Morgunblaðið - 23.04.1959, Blaðsíða 20

20
MONCinvnLAÐIB
Flmmtudagur 23. aprll 1959
högginu, lyppast hi'einlega niður
og hann tekur til með eymdarvæl
og harmatölur. Hann segir liðþjálf
anum frá öllu, barmar sér grát-
andi yfir því, sem hann íhefur
misst, hið dýrmæta Sévres-postulín.
Emile greinir frá öllu, skýi'slu
sinni til frelsisnefndarinnar, frá
herra Páli, gjaldkeranum, sem
brosti svo illgirnislega. Það er að-
eins eitt, sem hann þegir um, hina
fögru frú Bouffet. Það leynist
riddanamennska jafnvel í þessum
fyrrverandi flæking. Honum er að
vísu orðið samia u.m allt, en frúin
í framíhúsinu skal ekki gjalda þess.
Liðþjálfinn hefur hlustað á frá-
sögn Emiles með mi'killi athygli.
„Hvað hefur þú haft fyrir
stafni, maður“, segir hann. „Nú
er eikki nema um eitt að ræða. Þú
verður að skýra mér náikvæmlega
frá því, hvernig við getum haft
hendur í hárinu á þessum herra
Páli. 1 bráðina skýri ég ekki frá
neinu. Ef þú nærð í þennan Pál
fyrir mig, þá bætir það líklega
fyrir svik þín, þá finn ég líklega
einihver úrræði, og ég------. Mað-
ur guðs og lifandi, ef ég uppgötva
stórt njósnamái, þá fæ ég undir
eins þriggja vikna aukaleyfi og
hækka sérstaklega í tigninni —
En að nokkrum dögum liðnum
fer liðþjálfinn 9>tiám saman að
gerast kvíðinn. Þar sem Emile er
horfinn og kemur ekki aftur að
geymastöðinni, þá skýrir hann frá
uppgötvun siiini.
Þar með hijóp snjóflóðið, sem
Sévres-postulín, molað af enskri
sprengju, kom af stað. Það var
snjóflóð, sem byrjaði eins og lítil-
fjörleg snjokúla, en valt síðan með
feikna afli yfir Emile, yfir Pál, yf-
ir frú Bouffet og marga aðra og
náði að ldkum til „Læðunnar“.
Tilkynning liðþjálfans var leyni-
þjónustunni aðvörunarmerki. Loks-
ins var komið á ákveðna slóð til
eins hópsins í andspyrnuhreyfing-
unni, en þeir komu nú upp hvai'-
vetna á landinu. ,
Höfuðsmaður nokkur, Erich
Borohers fer frá St. Germain til
Oherbourg. Hann hefur fengið
skipun um að leita að hinum
hoifna Emile Le Meure, eyða
njósnabælinu í Ohei'bouxg og rann-
sak-a allar slóðir sem gaumgæfileg-
ast.
Boroher höfuðsmaður er ekki vel
fær í frönska. Eftir noikkra daga
x Oherbourg kemst hann að raun
um, að hann er að glíma við óleys-
anlegar gátur og ófærar tálmanir.
Emile fannst hjá kanínuhúsinu
hans, hinu eina, sem enska sprengj-
an hafði skilið honum eftir.
En það er mjög ertfitt að yfir-
heyra hann. Hann er alveg gugn-
aður, og Þjóðvei'jar mega gera við
hann það sem þeim sýnist. Hann
getur ekki sagt annað né meira en
það, sem hann þegar hefur sagt
liðþjálfanum. Eif til vill kærir
hann sig ekki um að vita meira.
