Morgunblaðið - 01.03.1960, Blaðsíða 14

14
MORCVNBLAÐ1Ð
Þriðjudagur 1. marz 1960
Afgreiðslustulka
Stúlka óskast til afgreiðslustarfa í mat-
vctruverzlun í austurbænum. Upplýsing-
ar gefur starfsmannahald SÍS. Sam-
bandshúsinu.
Isskápur eldavel ofn
Vil kaupa nýja samstæðu af eldhúsáhöldum, ísskáp,
eldavél, bakaraofn og fl. Upplýsingar í síma 23878.
Þilplötur
1/8 úr tommu, olíubornar 4x8 og 4x9 fet.
FYKIKLIGGJANDI
Kristján Siggeirsson hf.
Laugavegi 13 — Sími 13879.
Afgreiðslustarf
Stúlka, ekki yngri en 20 ára óskast í Snyrtivöru-
verzlun í Miðbænum. Uppl. um menntun, fyrri störf
og meðmæli sendist blaðinu fyrir föstudagskvöld
merkt: „Snyrtileg — 9794“.
Verksmiðjuvinna
Lagtækur maður óskast til starfa í verksmiðju
okkar. Upplýsingar hjá verkstjóranum.
Reyplast hf.
Grensásveg 14.
Sumarleyfið
Höfum skipulagt sumarleyfisferðir eins og undan-
farin á? um Skotland, Danmörku, Þýdtaland, Sviss,
Frakkland og Ítalíu. Talið við oss í tæka tíð, ef þér
viljið njóta ferðalagsins. Kjörorð vort er: Örugg
þjónusta og mest fyrir peningana. Skrifstofa vor
verður fyrst um sinn aðeins opin kl. 5—6 síðd.
Ferðafélagið IJTSÝM
Nýja Bió, Lækjarg. 2. — Sími 2 35 10.
Þessi glæsilegi Station-bíll er til sýnis og sölu í dag
á tækifærisverði.
fA Af r T * U | ,* lk ■ starf. Dagamir entust ekki ævin
Iruorun Jonsdottir, oaroi 11 þ *s h id r
minningarorð
Deyi góð kona,
er sem dag geisli
hverfi úr húsum,
verður húm eftir.
'Sjálfsagt hefur skáldið, sem
þessar ljóðlínur orti, reynt það
einhvern tíma á ævinni, hversu
sárt það er að horfa á bak góðri
kohu héðan úr heimi. Ef til vill
hefur þar verið um að ræða góða
og umhyggjusama móður, ástrika
eiginkonu, eða einrverja aðra,
sem snert hefur viðkvæma
strengi 1 hjarta hans. Honum
finnast viðbrigðin mikil og miss-
irinn sár, og þeim sem í slíkum
sporum hafa staðið fyrr og siðar
hefir ævinlega fundist það sama.
Þessi dapurlega rejmsla og
þungbæri missir varð hlutskipti
fjölskyldunnar á prestssetrinu
Barði í Fljótum um siðustu jól.
Prestfrúin G’iðrún Jónsdóttir
hafði gengið að störfum hress
og heilbrigð að því er virtist
á Þorláksdag. Um kvöldið var
hún liðið lík. Svo örstutt er milli
blíðu og éls, svo undur fljótt er
stundum að skipast um líf og
dauði hér á jörð. Undirbúningi
jólanna var að verða lokið á
prestssetrinu. Hún hafði sjálf átt
mestan þáttinn í honum eins og
venjulega um öll heimilisstörf.
Jólaljósin og jólagleðin voru á
næsta leiti. Jólafriðurinn var að
breiðast yfir bæ og byggð þá allt
í einu dimmdi í lofti. Daggeisli
lifs hennar var horfinn og húm
sorgar og saknaðar setzt að í
hjörtum ástvina hennar, vanda-
manna og fjölmargra vina.
Frú Guðrún lézt langt fyrir
aldur fram að því er oss virðist
og varð öllum, sem þekktu hana
harmdauði. Hún var fædd að
Kimbastöðum í Borgarsveit í
Skagafirði 27. ágúst 1905. Voru
foreldrar hennar þau hjónin Jón
Jónsson bóndi á Kimbastöðum
og kona hans Björg Sigurðardótt-
ir. Ólst hún upp hjá þeim fram
yfir fermingu, en fór þá til
Reykjavíkur fyrst og síðar til
Danmerkur og var þar við ýmis
störf og einnig við nám.
