjórninni. Hennar einu stuðningsmenn ut- an Framsóknarflokksins voru rótlausir ævintýramenn á borð við Hermann sjálfan, og Var þá ekki von að vel færi. Af liverju ehki að kjjsa uni frammi- stöðu Framsóknar? Hitt er a. m. k. að nokkru rétt, sem Hermann Jónasson segir: „Framsóknarflokkurinn var eini flokkurinn, sem stóð alveg heill að stjórnarmynduninni — og hann stóð heill með stjórn- inni, með blaðakosti sinum, þangað til samstarfsflokkarnir slitu samstarfinu". Að þvi slepptu, sem hér skal ekki tekin afstaða til, hver beri ábyrgð á stjórnarslitunum, eru þessi orð Hermanns Jónassonar óvefengjanleg. Framsóknarflokk- urinn, sem ætíð hafði verið ber að botnlausum óheilindum, á meðan hann var í samstarfi við Sjálfstæðismenn, studdi V-stjórn ina út á við einum rómi. Að vísu er kunnugt, að þúsundir kjós- enda flokksins voru fullir kvíða yfir atburðarásinni. En þeir réðu engu. I Framsókn, þar sem nú er i orðum hamazt gegn flokkavald- inu, ríkir slíkt einræði, að þegar forystumennirnir hafa tekið ákvörðun hlýðir allur skarinn. Óheildindin áður í samstarfi við Sjálfstæðismenn komu ekki frá hinum almennu kjósendum, held- ur úr hópi sjálfra forystumann- anna. Nú voru þeir í fyrsta skipti einhuga. En það merkilega er, að þegar svo stendur á, þá vilja þeir ekki að kosið sé um frammistöðu sína, um hina dæmalausu einingu, sem þeir sýndu. Þvert á móti er talað út úr hjarta þeirra, það sem stend- ur í Tímanum 1. apríl: „Kosningarnar í vor verða eklti venjulegar þingkosningar, ekki barátta um stjórnmálastefn- ur, ekki barátta um mismunandi úrræði í vandasömum málum, ekki val milli stjórnmáiafor- ingja, ekki kapphlaup um ráð- herrastóla“. Eins og sagt hefur verið áður í þesSum dálkum, þá er Her- manni Jónassyni engan veginn alls varnað. Hann skilur, að nú má alls ekki kjósa um frammi- stöðu hans síðustu árin, og er þá vissulega báglega fyrir Her- manni komið, þegar hgnn má ekki lengur heyra á það minnzt að kosið sé um ráðherrastólana. Vakiiingin ekki almeim! Til að reyna að fá kjósendur til að gleyma hinni hörmulegu frammistöðu V-stjórnarinnar, reyna Framsóknarmenn nú að láta kosningarnar snúast um kjördæmamálið eitt. Fylgjendur réttlætisins í því máli þurfa sízt að harma það. En málflutningur Framsóknar er þar eins og ella svikræði við þá, sem trúa henni bezt. Með látlausum ósannindum er hugarheimur þessa ógæfu- sama fólks skekktur, sál þess er misþyrmt, svipaðast því sem með líkamann væri farið ef af honum væri högginn útlimur eða fótur minnkaður á forna kínverska vísu. Skrif ýmissa sakleysingja i Tímann að undanförnu um kjör- dæmamálið eru með þessu marki brennd. Svo er t. d. um tilvitn- aða grein hinn 1. apríl. Þar er því blákalt haldið fram, að lausn kjördæmamálsins hafi siður en svo strandað á Framsóknar- flokknum! Þá er einnig sagt, að Sjálfstæðismenn hafi ekki fyrr en nú lýst fylgi sínu við nokkur stór kjördæmi með hlutfalls- kosningum. Landsfimdur