Morgunblaðið - 24.03.1961, Blaðsíða 20

20
MORGVNBLAÐIB
Föstudagur 24. marz 1961
— !
DÆTURNAR VITA BETOR
SKÁLDSAGA EFTIR RENÉE SHANN
15
að allt aetli að leysast á bezta
hátt ....
Philip leit á hana og varð
hrærður af æsku hennar og við-
kvæmni. Það var ekki sann-
gjarnt, ef dagurinn yrði ekki eins
indæll og hún hefði vonað. Hann
langaði til að geta gefið henni
þessa fullvissu, sem hún var að
óska eftir. En hvað sem á gengi
gat hann ekki komið sér að því,
rétt í bili, að gefa neitt ákveðið
loforð. Því að ef hann gæfi henni
loforð sitt og hún svo giftist
Nigel, gat hann ekki svikið hana
og yfirgefið móður hennar. En
einmitt nú var hann alls ekki
viss um, að hann mundi geta
staðið við slíkt loforð.
— Komdu þér nú í rúmið og
hafðu engar áhyggjur.
Hann sat eftir í stofunni, eftir
ab hún var farin, og í fyrsta
sinn í mörg ár. leyfði hann hugs
unum sínum að hvarfla aftur í
tímann. Langt aftur í tímann,
eftir lifsleiðinni, framhjá ófriðn-
um, fæðingu Janets og brúðkaup
inu þeirra Margot — alla leið
aftur til sumarsins.. . .sumar-
dagmorgunsins.... það hlaut að
vera orðið meira en tuttugu ár.
Hann sá aftur sjálfan sig á þess-
ari gönguför í írlandi. Hann
hafði farið til Galway og síðan
upp með Connemarströndnni, til
lítills fiskiþorps, sem hét Round-
stone. Og þennan júnímorgun
hafði hann farið frá meginland-
inu út í litlu eyjuna, sem hét
Inishhee. Mjó eg hrörleg brú lá
yfir slétt og tært blátt vatnið,
sem kom þarna inn frá opnu
hafinu. Þá kom móti honum
stúlka á fullri ferð á hjóli. Hún
hemlaði um leið og hún beygði
út á brúna, en það var eins og
hemlarnir tækju ekki í. Á næsta
andartaki heyrðist brestur og
hún rakst á steinriðið. Áður en
hann gæti áttað sig, hafði hann
reist hana við *g hallaði beygl-
uðu hjólinu hennar upp við
brúna.
— Meiddiriu þig?
Hún dustaði rykið af bómull-
arpilsinu sínu ýtti úfnu hárinu
frá augunum og sagði: — Nei,
það held ég ekki.... þótt furðan-
legt sé....
— En hjólið þitt hefur ekki
lagazt við þetta.
— Ég sé það. Hún laut niður
til þess að athuga framhjólið,
sem var í einni beyglu. — Og
svo á ég það ekki einu sinni
sjálf, og það gerir illt verra. Eg
hef það til láns. Ég er hérna í
sumarleyfinu mínu.
— Það er ég líka. Hvar held-
urðu til?
— 1 Letterdyfe.
— Er það gistihúsið, rétt áður
en komið er inn í þorpið?
— Já. Það er vinkona mín,
sem rekur það í félagi við aðra
konu.
— Ég er hjá O’Toller. Það er
svo að segja næstu dyr.
Augu þeirra mættust og þau
brostu hvort til annars. Hennar
augu voru þau bláustu, sem
hann hafði nokkru sinni séð. Um
leið og hann sá hana fyrst, vissi
hann með sjálfum sér, að hann
mundi aldrei geta gleymt þeim
— né henni sjálfri .. Hann gat
ekki getið sér þess til, hvert
vegir þeirra mundu liggja.
Hann vissi ekki einu sinni, hvað
hún hét. En hitt vissi hann með
sjálfum sér, að- hann mundi
verða ástfanginn af henni, og
mætti guð gefa, að hennar til-
finningar gagnvart honum yrðu
eins.
