Morgunblaðið - 20.09.1959, Blaðsíða 15

Sunnudagur 20. sept. 1959
MORGUlVIiLAÐlÐ
15
Lis Stolberg, fegurðardrottn-
ing, er hér kom við á leið sinni
vestur á Löngufjöru, en þangað
fór hún til að keppa um titilinn
„Ungfrú Alheimur“, hefur nú
sagt skilið við allar kvikmynda
grillur og snúið sér að hversdags
læra leikfimiskennslu, jafnframt
legri störfum. Er hún byrjuð að
Mikið hefur verið rætt um þrí-
hyrninginn Callas — Onassis og
frú í heimsblöðunum undanfar-
ið. Myndin hér að ofan er af þeim
skötuhjúunum Mariu Callas og
skipakónginum, en neðri myndin
af eiginkonu hans, hinni ljós-
hærðu Tinu Onassis.
því sem hún hefur endurreist dag
heimili það, er hún hafði áður
en hún var kjörin fegurðardrottn
ing. Leikur hún sér nú við börn-
in, íklædd gallabuxum og flat-
Hugurinn
beinist í
ýmsar
Það er ekkert sældarbrauð að
vera rokk-kóngur nú til dags.
Roald Stensby, sem fyrir
skemmstu var krýndur rokk-
kóngur norðursins af 10.000 að-
dáendum í Ósló, fékk hlýrri mót-
tökur á Bellahþj í Kaupmanna-
höfn en hann hafði gert ráð fyrir.
Er síðustu tónar lagsins dóu út,
trylltust áheyrendur, slógu hann
í hausinn með hljóðnemanum og
féll hann meðvitundarlaus til
jarðar. Ætlaði fagnaðarlatunum
aldrei að linna.
— Ég er nýbyrjuð í leikskóla
Ævars Kvarans og stunda leik
listarnám hjá honum þrisvar
í viku, sagði ungfrú Sigríður
Clausen, er kvennasíðan átti
tal við hana fyrir skömmu.
— Hann er strangur en dásam-
legur kennari. Eftir að ég
byrjaði í tímum hjá honum,
hefur leiklistaráhugi minn
aukizt um allan helming, og
ég hlakka ætíð til næstu
kennslustundar. Framsögu og
Iátbragðsleikur er það fyrsta,
sem við lærum þar. Látbagðs-
leikurinn er sérstaklega
skemmtilegur. Við lærum að
túlka tilfinningar okkar og
hreyfingar með svipbrigðum.
Meira að segja eigum við að
geta sagt það með andlitinu,
hvort það sé rigning, sól,
stormur eða hrið úti fyrir,
einnig lærum við að gráta,
hlæja og margt fleira. Þetta
er dálítið erfitt en dásamlega
skemmtilegt.
★
/ *
Sigríður var ein þeirra yng-
ismeyja, sem stigu á „stokk-
inn“ í Tívolígarðinum í sið-
ustu fegurðarsamkeppni,
ásamt 7 öðrum þokkadísum,
og lenti í þriðja sæti í úrslita-
keppninni.Hún er há og grönn,
dökkhærð og fjörleg fríðleiks-
stúlka, full af gáska — og
ekkert taugaóstyrk að koma
fram fyrir áhorfendur — sem
betur fer, þar sem hún hefur
hug á að ganga hina þyrnum
stráðu braut leiklistarinnar.
•
botnuðum skóm, og hefur lagt
á hilluna módelkjólana og hæla-
háu skóna. Kvikmyndafélagið
Warner-Bros bauð henni lokk-
andi tilboð um að leika í reynslu-
kvikmynd, en því hafnaði hún
og sagði: — Leikfimiskennsla er
miklu öruggara starf upp á fram-
tíðina.
Nina og Friðrik, calypso-parið
danska, voru fyrir skömmu a
ferðalagi í Stokkhólmi. Calypso-
unnendur þar í borg héldu þeim
dýrðleiga krabbaveizlu, og eins
og nærri má geta var aðalrétt-
urinn hárauðir og girnilegir
krábbar. Veizlan fór fram á
mjög sænskan hátt, en hápunkt-
ur sænskra veizlna er •sá, að
veizlugestir verða dús og taka
niður hálsbindin því til staðíest-
í fréttunum
ingar. Er þá venjulega mjög far-
íð að halla nóttu. Myndin er tek,
in, þegar líða tók á veizluna, og
má sjá að- gleðskapur er þar
mikill, enda þótt hann sé ena
ekki kominn í algleyming.