Boröhers höfuðsmaður kvartar
mjög um það við leyniþjónustustöð
ina i Chei'bourg, að það sé því l'ík-
ast, 9em hann sé við lokaðan múr-
vegg. En þá er boi'in fram tiilaga
við höfuðsmanninn. Hún er á þessa
leið:
Boi'chers höfuðsmanni er sagt,
að við leynilegu herlögregluna
(GPP) í Oherboui'g sé undirfor-
ingi, sem heitir Hugo Bleiöher. —
Það sé maður, sem tali ágætlega
fi'önsku og sé lika vel fær í öðrum
málum. Þessi undirforingi sé
„góður baus“, hann hafi verið um-
boðsmaður útflutnings- og inn-
f'lutningsfyrirtækis, sé kunnugur
erlendis, hugmyndarikur og yfir-
leitt „útsmoginn skratti". Höfuðs-
manninum er ennfremur tjáð, að
þessi Hugo Bleioher sé líklega eini
maðurinn, sem kunni ráð þessum
vanda, þar sem allt vixðist komið í
strand, og geti haft meii'a út úr
hinum fx-anska vei'kamanni Emile
Le Meure en það, sem hann hafi
hingað til stamað út úr sér.
Síðan er undiiforinginn í GFP,
Hugo Bleicher, leystur frá starfi
og fenginn Boröhei's höfuðsmanni
til aðstoðar. Með því byi'jar hinn
sjaldgæfasti frami, sem undii’foi'-
ingi í þýzka hernum hetfur nokk-
urn tíma hlotið.
Það líður ektki á löngu, þangað
til nafnið Hugo Bleioher, og þó
öllu fremur styi'jaldaimafn hans
„Monsieur Jean“ veldur ótta og
skelfingu í frönsku leynihreyfing-
unni. Eftir styi'jöldina verður
þetta nafn vinsælt um allan heim,
það er að segja þegar öll frönsk
blöð fara ’.ð skritfa um hann og
„Læðuna", þegar skugginn af
gálganum lenti á „Læðunni“,. Þeg
ar kunnugt varð um suma af þeim
stórfenglegu atburðum, sem
tengdu þau Hugo Bleiöher og
„Læðuna“ saman. Það var þegar
kunnugt varð, með hvílíkum dugn-
aði, hvílíkri kænsku og klókinuum
þessir tveir mótleikarar, Hugo
Bleiöher og „Læðan“ glímdu hvort
við annað, hve víðtækar afleiðing-
ar það hafði, að þessar tvær mann
eskjur hittust, hve hrollvekjandi
oriög voru ráðin í sambandi við
Bleicher og „Læðuna“, örlög, sem
lyftu henni hátt upp ytfir hvei's-
dagsleikann........
Þessi Hugo Bleiöher á nú heima
í vinalega smábænum Tettnaug,
slkammt frá Bodenvatninu og á þar
litla vindlabúð. Maðurinn, sem í
styi'jöldinni var orðinn ásinn í
þýzku leyniþjónustunni, stendur
nú fyxir aftan búðar'boiðið. Hann
er með svört hoi-nspangargler-
augu og það er ekki hægt að sjá
það á þessum myndarlega, herða-
bi'eiða manni, að hann er kominn
á sextugsaldur. Rólegur í hreyfing
um leggur hann tóbaksvörur sín-
ar á búðai'borðið, fcekur við gjald-
inu og gefur til baka, — eins og
hann hefði ekki starfað annað alla
sína ævi. Þessi Hugo Bleicher
ákveður að ferðast til Parísar sum
axið 1955. Hann ætlar að rifja
upp á sömu stöðvunum, endux;minn
ingarnar um þá töfrandi konu,
sem var hættulegi’i njósnai'i en
Mafca Hari, hin mikla ævintýx-a-
kona og njósnai'i fyrri heimsstyi'j-
aldai-innar. Hugo B'leicher, maður-
inn, sem örlögin gjörðu að mótleik
ái'a „Læðunnar", ætlar nú, 14 ár-
um síðar, að ritfja upp alla þá æs-
andi atburði, sem færðu honum þá
sigurhrós, en leiddu glötun yfir
„Læðuna“. Glötun — eða hámark
lífs hennar?
HÖfundur þessarar bókar á sök
á því, að Hugo Bleiciher tók þessa
skjótu ákvörðun. Ég hafði leitað
þennan keppanda „Læðunnar"
uppi. Ég var að safna áx'eiðanleg-
um heimildum um „Læðuna". Ég
fann mikið efni, sem hingað td
hafði verið duiið, etfni, sem birtir
ástæður og ti'lgang, sem liggja að
baki og skýra eðlisfar þessarar töfr
andi konu og ger-a skiljanlegt líf
þessarar ófyrii'leitnu, slungnu,
hugprúðu og fítfldjörfu „Læðu“.