Sjálf- stæðismanna samþykkti hins veg ar strax vorið 1953, að hann teldi „einkum koma til greina einmenningskjördæmi um land allt eða nokkur stór kjördæmi með hlutfallskosningum". Fram- sókn vildi á hvorugt fallast, hvorki þá né síðar. Fyrir henni vakir það eitt að hindra allar umbætur. Til varnar þessu vonlausa afturhaldi kallar hún nú á vakn- ingu „allrar landsbyggðarinnar". „Raunar mun hún þegar vöknuð. En vakningin þarf að verða al- menn“, segir í tilvitnaðri Tíma- grein hinn 1. apríl. Greinarhöf- undur finnur sárlega til þess að „vakning" Framsóknar nær ekki til almennings. Þar af kemur uggurinn, sem einkenndi flokks- þing hennar á dögunum. Nauðungaruppboð sem auglýst var í 95., 96., og 97. tbl. Lögbirtingablaðs- ins 1958, á húseigninni nr. 20 við Haðarstíg, hér í bæn- um, eign Karlottu Þórðardóttur ísdal, fer fram eftir kröfu tollstjórans í Reykjavík, á eigninni sjálfri, föstu- daginn 10. apríl 1959, kl. 2,30 síðdegis. Borgarfógetinn í íteykjavík. N auðungaruppboð sem auglýst var í 100., 101., og 102. tbl. Lögbirtinga- blaðsins 1958, á hluta í húseigninni nr. 53 við Bústaða- veg, hér í bænum, talin eign Jóns Magnússonar, fer fram eftir kröfu bæjargjaldkerans í Reykjavík, tollstjórans í Reykjavík og Eggerts Kristjánssonar hdl., á eigninni sjálfri, fimmtudaginn 9. apríl 1959, kl. 3,30 síðdegis. Borgarfógetinn í Reykjavík. Frú Anna Bjarnadóttir Sextíu ára á morgun Á MORGUN, 6. apríl 1959, á sex- tugsafmæli frú Anna Bjarnadótt- ir, kona séra Erlends Þórðarson- ar, fyrrum prests .... að Odda á Rangárvöllum. Foreldrar frú Önnu voru Bjarni Gíslason, formaður í Reykjavík, og kona hans, Guðrún, dóttir Magnúsar Þorsteinssonar, bónda og oddvita í Halakoti á Álftar.esi, og konu hans, Önnu Guðmunds- dóttur frá Eyvindartungu í Laug- ardal. Magnús Þorsteinsson og Anna Guðmundsdóttir fluttust til Rvíkur laust fyrir siðustu alda- mót, og ólst frú Anna Bjarna- dóttir upp hjá þeim og Guðmundi klæðskera, móðurbróður sínum. Að loknu námi við Kvennaskól- að heiman farnar. Fékk séra Er- lendur þar stöðu í þjónustu rik- isins. Búa þau nú á Kjartans- götu 5. í Reykjavík hefur frú Anna ýmis trúnaðarstörf á hendi. Hún hefur verið í stjórn Kven- félags Hallgrímskirkju og átt mikinn þátt í útvegun orgelsins til kirkjunnar. Hún er nú gjald- keri iíknarsjóðs Hallgrímskirkju. Margir ágætismenn hafa setið að Odda á liðnum tímum. En óhætt er að fullyrða, að þau prestshjónin, frú Anna og séra Erlendur, skipa virðulegan sess meðal þeirra. Ég árna hinni sextugu sæmd- arkonu og fjölskyldu hennar allra heilla. íiizur Bergsteinsson- ann var hún fáein ár við verzl- unarstörf, unz hún giftist 6. júlí 1918 og fluttist að Odda. Þá er farið er um Rangárvelli, blasir við sunnarlega í héraðinu hið reisulega höfðingjasetur Oddi, sem stendur á hvol á slétt- unni og ber yfir umhverfið. Ókunnugur vegfarandi leitar þegar frétta um stað þenna, svo ber hann af. En staðurinn