Árið 1932, 25. júní giftist hún
Guðmundi Benediktssyni frá Ási
í Vatnsdal, sem þá var kominn
að því að Ijúka guðfræðiámi við
háskólann í Reykjavík. Ég, sem
þessar línur rita, var viðstaddur,
■ex þau giftust og víst var mér
það ljóst, að hér var stofnað til
þess hjúskapar, sem blessast
mundi vel og gefa góða raun
Fjármunirnir voru að vísu ekki
miklir og námi ekki einu sinni
alveg lokið, en ungu hjónin
bjuggu bæði yfir þeim mann-
kostum og eiginleikum, sem
mikilsverðastir eru í lífinu og
lífsbaráttunni. Og eitt var ég
viss um, að hvar sem þau yrðu
og hvar sem þau kynntust mundu
þau verða vinsæl og vel metin.
Ég held, að sú hafi orðið raunin
á, jafnvel öllu meir en almennt
gerist.
Vorið eftir fékk séra Guð-
mundur veitingu fyrir Barðs-
prestakalli i Fljótum og fluttust
þau hjónin norður með fyrsta
barnið sitt 10 vikna gamalt. Þar
höfðu þau verið og þar höfðu
þau starfað alltaf síðan.
Þau séra Guðmundur og Guð-
rún eignuðust alls 5 börn. Misstu
þau eitt þeirra, Ármann Bene-
dikt á fyrsta ári. Hin fjögur lifa
öll og eru þessi:
Guðmundur Ólafs, sem kom-
inn er að því að ljúka efnaverk-
fræðinámi í Þýzkalandi, giftur
Hiltrud Saur, Jón Björgvin, gift-
ur Ásu Stefánsdótur, Signý
kennari í Fljóum gift Ágúst Berg
kennara í Reykholti og Guðrún
Benedikta heima á Barði. Enn
fremur ólu þau hjónin upp að
mestu l*eyti eina fósturdóttur,
Guðfinnu Gunnarsdóttur, sem
einnig er heima og reyndust
henni sem hinir beztu foreldrar.
Öll eru börnin hin efnilegustu,
vel gefin og gædd sömu mikils-
verðu mannkostum og foreldrar
þeirra.
Enda þótt ævi frú Guðrúnar
yrði ekki iengri en raun varð
á, liggur þar þó að baki mikið
starf og merkilegt. Hún var að
vísu ekki mikið út á við, frekar
en margar konur í hennar stöðu,
en þeim mun meir fyrir heimili
sitt og ástvini. Hún var oftast
heima, fór t. d. sjáldan til Reykja
víkur, enda þótt hún ætti þar
bæði ættingja og vini. Heimilið
var hennar helgi starfsreitur.
Þar innti hún af hendi mikið
fií/l gegn skuldabréfí
Höfum til sölu nýjan bíl, sem greiða má með veð-
skuldabréfi.
BlLAMIDSTÖÐIN VAGN
Amtmannsstíg 2C — Sími 16289 og 23757.
Til sölu
5 herbergja hæð með sér hitaveitu í Hlíðunum. Sér
inngangur, bílskúrsréttindi, ræktuð lóð.
RANNVEIG ÞOKSTEINSDÓTTIR, HKL.
Laufásveg 2 — Sími 19960.
IMauðungaruppboð
eftir kröfu Bæjarsjóðs Kópavogs og að undangegn-
um lögtökum verður haldið opinbert uppboð við skrif-
stofu mína Álfhólsvegi 32, Kópavogi föstudaginn
11. marz n.k. kl. 15. — Seldar verða bifreiðarnar:
Y-432, Y-427, Y-435, Y-582 og Ý-338.
Greiðsla fari íram við hamshögg.
æði oft hafa orðið að bæta við
hann hluta næturinnar og svefn
timans til þess að fá lokið störf-
um sínum, og hún taldi það ekki
eftir sér, því að starfsfúsari og
ósérhlífnari konu er vart hægt
að hugsa sér. Fyrir börnin sín og
fósturdóttur vann hún allt sem
hún gat af ástúð og umhyggju-
semi og lagði mikið á stig þeirra
vegna, einkum meðan þau voru í
bernsku. Og í raun og veru voru
börnin þeirrapresthjónannalangt
um fleiri en hér hafa verið talin.
