Morgunblaðið - 05.04.1959, Qupperneq 22

22
MORCVNBLAÐIÐ
Sunnudagur 5. april 1959

t
Q
uinct
dc
\ cinuctr \
i )
Tékkneskur spíritisti, ungfrú
Anna Kujalova, búsett í Prag, hef
ur nú veriS dæmd til sjö ára fang-
elsisvistar — fundin sek um at-
hafnir „f jandsamlegar ríkinu".
Hún staðhæfði nefnilega, að hún
hefði staðið í sambandi við anda,
sem spáð hefðu gagnbyltingu gegn
kommúnistastjórninni. Thomas
Masaryk, fyrrum forseti Tékkosló-
vakiu, var meðal þeirra framliðnu,
sem Anna hafði samband við. —
Pragblaðið Prace skýrir frá þess-
ari óhugnanlegu frétt og segir enn
fremur, að fjórir aðrir tékkneskir
horgarar hafi verið dæmdir til
fangelsisvistar fyrir að hafa tekið
þátt í miðilsfundum Önnu þar
sem einungis var reynt að ná sam-
bandi við andbyltingarsinnaða
anda. —
Stærstu flugfélög heims hafa
undanfarin ár selt ferðamönnum
farmiða með afborgunum. — Út-
borgun hefur verið lítil og sömu-
Ieiðis afborganir, sem hafa jafnan
verið mánaðarlega. Hafa félögin
með þessu fyrirkomulagi nælt í
marga ferðamenn, sem annars
hefðu ferðazt á ódýrari hátt. —
Skandinaviska flugsamsteypan
SAS hefur nú telkið upp sama
fyrirkomulag og væntir félagið
þess, að margir Norðurlandabúar,
sem ætla í sumarle.yfi til Miðjarð-
arhafsins og vanir eru að fara
með lest, velji nú loftleiðina.
Djeik og Dúna fögnuðu Jóni vel af því að hann kom ekki með karfalykt.
Udcímenntci&ir hundi
cir unu ve
uppi
cí
^Uutnóendu
/ í fc
cióinninu
I KVOS austan við Vatnsendahæð-
: ina stendur bærinn Vatnsendi, sem
I hæðin dregur nafn sitt a.f. Þar
! búa þau Djeik og Dúna. Búskapur
! þeirra e.r til fyrirmyndar, þau eru
hamingjusöm, enda þótt hið dag-
lega líf þeirra sé harla tilbreyt-
ingalítið. En þau una hag sínum
vel svo lengi sem þau fá mat sinn
reglulega. Annars lifir Djeik
bara fyrir Dúnu — og Dúna fyrir
Djeik — og í sameiningu lifa þau
fyrir matinn. Því ekki það? Þau
eiga engin afkvæmi og gestagang
ur er ekki mikill, nema þá á mat-
málstímum. Ekki svo að skilja, að
þau hafi kostgangara. Nei, þá
kemur hann Guðlaugur með mat-
inn.
☆
Djeik og Dúna stýra ekki búi
á Vatnsenda, eins og þið eruð e. t.
v. farin að haida. Guðlaugur er
bóndinn, en Djeik og Dúna eru
bara hundar — blóðhundar. Samt
sverja þau sig ekki betur í kynið
en svo, að þau hafa aldrei gert
ketti mein. Og það er nú enginn
blóðhundur í lagi, sem ekki get-
ur glefsað í einn kattarræfii.
☆
Ástæðan
Dúna eru
Stm raun
hundavísu
að
er
Djeik og
umgengni
sú, að á