tekur á sig enn glæsilegri mynd vegna þeirra menningarerfða, sem við hann eru tengdar. Þangað hefur jafnan valizt fólk, sem sett hefur sitt mark á menningarsögu vora. Prestshjónin séra Erlendur Þórð- arson og hin glæsilega frú hans, Anna Bjarnadóttir, komu að Odda 1918 og dvöldust þar í 28 ár. Þau héldu með miklum sóma uppi reisn hins fornfræga stað- ar. Séra Erlendur er í hópi mestu kennimanna landsins. Honum voru falin í héraði öll þau trún- aðarstörf, sem kostur var á. Ungt fólk sótti til Odda og naut ágætr- ar tilsagnar hans. Sumir bjuggu sig þar undir gagnfræðaskóla, aðrir lásu þar undir prof í efri bekkjum menntaskólans. Frú Anna Bjarnadóttir var mjög ung að árum, er hún tók við bústjórn á hinu stóra höfðingja- setri. Þótti mikið hlutverk vera lagt á herðar svo ungri konu. En henni fór starfinn svo vel úr hendi, að aðrar konur leituðu fyrirmyndar, þar sem hún var. Hún setti svipmót menmngar á hið stóra heimili.Með tiginmann- legri mildi sinni og trygglyndi ávann hún sér aðdáun og vuð- ingu heimilisfólks, nemenda og allra, sem að garði bar. Hún er söngelsk og stundaði töluvert hljóðfæraleik. f héraðinu beitti h.ún sér fyrir ýmiss konar félags- starfsemi, er til heilla horfði, svo sem góðtemplarareglu. í öllum greinum hefur hún staðið við hlið manns síns í gagnlegum störfum. Var Oddi því sannkallað menn- ingarsetur í tíð þeirra hjóna. — Dvölin í Odda varð þáttaskil í lifi margra nemenda, er þangað sóttu. Bera þeir þakklátan hug til þeirra prestshjónanna og votta frú Önnu virðingu sína á þessum merkisdegi í lííi hennar. Þau frú Anna og séra Erlend- ur eignuðust tvær dætur. Eldri dóttirin, Anna, er gift Daníel Ágústínussyni, bæjarstjóra á Akranesi, og sú yngri, Jakobína, er gift Árna Jónssyni bifreiðar- stjóra, Hellulandi. j ’ Árið 1946 fluttust þau prests- ! hjónin til Reykjavíkur, enda voru -þá báðar dætur þeirra giftar og Áttrœð í dag: Guöbjörg Sigmundsdóttir í DAG, þann 5. apríl, á Guðbjörg Sigmundsdóttir frá Hólakoti á Reykjaströnd áttræðisaímæli. — í tilefni af því vil ég senda henni heillaóskir, sem ég leyfi mér að fullyrða, að margir hér heima í SkagaTirði, taka undir, því að hér á hún margt góðra vina, enda hefur hún dvalizt hér lengstum ævi sinnar, eða allt þangað til hún flutti tii Akureyrar fyrir fáum árum til Jóhönnu dóttur sinnar og býr þar nú hjá henni að Klettaborg 2. Veit ég, að hún mun sitja þar í glaðra góðra vina hópi, sjálf glöð og hress, þrátt fyrir háan aldur. En glaður, hress andi blær hefur ávallt fylgt Guð- björgu á langri ævi hennar og hefur þó margt á dagana drifið, sorgaratburðir ekki síður en gleðistundir. Táp hennar, lífsfjör og þrek hefur aldrei brugðizt henni og trú hennar hefur verið henni öruggur styrkúr. Það var þetta, sem bjargaði henni, þegar erfiðleikarnir steðjuðu að, fátækt vegna mikillar ómegðar og barna missir. Þyngstur mun hafa verið henni sá, er sonur hennar, Bjarni Sigurðsson, hinn kimni formaður og sægaarpur, fórst ásamt allri skipshöfn sinni í mannskaðaveðr- inu mikla þann 14. desember 1935. Fórst þá einnig bróðir Guð- bjargar. Munu margir mionast þess, hve vel hún bar þá harma. Þótt ég hafi minnzt hér hinna stóru átaka, vil ég ekki síður geta þess, að lífið hefur veitt Guð.