Sigríður Clausen er fædd að
Skagnesi í Mýrdal, en fluttist
til bæjarins tveggja ára gömul
og býr nú með móður sinni að
Snekkjavogi 15. Hún telur nú
17 árin, og á feikimörg áhuga-
mál: — Ég er mesta rólyndis-
manneskja svona undir niðri og
kann því vel að sitja heima og
sauma eða teikna. Ég á fulla
skúffu af hannyrðum og nokkr-
ar myndir hef ég hengt upp á
vegg. En auðvitað finnst mér
mikil tilbreyting í að fá mér
snúning svona við og við, hef
gaman af söng og —
— Aldrei orkt?
— Nei, nei. Andinn fór fram
hjá mér.
— Hvaða andi?
— Skáldskaparandinn auðvit-
að Hann hefur bæði hrellt og
glatt marga í minni ætt. Móður-
amma mín, Sigríður Ófeigsdótt-
ir, var mjög hagmælt kona og
skrifaði nokkrar sögur, frændi
minn Magnús Jónsson hefir gefið
út ljóðabók, og í föðurætt minm
I úir og grúir af skáldum, má
1 þar t. d. nefna Óskar Clausen,
Jón Þorkelsson og fleiri.
— Þú ert ekkert leið yfir að
hafa orðið útundan?
— Nei, síður en svo. Mér þykir
ekkert gaman að kveðskap, nema
að heyra hann vel lesinn upp.
★
— E'n svo við spjöllum dálítið
um tízkuna og nýjustu tízkufyr-
irbærin. Ertu á móti stuttu pils-
unum?
— Ha, á móti þeim. Aldeilis
ekki. Stutt pils og breið belti
finnst mér ljómandi búningur,
og tízkuefnin svo þykk og h’ý.
Mér finnst reglulega gaman að
velja föt og klæða mig upp. —
Tízkan er svo fjölbreytt og allt
er leyft, jafnvel að ganga í rönd-
óttum sokkum og með slaufur
og belti á ólíklegustu stöðum.
★
— En hvað viltu segja mér um
fegurðarsamkeppnina.
— Um hana er ekki nema goít
eitt að segja. Fólkið tók mjög
vel á móti okkur og fannst mér
það mikil uppörvun. Ég var
líka hrifin af því, hve kátir og
skemmtilegir meðkeppendur mín
ir voru, afbrýðisemi fyrirfannst
ekki. Við hittumst allar í fyrsta
skipti hjá snyrtidömunni og fyrr
en varði vorum við farnar að tala
saman og spauga, eins og við
hefðum þekkzt í mörg ár.
— Var ekki mikiÍ5 horft á þig
eftir lceppnina?
— Nóg um það. Fólk sneri sér
við og stakk saman nefjum næstu
daga á eftir. Einnig kom fjöldi
manna inn í búðina á Óðinsgótu,
þar sem ég vinn ,og spurði um
allt milli himins og jarðar. Mér
eru sérstaklega minnisstæðar
tvær stelur, 8—10 ára gamiar,
sem komu inn, kímileitar á svip,
og spurðu hvort ég gæti sagt
þeim hvernig föt væru saumuð.
Mig grunar nú að erindið hafi
verið annað.
— En svo að lokum, Sigríður.
Hvða hyggst þú fyrir í fram-
tíðinni?
— Leiklistin er mér efst í huga,
eins og ég hef áður sagt. Einhvem
tíman í framtíðinni ætla ég samt
að gefa mér tíma til að fara í
húsmæðraskóla, það er nauðsyn-
legt fyrir hverja stúlku að kunna
að búa til góðan mat, tungumál
er ég líka ákveðin í að læra,
það er líka talsverður ljómi yfir
flugfreyjustarfi.
Þú sérð, að hugurinn beinist 1
ýmsar áttir. Það er erfitt að
ákveða sig á þessum aldri, sagði
Sigríður og dæsti.
—Hg.
Kvennasíðan birtir að þessa
sinni þýzkan eftirmiðdagskjól,
sérstaklega klæðilegan fyrir
grannar stulkur, í litum. Hann
er hnepptur að ' framán, beltið
^regið saman i mittið og bundið
með fallegri slaufu. Og takið eft-
ir: Síddin á kjólirum nær rétt
niður fyrir hné.