— Ég skal hjálpa þér með
þetta hjól.
— Það gatur orðið erfitt að
draga það.
— Það gengur einhvernveginn
hjá mér. Hann leit á hana aftur.
— Þú ert viss um, að þú hafir
ekki meitt þig neitt?
Hún neri olnbogana og horfði
á hnén á sér. — Nei, það er þá
að minnsta kosti mjög óvenjulegt
ef nokkuð.
— Þá hefurðu verið heppin.
Þau gengu svo saman en mjög
hægt, því að eins og hún hafði
þegar gefið í skyn, var vanda-
samt að stýra hjólinu og erfitt
að koma því áfram. Þau sögðu
hvort öðru nöfn sín, og komust
að því, að þau voru þarna bæði
stödd í sumarleyfi. Hann stillti
sig um að segja henni, að hann
hefði ætlað að haida áfram til
Renvile daginn eftir, og að þetta
væri í rauninni gönguför hjá
honum, þar sem aldrei var gLst
nema eina nótt á hverjum stað.
Hún átti ennþá eftir tíu daga,
áður en hún þyrfti að fara aftur
til London. Hann vissi alveg með
sjálfum sér, að hann mundi ekki
fara frá Roundstone á undan
henni.
— Hvað hefurðu fyrir stafni
hér? spurði hami.
— Ekkert sérstakt. Mary Jarr-
att, stúlkan, sem ég kom að
heimsækja, kemur út með mér
þegar hún getur, en nú hefur
hún fullt hús og lítinn tíma af-
.lögu. Svo hef ég verið að ganga
og hjóla hér í kring. Þetta er
dásamlegt landslag.
— Mér skilst það. En gætum
við ekki kannað það dálnið sam-
an?
— Það gæti verið gaman.
Þetta svar hafði verið henni
líkt, hugsaði hann seinna, þegar
hann var farinn að þekkja hana
betur. Hún var ætíð frjálsmann-
leg og hreinskilin í orðum og
framkomu. Hún lagði ekki fyrir
sig nen kvenleg töfrabrögð, en
var þó fyrst og fremst kvenleg.
Og viku seinna, þegar þau sátu
á stórum .steini niður undir sjón-
m, bað hann hennar.
— Ég á ekki mikið til enn, því
að ég er bara yngri félagi í víxl-
arafyrirtæki, en einhverntíma
seinna ætla ég að græða og verða
ríkur. Ég segi þér þetta rétt fyr-
ir forms sakir. En það sem mig
langar mest til að segja þér,
hvað sem. öllu öðru líður, er það,
að ég er afskaplega ástfanginn
af þér og vil umfram allt giftast
þér.
Hann beið eftir svari hennar
með öndina í hálsinum. Sumar
stúlkur hefðu nú kannske bent
á það, að þau þekktust raun-
verulega ekki neitt. Eftir nokk-
Urra daga kynni gæti hvorugt
þeirra verið visst um, að til-
finningar þeirra héldust óbreytt-
ar. En hann vissi alveg, að hún
mundi aldrei segja neitt þvílíkt.
Hann vissi, að hún var jafnviss
um það og hann var sjálfur, að
þessi ást þeirra mundi endast að
eilífu. Honum fannst sjálfum
skrítið hve viss hann var um
þetta. Það var enginn snefill af
vafa í huga hans um það að ef
þau giftust, yrði hjónaband
þeirra hamingjusamt.
— Viltu giftast mér, Cynthia?
Hún dró ofurlítið við sig svar-
ið. Honum fannst eins og hún
ætti í einhverju stríði við sjálfa
sig. Loksins sagði hún með
hljómlausri og daufri rödd: —
Ég get það ekki, Philip. Ekki
núna fyrst um sinn, að minnsta
kosti.