- björgu margvíslega gleði og gæfu. Minnist ég þá fyrst og fremst bónda Guðbjargar, Sigurðar Sveinssonar, hins prúða og starf- sama heimilisföður og um leið greinda og glaða manns, sem margir sóttu góðar skemmti- stundir til. Þau hjón bjuggu á ýmsum bæjum á Höfðastiönd, lengst, að ég hygg, að Mannskaða hóli, áður en þau fluttu að Hóla. kotL En þaðan fluttust þau til Sauðárkróks. Sigurður er nú lát- inn fyrir allmörgum árum. Ég minnist líka barna þeirra Sigurð- ar og Guðbjargar. Þau lærðu snemma og vinna og vera styrk- ur heimilinu. Hjá þeim nuíu for- eldrarnir athvarfs í ellinm og hjá þeim á hin aldraða móðir áreið- anlega hlýtt og gott ævikvöld. — Einkadótturinnar hef ég áður minnzt. Sex synir Guðbjargar eru á lífi, þrír á Sauðárkrók, Gúð- jón, bakarameistari og forseti bæjarstjórnar, Maron og Pálmi, og þrír í Reykjavík, Guðvarður, kaupmaður, Höskuldur, leikari og Sigmundur. Gamall vinur á SauðárkrókL :: bridge :: ÚRSLIT í 5. umferð í Reykja- víkurmótinu urðu þessi: Sigur- hjörtur Pétursson vann Stefán Guðjohnsen 60:41. Ólafur Þor- steinsson jafnt Vigdís Guðjóns- dóttir 46:45. Hörður Þórðarson vann Hjalta Elíasson 61:42. Ás- björn Jónsson vann Hilmar Guð- mundsson 60:33. Að 5 umferðum loknum er röð sveitanna þessi: 1. Sigurhjörtur Pétursson 9 stig 2. Hörður Þórðarson 7 stig 3. Asbjörn Jónsson 6 stig 4. Ólafur Þorsteinsson 5 stig 5. Stefán Guðjohnsen 4 stig 6. Hjalti Elíasson 3 stig 7. Hilmar Guðmundson 3 stig 8. Vigdís Guðjónsdóttir 3 stig 6. umferð verður spiluð í Breið firðingabúð í dag og hefst kl. 2. — 7, og síðasta umferð verður spiluð á morgun í Breiðfirðinga- búð og hefst kl. 2 og spila þá sveitir Sigurhjartar og Harðar saman. Nýlega er lokið í Bandaríkj- unum svonefndri Venderbilt- keppni og bar sveit John Craw- ford sigur úr býtum. Aðrir í sveit Crawfords eru Jay Becker, George Rapee, Tobias Stone, Sidney Silodor og Norman Kay. Ákveðið er að þessi sveit spili fyrir Bandaríkin á Olympíumót- inu svonefnda, sem fer fram í Róm í apríljnánuði 1960. Sveit Crawfords sigraði í úrslitaleikn- um, sveit Charles Groen, en auk Gorens voru í þeirri sveit þau Helen Sobel, Howard Schenken, Harold Ogust, Peter Leventritt og Poul Hodge. Nauðungaruppboð sem auglýst var í 95., 96., og 97. tbl. Lögbirtingablaðs- ins 1958, á hluta í húseigninni nr. 20 við Háteigsveg, hér í bænum, eign Ingólfs Petersen, fer fram, eftir kröfu Hauks Jónssonar hdl., Gunnars Þorsteinssonar hrl., og Þorvaldar Lúðvíkssonar hdl., á eigninni sjálfri, föstudaginn 10. apríl 1959, kl. 3 síðdegis. Borgarfógetinn í Beykjavík.

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.