Hugo Bleicher veit, að „Læðan“
hefur óvænt verið látin laus fyrir
tfáum vikum. Og þar sem hann við-
uúkennir, að þessi kona eigi rétt-
lætingu skilið, þá feilst hann á að
fara með mér þessa ferð, sem ligg-
ur til staða, sem eru nokkux-s konar
sögustaðir í augum hans, í augum
„Læðunnai'11 og í augum mörg
hundruð annarra mann^j^petta er
fei’ð, sem vekur upp endurminning
ar um þann tíma, þegar hann,
Hugo Bleiöher, átti örlagarík
skipti við „Læðuna" og vini henn-
ar og fjandmenn.
Ég sæki Bleiciher til Tettaug í
bifi-eið minni. Við ökum að fiönsku
landamærunum. Við landamærin
fer ég út, til þess að láta fram-
kvæma vegalbréfaskoðunina ,en
Hugo Bleioher situr kyrr í vagn-
inum.
Franáki landamæravörðurinn lít
ur lauslega á vegabréf mitt og fær
mér það síðan aftur. Þegar hann
opnar vegábréf Hugo Bleidher, —
vei'ður hann allt í einu hissa. Síð-
an spyr hann mig: „Það er undar-
KÆLISKAPURIIVN
Eftirlæti hagsynna húsmæðra
Prýði eldhú’sa — Stolt husmæðra
HELVINATOR
JiMa
Austurstræti 14. Sími 11687
• er rúmgóð og örugg
matvælageymsla.
• hefir stærra frystirúm
en nokkur annar kæli-
skápur af sömu stærð
• er ódýrastur miðað við
stærð.
« Kr 10,920 -
Gerið yður ljóst að kæliskápur er varanleg eign
5 ára fuli ábyrgð tekin á frystikerfi — 3 gerðir —
iegt, þetta nafn! Það er þó líklega
ekki....?“
„Er eitthvað ekki í lagi?“ spyr
ég hann aftur. „Ég er með mann,
herra Bleicher, í vagninum. Hann
e tóbakskáupmaður frá Tettnaug,
það er smábær við Bodenvatn".
„Tóbakskaupmaður — einmitt
það. Og hann heitir Hugo Blei-
cher?“ Landamæravörðurinn geng
ur lítið eitt nær vagninum og horf
ir hvasst á félaga minn. Siðan fer
hann til baka og segir: „Atfsakið
andartaik11, — snýr sér við og geng
ur að varðarthúsinu með vegabréf
Hugo Bleiahers í hendinni, nemur
aiUtvarpiö
Fimintudagur 23. apríl:
(Sv/mwdagurinn fyrsti).
8,00 Heilsað sumri: a) Ávarp
(Vilhjálmur Þ. Gíslason útvarps-
stjóri). b) Vorkvæði (Lárus Páls-
son leikari les). c) Vor- og sumar-
lög (plötur). 11,00 Skátamessa í
Dómkirkjunni (Biskup íslands,
herra Ásmundur Guðmundsson,
Miessar. — Organleikari: Kristinn
Ingvarsson). 13,15 Frá hátíð barna
í Reykjavík: Formaður „Sumar-
•gjafar“ flytur ávarp, lúðrasveitir
drengja leika, Baldur og Konni
skemmta, Sigurður Ólafs9on syng-
ur. 14,00 Kirkjuvígsluat'höfn: —
Biskup Islands, herra Ásmundur
Guðmundsson, vígir kirkju Óháða
safnaðarins í Reykjavík. Prestur
safnaðarins, séra Emil Björnsson,
prédikar. Vígsluvottar: Séra
Bjöm Magnússon prófessor, séra
Jón Auðuns dómprófastur, séra
Jón Thorarensen og séra Kristinn
Stefánsson. Kristinn Hallsson og
kór safnaðarins syngja m. a. katfla
úr nýrri kantötu eftir Karl O.