Fyrst gat hann varla trúað
henni. Hann hafði verið svo viss
um, að hún vaeri jafn ástfangin
af honum og hann af henni. Og
hann var meira að segja viss um
það enn.
— Hversvegna ekki?
Hún leit á hann og bláu augun
voru tárvot.
— Það má víst kalla það
heimilisástæður. Ég á heilsu-
lausa móður .... og .... það er
víst bezt að segja það eins og
það er .... mjög erfiða í um-
gengni, sem ég hef allan veg og
vanda af. Ég á líka gamla móð-
ursystur .... en það gerir nú
ekki eins mikið til með hana,
því að ég geri ekki annað fyrir
hana en senda henni ofurlítinn
styrk. Ég er £ góðri atvinnu, eins
og þú veizt. Því verð ég að
vinna fyrir mér sjálf, enn um
sinn, að minnsta kosti meðan
mamma lifir.
Hann sneri sér að henni, snögg
lega reiður.
— Er það ætlun þín að segja
mér, að þú ætlir að vísa mér á
bug vegna mömmu þinnar og
frænku?
' — Já, Philip.
— Elskarðu mig?
— Það veiztu, að ég geri.
— Hvað er þá .... Hann
starði á hana. — Elskan mín, þú
hlýtur að vera alveg frá þér. Þú
getur ekki fórnað sjálfri þér og
mér fyrir tvær gamlar konur.
■— Mamma er nú reyndar alls
ekki gömul.
Það var nærri því dottið út
Skáldið ocj mamma litla
1) Já, verið þið sæl — og þakka 2) Þið getið verið viss um að það 3) ....að þið hafið verið hér.
ykkur fyrir komuna. mun gleðja skáldið, þe^a’- V>or.n
fréttir....
Miskunnarleysi McClunes í
elagsmálum er alþekkt um gjör-
vallt héraðið, og þegar það frétt-
ist að hann ætli að berjast við
Markús, þyrpast héraðs>'úar til
verzlunarstaðaiins.
— Já, ég gaf hundin-um þínum áhyggjur af sjálf-um mér, og það
mat .... En væri ég í þínum nú þegar!
sporum Markús færi ég að hafa
úr honum, að haann vildi að hún
væri sem allra elzt. Svo gömul,
að hún hlyti að eiga skammt
eftir.
— Hvað gengur að henni? Ég
á við .... gætirðu ekki fengið
einhvern til að sjá um hana?
Hún hlýtur að vera við því búin,
að þú giftir þig einhverntíma.
Hún hristi höfuðið.
— Ég veit ekki. Ég efast bara
um, að henni detti nokkurntíma
sá möguleiki, og ef svo er,
kveður hún hann jafnskjótt nið-
ur og vonar, að aldrei komi til
neins slíks.
— Hún hlýtur að vera heldur
betur eigingjörn.
— Það má víst frekar segja,
að hún sé sjúk. Þetta er hálf-
gerð sorgansaga. Hún lenti í bil-
slysi fyrir þremur árum. Pa-bbi
var við stýrið og hann dó.
Mamma varð fyrir áfalli á mæn-
una, svo að hún getur ekki stigið
1 fæturnar framar. Ég sat í aftur
sætinu og slapp. En frá þessum
degi ber ég ábyrgð á mömmu.
— Þetta þykir mér sorglegt
að heyra, elskan mín. Ég vissi,
að pabbi þinn var dáinn ekki
alls fyrir löngu. Þú sagðir mér
það víst fynsta daginn, sem við
hittumst. En ég hafði enga hug-
mynd ....
— Mér þótti þetta nú enn sorg
legra fyrir þá sök, að þau voru
að aka mér til staðar, sem mig
hafði langað svo mikið að koma
á. Hefði ég ekki verið, hefðu
þau aldrei farið þessa örlagaríku
ferð, þennan dag.
ailltvarpiö
Föstudagur 24. marz
8.00 Morgunútvarp (Bæn — 8.05 Morg
unleikfimi — 8.15 Tónleikar —
8.30 Fréttir — 8.35 Tónleikar —
9.10 Veðurfregnir — 9.20 Tónleik-
ar — 10.00 Veðurfregnir.