Á hverju sumri voru hjá þeim
á Barði fleiri eða færri aðkomu
börn bæði frá Siglufirði og
Reykjavík og held ég, að mér
sé óhætt að segja, að ekki hafi
verið geíður mikill munur á
þeim og þeirra eigin börnum.
Þess hefur áður verið minnzt
vel og verðuglega af einum vini
þeirra hjóna og skal ekki frekar
út í það farið hér, en allt kostaði
þetta mikla fyrirhöfn og mikinn
kærleika.
Þau hjónin voru bæði gestris-
in og greiðasöm með afbrigðum
og áttu þar um óskipt mál. Oft
var á haimili þeirra fjölmenni
aðkomandi og alltaf var tekið
móti gestum með jafnmikilli
hlýju, myndarskap og rausn. Um
það voru þau bæði samhent eins
og allir þekkja, sem kunnugir
voru. En að sjálfsögðu lenti fyr-
irhöfnin meir á prestsfrúnni og
jók á hennar störf.
Hér verður nú að mestu látið
staðar numið að ræða um störf
frú Guðrúnar. Einum þættinum
má þó ekki gleyma, en það var
hversu umhygjusöm og elskuleg
hún reyndist tengdamóður sinni
Guðrúnu Ólafsdóttur. Hún hafði
farið til þeirra hjónanna, er þau
fluttu að Barði og var hjá þeim
þar til hún lézt fyrir tæpum 5
árum. Henni reyndist Guðrún
sem hin bezta og ástúðlegasta
dóttir alla tíð og þó bezt, þegar
hún þurfti mest með. Síðustu
árin var hún orðin hrum og
þurfti allmikillar umönnunar.
Mátti þá segja, að frú Guðrún
væri alltaf til taks, hvort sem
var að nóttu eða degi að lið-
sinna henni og gera fyrir hana
allt sem hún þurfti. Gamla konan
lýsti líka yfir því undir ævi-
lokin, að eitt sitt mesta lán í
lífinu hefði verið það, hversu
góða og umhyggjusama tengda-
dóttur hún hefði eignazt. Talar
þessi vitnisburður sínu máli um
mannkosti þessarar ágætu konu.
Síðastliðið sumar var mikil
gleðihátið haldin að Barði. Þrjú
systkinin gengu þá í hjónaband.
Fögnuður var ríkjandi og fjöl-
margir vinir nær og fjær sam-
glöddust fjölskyldunni. Engan
mun þá hafa órað fyrir þvi,
hversu skammt húsmóðirin sjálf
átti þá eftir ólifað, hún sem svo
mikið hafði jafnan mætt á, hún
sem hafði verið daggeisli heim-
ilisins og hinn góði andi þess í
meir en aldarfjórðung. Sem bet-
ur fer myrkvaðist ekki þessi
mikla hátíðastund af þeim sök-
um.
Sumt gamalt fólk átti þá trú,
að það væri gott, að hverfa héð-
an úr heimi um jólin eða nærri
þeim, þegar jólabirtan og jóla-
dýrðin væri að lýsa upp veröld
alla. Hvað sem um þessa gömlu
trú má segja, þá viljum vér vona
og trúa því, að frú Guðrún hafi
við burtför sína héðan inngengið
í ennþá meiri jólabirtu og jóla-
dýrð, en hér á jörðu er um að
ræða. Og vér viljum líka vona
og trúa því, að jólabaðskapurinn
inndæli um dýrð guðs föður, frið
á jörðu og föðurást á barnahjörð
hafi mátt mýkja og milda sorg og
söknuð ástvinanna, sem eftir
stóðu.
Hlýr þakkarhugur frá svo ótal
mörgum fylgir þessari látnu
sæmdarkonu yfir móðuna miklu
inn í jóladýrð eilífðarinnar og
innilegur samúðarhugur beinist
til ástvina og vandamanna henn-
AÐAL BlLASALAN, Aðatetr. — Sími 15-0-14.
Bæjarfógetinn í Kópavogi.
Blessuð sé minning hennar.
Steinnesi, 12. janúar 1960.
Þorst. B. Gislason.