til þess
jafnprúð
ber vitni
eru þau bæði háskóia-
gengin, sem sagt mjög vel mennt-
tið og þar að auki ættuð úr ann-
arri heimsálfu, frá Ameríku. Þar
gengu þau í háskóla til þess að
búa sig undir lífsstarfið hér norð-
ur á Islandi. Að vísu lærðu þau
ekki íslenzku, en nóg til þess að
þau hafa verið á fríu fæði uppi á
Vatnsenda í mörg ár. Og þó að lífs
starf hins hámenntaða sporhunds
Djeiks hafi þegar allt kom til alls,
ekki orðið annað en að háma í sig
mat frá Guðlaugi, þá getur hann
(þ. e. Djeik, ekki Guðlaugur)
framvísað prófskírteini sínu og
góðum vitnisburði — og Flug-
björgunarsveitin getur sennilega
líka iagt fram reikningana. Svona
hámenntaðir hundar kosta víst
einar 10 þúsund krónur, nú til
dags.
☆
Vatns-
til ís-
Upphaf þess, að Djeik á
enda grerðist innflytjandi
lands var það, að Flugbjörgunar-
sveitin ákvað að festa kaup á sér-
menntuðum sporhundi, bæði til
þess að nota í neyðartilfellum g
til þess að þefa uppi einstaka fé-
Cuí
minn
9°
Jur!
lagsmenn fyrir hvern aðalfund
sveitarinnar, því að fundir þeirra
samtaka munu jafnilla sóttir og
fundir allra annarra félaga. Nú
er Djeik átta ára gamall og kom-
inn af léttasta skeiði. Hann var
tæplega eins árs, þegar hann kom
— og hafði þá náð fullri stærð og
menntun, og verið skírður.
ur eiga. Þessir blönduðu hvoupar
munu til einskis nýtir, þeir elta
ketti, greina ekki mun á lykt af
hafragrauti og hamiborgarhrygg
og eru ónothæfir til fjárreksturs.
En þetta eru allt mestu fjörkálfar
og þykir gaman að vera til þó þeir
leggi sig ekki á 10 þúsund krónur. <j>
ur
-J*\ötturinn tie^u
^or^an^óréttinn
MAÐUR NOKKUR í Missouri í
Bandarlkjunum hefur sótt um
skilnað frá konu sinni, Bertu,
vegna þess að Berta finnur að
við hann:
Hvemig hann hengir upp
handklæðið.
Hvernig hann borðar.
Hvemig hann greiðir sér.
Vegna þess að hann er of feitur.
Vegna þess að hann er rjóður
í kinnum.
Vegna þess að hann mótmælir
því að kötturinn fái að ganga um
matborðið meðan á máltíð stend-
ur.
Vegna þess að hann var mót-
fallin því að Berta tæki köttinn
með sér í rúmið.
Og að lokum segir hann til
skýringar: Konan mín segir, að
kötturinn hafi orðið henni áhang
andi á undan mér — og þess
vegna eigi hann forgangsrétt
hvað öllum þægindum á heim-
ilinu viðkemur."
f^œuindi
Jafnframt því sem stöðugt eru
smíðaðar hraðfleygari og stærri
þotur, gláma sérfræðingar við alls
kyns vandamál, sem lúta að þæg-
indum og þjónustu við flugfar-
þega framtíðarinnar. Nú er t. d.
unnið af kappi að því að koma tal-
símakerfinu á jörðu niðri í sam-
bandi við farþegaflugvélar þann-
ig, að farþegar geti hringt beint
úr símaklefa í þotunni heim til sín,
eða jafnvel að flugfreyjan færi
símann til farþeganna og hún geti
sett hann í samband hvar sem er
í þotunni. Þá ættu menn að geta
hringt heim til sín og látið vita
hvenær þeir eru væntanlegir — og,
ef þeir eru að fara að heiman,
geta þeir strax látið frúna vita
hverju þeir gleymdu heima. — Svo
ætla þeir líka að setja sjónvarps-
tæki í allar þotur, jafnvel mjög
bráðlega. Fyrst í stað sennilega
fá stór tæki, en síðar eitt tæki fyr
ir hvert sæti.
☆
Djeik hefur alla tíð verið hinn
mesti mathákur, étið að meðaltali
4 kíló af fiski og kjöti á dag, enda
er hann 100 pund eða meira. Þeg-
ar sýnt var, að starf hans yrði
mjög stopult hér og lítið fyrir
hann annað að gera en híma í gixð
ingu sinni uppi á Vatnisenda og
bíða eftir Guðlaugi með matinn
tvisvar á dag, þá fóru leiðindi að
sækja á Djeik. Hann fékk heim-
þrá og hita, sem jafnan mun
fylgja slíkum kvilla með hundum.
Það var þá sem Dúna kom til
skjalanna. Hún ferðaðist með flug
vél frá Bandaríkjunum og síðan
þrammaði Flugbjörgunarsveitin
með Dúnu upp á Vatnsenda.
Djeik fékk aldrei hita eiftir það.
☆
Svo virðist sem Bretum hafi
þótt símadömur hins opinfoera full
þurrar á manninn. Svo mikið er
víst, að ráðherra sá, sem fer með
póst og símamál þar í landi, fór
þess á leit í brezka þinginu á dög-
unum, að símaþjónar temdu sér
meiri stimamýkt. Skírskotaði hann
til rannsóknar, sem gerð hafði ver
ið á þessu sviði í Bandaníkjunum.
Símastúlkur fóru að svara fjör-
lega og alúðlega — og þeir, sem
skiptu við þær í síma urðu svo
undrandi og ánægðir yfir nýbreytn
inni, að þeim varð að orði, þegar
símastúlkan svaraði á þennan nýst
árlega hátt: Hver fjandinn er að
ykkur þarna? eða: Guð minn góð-
url
Ljósmyndari og fréttamaður
Mbl. skruppu með Jóni Guðjóns-
syni, skátaforingja í Kópavogi,
fyrir helgina upp að Vatnsenda til
þess að hyggja að löglegri eign
Flugbjörgunarsveitarinnar þar.
Það var engu líkara en jólasveinn
inn væri á ferð, þegar Jón birtist,
Djeik og Dúna réðu sér vart fyi'ir
kátínu. Jón kemur venjulega með
matarsendingarnar úr bænum,
karfaúrgang (sem er illa þokkað-
ur á Vatnsenda), og hvalkjöt, sem
þykir ágætt. Nú kom engin karfa
lykt með Jóni og því von á veizlu-
fæðu. Annars segir Jón, að þef-
skyn Djeiks sé farið að slappast,
hundurinn sé kominn af bezta
aldri og nú sé endurnýjunar þörf.
En öll von mun úti um að f jölgun
verði í búi þeirra Djeiks og Dúnu.
Djeik er þó viðurkenndur faðir
I nokkrurra hvolpa, sem kl. fjártík-
Vegna þeirra, sem aldrei hafa séð leðurblöku, skal það tekið
fram, að þetta er ekki leðurblaka. En þeir, sem aldrei hafa
séð Djeik, sjá nú einmitt Deijk þegar Jón togar í eyrun á honum.