12.00 Hádegisútvarp (Tónleikar. —
12.25 Fréttir og tilkynningar).
13.05 Lesin dagskrá næstu viku
1315 Erindi bændavikunnar:
a) Jarðeigna- og ábúðarskipulag
eftir Jón Gauta Péturss.on —
(Gísli Kristjánsson flytur).
b) Utflutningur landbúnaðaraf-
urða (Helgi Pétursson).
c) Skipulag eggjaframleiðslunnar
(Einar Eiríksson).
14.15 „Við vinnuna": Tónleikar.
15.00 Miðdegisútvarp: Fréttir. — 15.05
Tónleikar. — 16.00 Fréttir og til-
kynningar — 16.05 Tónleikar.
18.00 Börnin heimsækja framandi þjóð
ir: Guðmundur M. Þorláksson
segir frá ferð á heimsenda.
18.25 Veðurfregnir.
18.30 Þingfréttir. — Tónleikar.
19.00 Tilkynningar.
20.00 Efst á baugi (Tómas Karlsson og
Björgvin Guðmundsson).
20.30 „Spænsk Jjóðabók44: Andlegir
söngvar eftir Hugo Wolf (Irmgard
Seefrid og Eberhard Wáchter
syngja).
21.00 „Tannfé handa nýjum heimi":
Þorsteinn Jónsson frá Hamri les
úr nýlegri ljóðabók sinni.
21.10 Islenzkir píanóleikarar kynna
sónötu Mozarts; II: Ketill Ingólfs
son leikur sónötu í F-dúr (K280)#
21.30 Utvarpssagan: „Blítt lætur ver-
öldin44 eftir Guðmund G. Hagaíin;
XII. (Höfundur les).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Passíusálmar (44).
22.20 Frásöguþáttur: Togarataka við
Vestmannaeyjar 23. marz 1914
(Jónas St. Lúðvíksson).
22.40 A léttum strengjum: Útvarps-
hljómsveitin í Leipzig leikur;
Heinz Rögner og Leo Spies stj.
23.10 Dagskrárlok.
Laugardagur 25. marz
8.00 Morgunútv. — Bæn. Morgunleik-
fimi: Valdimar Örnólfsson, leik-
fimikennari og Magnús Péturs-
son píanóleikari. — 8.15 Tón-
leikar. — 8.30 Fréttir. — 8.35 Tón
leikar. — 9.10 Veðurfregnir. —
9.20 Tónleikar. —
12.00 Hádegisútvarp.
(12.25 Fréttir og tilkynningar).
12.50 Oskalög sjúklinga (Bryndís Sig-
urjónsdóttir).
14.30 Laugardagslögin — (15.00 Fréttir)
15.20 Skákþáttur (Baldur Möller).
16.05 Bridgeþáttur (Hallur Símonars.)
16.30 Danskennsla (Heiðar Astvalds-
son danskennari).
17.00 Lög unga fólksins (Þorkell Helga
son).
18.00 Utvarpssaga barnanna; „Petra
litla44 eftir Gunvor Fossum; I.
(Sigurður Gunnarsson kennari
þýðir og les).
18.25 Veðurfregnir.
18.30 Tómstundaþáttur barna og ung-
linga (Jón Pálsson).
19.00 Tilkynningar.
19.30 Fréttir.
20.00 Leikrit: „Kökubúð Krane44 eftir
Coru Sandel og Helge Krog. Þýð-
andi: Aslaug Arnadóttir. — Leik
stjóri: Helgi Skúlason.
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Passíusálmar (45),
22.20 Ur skemmtanalífinu (Jónas Jón-
asson).
ao 4S* naneinff. — 24.00 Dagskrárlok.