Runóltfsson. Organleikari: Jón Is-
leifsson. 15,45 Miðdegistónleikar:
Fyrsta hálftímann leikur Lúðra-
sveit Reykjavíkur undir stjórn
Pauls Pampiöhler, síðan innlend
og erlend sumariög af plötum —
(16,30 Veðurfr.). 18,30 Barnatími
(Helga og Hulda Valtýsdætur). —
19.30 Islenzk píanólög (plötur). —
20,20 Erindi: Skordýrin og blómin
(Ingimar Óskarsson náttúrufræð-
ingur). 20,45 Kórsöngur: Karlakór
Reykjavíikur syngur. Stjórnandi:
Sigurður Þórðai*9on. Einsöngvar-
ar: Sigurveig Hjaltested, Guð-
mundur Guðjónsson og Guðmund-
ur Jónsson. Píanóleikari: Fritz
Weisshappel (Hljóðritað á tónl. í
Gamla Bíó). 21,30 Upplestur: —■
„Vorkoma“, sögukafli eftir Ólaf
Jóh. Sigui'ðsson (Róbert Arnfinns
son leikari). 22,05 Danslög, þ. á.
m. leika danshljómsveit Keflavík-
ur undir stjórn Guðmundar Norð-
dahls og hljómsveit Aage Lorange.
Söngvari: Sigurdór Sigurdórsson.
01,00 Dagskrárlok.
Föstudagur 24. april:
Fastir liðir eins og venjulega.
13,15 Lesin dagskrá næstu viku.
19,00 Þingfréttir. — Tónleikar.
20.30 Daglegt. mál (Árni Böðvars-
son kand. mag.). 20,35 Kvöldvaka:
a) Ólatfur Gunnarsson sálfræðing-
ur flytur erindi uim Færeyjar eftir
Edvard Haraldsen yfirkennara. b)
íslenzk tónlist: Lög eftir Þórarin
Guðmundsson (plötur). c) Her-
mann Guðjónsson stjórnarnáðsfull-
trúi flytur frásiiguþátt „Flutning
ur á Sandfhólaferju“ etftir Guðjón
Jónsson foónda í Ási í Holt-
um. d) Vilihjálmur frá Skáholti les
irumort kvæði. 22,10 Lög unga
fólksins (Hau'kur Hauksson). —
23,05 Dagskrárlok.
a
r
U
ú
ó
1) „Halló, Stína. Því sagðirðu
okkur ekki að Linda væri
hérna?“ spyrja strákarnir. „Sæl,
elskan. Hvað segirðu um að hitta
mig á morgun?‘í
2) „Ég er hrædd um að ég sé
alveg upptekin. Er það ekki,
Siggi?" „Auðvitað, Linda, auð-
vitað “ „Við ættum að fara að
koma, Siggi. Pabbi vildi að við
kæmum snemma heim!“
3) „Því kemurðu ekki með okk
ur á veiðarnar á morgun, Linda?“
spyr Siggi. „Lindu þykir ekki
gaman að veiða," segir Stína.“
Já, en mér þætti gaman að horfa
á,“ segir Linda.
Laugardagur 25. apríl:
Fastir liðir eins og venjulega.
12,50 Óskalög sjúklinga (Bryndís
Sigurjónsd'óttir). 14,00 „Laugar-
dagslögin". 18,15 Skákþáttur —
(Baldur Möller). 19,00 Tómstunda
þáttur barna og unglinga (Jón
Pálsson). 19,30 Tónleikar (plötur).
20,30 Kórsöngur: Kór ríkisleik-
hússins í Stuttgart syngur vinsæl
ópei'ulög við undirleik hljómsveit-
ar; Ferdinand Leitner stjórnar
(plötur). 20,45 Lei'krit: „Stúlkan
og henmennirnir“ eftir Gino
Pugnetti. Þýðandi: Helgi J. Hall-
dórsson. — Leikstjóri: Helgi Skúla
son. 21,36 Tónleikar: „Róm“,
ballettsvíta eftir Bizet (Ballett-
hljómsveitin í New York leikur;
Leon Barzin stjórnar). 22,10 Dans
lög (plötur), 24,00 Dagskrárlok.